Σπάνια συμβαίνει κάτι εντυπωσιακό σε κλινικές και νοσοκομεία. Αυθόρμητες αλλαγές, μεταβολές, αλλαγές στην κληρονομική καταβολή, παραμένουν απαρατήρητα όσο καιρό δεν εμφανίζονται στην αγορά ως τετελεσμένα γεγονότα. Δεν υστερεί μόνο ο καταναλωτής, αλλά και η δημοσιογραφία. Υστερούν ακόμα και οι πανεπιστημιακές τελετές απονομής τιμών, αν μια δήθεν ανεξάρτητη εφημερίδα των φοιτητών όπως π.χ. ο ruprecht* δεν βρει τρόπο να σπεύσει σε όλα αυτά.

*    Εφημερίδα που μοιράζεται δωρεάν (η κυκλοφορία της φτάνει σε 11.000 φύλλα) σε φοιτητές στη Χαϊδελβέργη. Πολλοί έμποροι της Χαϊδελβέργης και της ευρύτερης περιοχής χρηματοδοτούν την εφημερίδα μέσω των  διαφημιστικών καταχωρήσεων  που δημοσιεύουν σ’ αυτήν. Εκτός από τις καταχωρήσεις οι υπεύθυνοι σύνταξης του  ruprecht δεν δημοσιεύουν άρθρα που έχουν γραφτεί από ‘μη εμπλεκόμενους’. Όσον αφορά τους ειρωνικούς υπαινιγμούς της παραπάνω εισαγωγής, σας παραπέμπουμε στις τελικές παρατηρήσεις (ο εκδότης).

Αυτές τις ημέρες συμπληρώνονται 25 χρόνια από την ίδρυση του Sozialistisches Patientenkollektiv (SPK) δηλ. της Σοσιαλιστική Κολεκτίβα Ασθενών στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Από τότε το SPK αυτό καθεαυτό, εν γένει και συνολικά, παρέμεινε απαρατήρητο. Μέχρι και σήμερα το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης δεν ήθελε και δεν θέλει να έχει τίποτα κοινό με το Sozialistisches Patientenkollektiv, ακόμα και το Ειδικό Δικαστήριο της Καρλσρούχε, το 1972, έκρινε ρητά ότι το SPK στο σύνολο του δεν άξιζε καν τον κόπο να τεθεί υπό απαγόρευση ως οργάνωση, όπως συνηθίζεται σε παρόμοιες υποθέσεις. Κάθε «αντικειμενική» προσπάθεια για αποτελεσματική αξιολόγηση του SPK, κατά ουσία και σαν ιστορικό γεγονός, απέτυχε παταγωδώς, σύμφωνα και με τις αυτόκλητες μαρτυρίες εκάστου συγγραφέα άνδρα ή γυναίκας, επειδή δεν ξεπέρασε ποτέ τις εικασίες. Ακόμα και οι αναγνώστες του άρθρου αυτού μάταια θα ψάξουν την τελική κρίση, και αυτό για τον απλούστατο λόγο ότι το SPK δεν έχει ολοκληρώσει την περαιτέρω εξέλιξη του στο Μέτωπο Ασθενών, και θα εξελίσσεται για πολύ καιρό ακόμα.

Σοσιαλιστική Κολεκτίβα Ασθενών και Μέτωπο Ασθενών: το συστατικό μέρος Ασθενών αυτών των σύνθετων ή συνδεδεμένων λέξεων κάνει δυνατή, σήμερα, την προσέγγιση του θέματος, αλλά ακόμα και τότε αυτή η προσέγγιση ήταν δυνατή. Ναι, είναι αλήθεια ότι σ’ αυτήν την κοινωνία  μεθοδεύονται πολύ καλά προληπτικά μέτρα για να μένει απαρατήρητη η ουσία, και όχι μόνο πίσω από τους τοίχους των κλινικών και των νοσοκομείων, όπως σημειώσαμε στην αρχή. Λέγεται ότι πίσω από αυτούς (τους τοίχους) εξαφανίζονται όχι μόνο η αρρώστια αλλά και οι ασθενείς, για να ξαναεμφανιστούν, σύμφωνα τουλάχιστον με τις αξιολογήσεις των ιατρών, χωρίς την αρρώστια τους δηλ. «θεραπευμένοι» και «υγιείς», ή ακόμα να εξαφανιστούν από προσώπου γης. Στο SPK ήταν διαφορετικά. Στην δημοσιογραφία της εποχής  εξαφάνισαν το SPK μαζί με την αρρώστια μέσα στην ρητά εχθρική προς τους ασθενείς RAF** και στο ρητά ελεύθερο από ασθενείς IZRU***, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις τους και  ποιος ξέρει που αλλού. Μοναδική εξαίρεση: το Μέτωπο Ασθενών. Όποιος θεωρεί την αρρώστια ως το σιτάρι, στην ανασκόπηση του τελευταίου τετάρτου του αιώνα μας θα μπορέσει να κατανοήσει χωρίς ιδιαίτερο κόπο το πώς και το γιατί τα άχυρα έχουν ξεχωριστεί από το σιτάρι. Αυτή η διαδικασία έχει ολοκληρωθεί οριστικά μόνο τα τελευταία χρόνια. Μέχρι τότε μόνο το Μέτωπο Ασθενών δεν έσπασε τη σιωπή που είχε συμφωνηθεί μέσα στο SPK (Ολοκληρωτική Άρνηση Ομολογίας – Totale Aussageverweigerung (TAV)****), και ανέχτηκε χωρίς να αντιδράει στην παραπληροφόρηση, παραποίηση και προδοσία σε σχέση με την ουσία και την ιστορία του SPK, μέχρι που τα άχυρα είχαν ξεχωριστεί οριστικά από το σιτάρι. Ακόμα και εκείνοι που ήταν συμμέτοχοι στο SPK μπορούν τώρα να εκφράσουν τις συνδεδεμένες με την ιστορία της ζωής τους αναμνήσεις τους, και μάλιστα ακόμα πιο ελεύθερα και αυθόρμητα όσο το Μέτωπο Ασθενών έχει στη διάθεση του τα δικά του και τα δικά τους υλικά και αποδεικτικά στοιχεία για την προ-ιστορία, το ξεκίνημα και τα πραγματικά αποτελέσματα της συνέχειας του SPK, και – αυτό είναι το κυριότερο - τα χρησιμοποιεί ακόμα και στην υπέρβασή τους ειδικά σε σχέση με τα λεγόμενα εσωτερικά του.

**   Φράξια Ερυθρού Στρατού / Baader - Meinhof
***  Κέντρο Πληροφόρησης του Ερυθρού Λαϊκού Πανεπιστημίου στο Πανεπιστήμιο της  Χαϊδελβέργης (1971 – 1973)
**** Ολοκληρωτική άρνηση προφορικής και στην πράξη συμμετοχής σε κάθε είδους ανάκριση εκ μέρους των διωκτικών και ανακριτικών αρχών (και όλες είναι ιατρικά ελεγχόμενες), στην φυλακή, στον ιατρό και στα άλλα παραρτήματα της ιατρικής εξουσίας σε κράτος και κοινωνία, συμπεριλαμβανομένων και των ΜΜΕ. Οι ασθενείς του SPK/PF(H) μιλούσαν και μιλάνε μόνο με τους συγκρατούμενους, τους ασθενείς, σύμφωνα με την αρχή του αυτοελέγχου = έλεγχος των ασθενών (Selbst- = Patientenkontrolle) για τα απολύτως απαραίτητα. Αυτό οδηγεί τους ιατρούς στην αποτυχία των διαγνωστικών σχημάτων τους. Βλέπε και στο χρονολογικό πίνακα τα σχετικά με την ημερομηνία 12.07.1971.

Όποιος θέλει να ψάξει τις ρίζες του SPK, πρέπει να ερευνήσει αναδρομικά τουλάχιστον μέχρι το δέκατο ένατο αιώνα. Τότε έγιναν γνωστές στο ευρύτερο κοινό  οι πρώτες ιατρικές στρατηγικές για να αντιμετωπιστεί βιομηχανικά το λεγόμενο πρόβλημα ενός δήθεν υπερπληθυσμού της γης, πρόβλημα που ούτε τότε υπήρχε ούτε υπάρχει μέχρι και σήμερα, ως Μαλθουσιανισμός, Δαρβινισμός και με διάφορες άλλες γλωσσικές διατυπώσεις. Μέχρι το 1970, εκτός από το χρονικό διάστημα των αρκετών 120 χρονών, οι καινοτομίες οι οποίες, στα πλαίσια εκείνων των στρατηγικών παιχνιδιών, είχαν προστεθεί επί της ουσίας στην φαντασιοπληξία***** αυτή κάθε αυτή ήταν ελάχιστες. Ακόμα και στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης το «πρόβλημα του υπερπληθυσμού» πέρασε απαρατήρητο, απαρατήρητο όπως το στάτους του ασθενή δηλ. η θέση του στο κυρίαρχο σύστημα κανόνων, πέρασε απαρατήρητο όπως αργότερα το SPK, όπως κάποιος σαν τον Χούμπερ (Huber), επειδή δεν ήταν εντυπωσιακό αλλά μόνο λογικό ότι ο πληθυσμός έπρεπε να μείνει απ’ έξω (από το Πανεπιστήμιο), εφ’ όσον οι κλινικές ήταν γεμάτες και οι πληρωμές από τα ασφαλιστικά ταμεία γινόντουσαν τακτικά. Υπό τη μορφή αυτή και μόνο και το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης αντίκρισε ένα πρόβλημα υπερπληθυσμού, αλήθεια. Στη συνέχεια ήταν το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης που ήξερε να λύσει το δικό του πρόβλημα υπερπληθυσμού, με μέτρια κομψό τρόπο γιατί μόνο μετά από δυο εφορμήσεις, και συγκεκριμένα με την έξωση από την πανεπιστημιακή κλινική ενός παγκοσμίου υπερπληθυσμού που αριθμούσε λίγο πολύ 180 άτομα και αργότερα με την έξωση από τους πανεπιστημιακούς χώρους στη Rohrbacherstraίe 12 ενός άλλου τμήματος που αριθμούσε 500 άτομα, επειδή τους είχαν αντιληφθεί όχι ως ασθενείς αλλά ως «αγριόχορτα» (βοτανολογικά: ζιζάνια). Επομένως το SPK ούτε ξεκίνησε ούτε τελείωσε με κάποιες υποθέσεις που αφορούσαν την αρρώστια ή με δήθεν προσωπικές υποθέσεις που αφορούσαν τη σχέση μεταξύ του πανεπιστημίου και του Χούμπερ, αλλά ανέδειξε ένα πρόβλημα υπερπληθυσμού αποτελούμενο από μια μειονότητα που βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση εξ αιτίας μιας μοναδικής επί 100 έτη τόσο απαρατήρητης όσο και ψηλά φορτισμένης ιατρικής φαντασιοπληξίας, δηλ. τη φαντασιοπληξία ότι η ανθρωπότητα είναι καταδικασμένη στον αφανισμό από τον ίδιο τον εαυτό της εξ αιτίας του υπερπληθυσμού. Σημείωσε: ακόμα όταν πλεονάζει μόνο ένας, το βαρέλι της Χαϊδελβέργης****** μπορεί να ξεχειλίσει, πόσο μάλλον όταν πλεονάζουν 500.

*****  Εάν μεταφέρονται όλοι μαζί, ο σημερινός παγκόσμιος πληθυσμός των περίπου 6 δισεκατομμυρίων στο σύνολο του, στο Τέξας, περισσεύουν για τον καθένα εκατό (100) τετραγωνικά μέτρα γης, και σ’ αυτά θα πρέπει να προστεθούν οι δυνατότητες οικοδόμησης προς τα πάνω και προς τα κάτω, με λίγα λόγια: η γη έχει χώρο για όλους (θα είχε εάν όχι ...., κλπ., κλπ. Βλ. Παραπάνω).
****** Παγκοσμίως γνωστό σύμβολο, ακόμα σήμερα βρίσκεται στα ερείπια του κάστρου της Χαϊδελβέργης. Ένα τεράστιο βαρέλι γεμάτο κρασί. Ένας κακοφτιαγμένος, ο νάνος Perkeo, «γελωτοποιός», λέγεται ότι το παρέλαβε από τον Ηγεμόνα του Κρατιδίου για την άσβεστη δίψα του (Diabetes insipidus).

Εδώ πρέπει να παραδεχθεί κανείς ρητά ότι η επιγραφή-αφιέρωση πάνω στη κεντρική πύλη του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης «Στο ζωντανό πνεύμα» αναφέρεται στον Γκέοργκ Βίλχελμ Φρίντριχ Χέγκελ, ο οποίος, στο δέκατο ένατο αιώνα, ήταν διορισμένος εκεί ως λειτουργός, αν και μόνο για δύο χρόνια. Και ακριβώς αυτός ο συγκεκριμένος Χέγκελ αναγνώριζε ρητά ακόμα και στους νέγρους στα  βάθη της Αφρικής το «ζωντανό πνεύμα», το ικανό να δέχεται την παιδεία και αυτό ακόμα πολλά χρόνια μετά μολονότι είχε ήδη γίνει ο επίσημος φιλόσοφος του Πρωσικού Κράτους. Επομένως σήμερα, 25 χρόνια μετά το SPK, αναρωτιέται κανείς εάν αυτό το πανεπιστήμιο είχε λησμονήσει το σύνθημά του μόνο και μόνο επειδή ποτέ δεν το έμαθε, και δεν πρόκειται ποτέ να το μάθει, και επομένως επειδή εδώ και πολύ καιρό αυτοκαταστράφηκε γιατί δεν ανταποκρινόταν στην  έννοια του ιδίου του εαυτού του, ακριβώς έτσι όπως ταιριάζει σε όλα όσα δεν ανταποκρίνονται στην έννοια των ιδίων των εαυτών τους, όχι μόνο σύμφωνα με τον Χέγκελ άλλα και εν γένει. Όπου φυτρώνουν ζιζάνια («αγριόχορτα») ακόμα και κατά τον Χέγκελ δεν πρέπει κανείς να υποθέτει την ύπαρξη ενός «ζωντανού πνεύματος». Αυτή που, εν τω μεταξύ, έχει φυτρώσει και μεγαλώσει πάρα πολύ είναι κυρίως η κλινική του πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης στο χωράφι (‘campus’) του, στο Neuenheim. Αλλά ήδη το SPK είχε μάθει καλά «τον δικό του Χέγκελ». Στη στενή παρέα των κύκλων εργασίας του, αυτών που αργότερα κάποιοι θέλησαν να ονομάσουν «μυστικούς κύκλους» αλλά και στις ομάδες εργασίας που συναντιόντουσαν δημόσια αυτό δεν άφησε ανεπηρέαστο τον έξω κόσμο, και το SPK συνεχίζει να ζει ακόμα και σήμερα στο Μέτωπο Ασθενών. Επομένως το SPK, σε ολική αντίφαση με το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, φαίνεται να ανταποκρίνεται στην έννοια του, που είναι η έννοια της αρρώστιας, που είναι η έννοια του «ζωντανού πνεύματος», το οποίο σε αντίφαση με το νεκρό πανεπιστήμιο, και αυτό σύμφωνα με τον Χέγκελ, δεν είναι έμφυτο σπέρμα θανάτου αλλά ζωή, η οποία υπερβαίνει την επιβαλλόμενη σ’ αυτήν  ανάγκη ακόμα και ως αρρώστια όπου δεν γίνεται αλλιώς και επομένως, είναι δυνατόν να την υπερβεί σε κάθε περίπτωση και περίσταση και σε κάθε μέλλον.

Το SPK, στον ενάμισι χρόνο της ύπαρξης του, χειροκροτούσε ενθουσιασμένο κάθε αρχή υπερπληθυσμού. Οι απαντήσεις του στην έλλειψη χώρου, στην έλλειψη χρόνου, στην έλλειψη θεραπείας είναι σήμερα πασίγνωστες σαν λαϊκό τραγούδι: αντί για ιατρό, θεραπεία, φάρμακα – ατομική ζύμωση, ομαδική ζύμωση, κύκλοι εργασίας (Einzelagitation, Gruppenagitation, Arbeitskreise).

Στο μεταξύ ο κόσμος είναι σε απόγνωση και χαροπαλεύει, όχι με το δικό του θάνατο αλλά με το πρόβλημα υπερπληθυσμού, κυρίως των ασθενών. Καθηγητές φιλοσοφίας προερχόμενοι από τη Χαϊδελβέργη, οι οποίοι λίγο μετά το SPK μετανάστεψαν στο Βερολίνο, προτείνουν δημόσια να ψηφιστεί νόμος υπέρ του χαριστικού θανάτου από το χέρι του ιατρού, δηλ. υπέρ του ίδιου χαριστικού θανάτου από χέρι ιατρού που σε μερικές υπερωκεάνιες χώρες έχει ήδη γίνει νόμος. «Δόξα τω θεώ που εμείς έχουμε ακόμα δικαστήρια», είχε πει ήδη τότε ο Φρειδερίκος ο Μέγας της Πρωσίας, αφού είχε χάσει τη δίκη εναντίον του μυλωνά του Σανσσουσί (ενόχληση της νυχτερινής ησυχίας στο κράτος των νυχτοφυλάκων!!). Δόξα τω θεώ που υπάρχει KRANKHEIT IM RECHT (δικαίωση μέσω της αρρώστιας) και το Μέτωπο Ασθενών, λένε σήμερα όσοι έχουν θιχτεί και δεν είναι λίγοι και δεν είναι ούτε καθηγητές φιλοσοφίας, ούτε έχουν οποιοδήποτε λόγο να ψηφίσουν υπέρ της τάξης των ιατρών.

Όποιος σήμερα, 25 χρόνια μετά από την ίδρυση του SPK, ακόμα δεν  μπορεί να το επαινεί, στο προσεχές μέλλον και για πολύ καιρό ακόμα, δεν θα έχει κανένα μα κανένα λόγο να το θάψει έστω και σαν «νεκρό σκύλο». Και ίσως ακόμη λιγότερο το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης ή κάθε πανεπιστήμιο δεν θα μπορέσει ποτέ να το θάψει, με την προϋπόθεση όμως ότι θα ξεκινήσει τελικά την αναζήτησή του για το «ζωντανό πνεύμα», το οποίο εδώ και εκεί και στην εποχή μας σίγουρα δεν είναι καθόλου μέσα στην πραγματικότητα παρά μόνο μέσω του ανθρώπινου είδους και μόνο εν δυνάμει της προς αυτό κατευθυνόμενης αρρώστιας. Τροφή για το ταξίδι ακόμα και για τους φοιτητές του ruprecht, επειδή η τροφή είναι τόσο ωφέλιμη όσο και δύσπεπτη, πάντα.

4 Γενάρη 1995

SPK/PF (H)

Στην Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης εργαζόταν, από το 1964, ένας ιατρός και επιστήμονας ο οποίος πήρε στα σοβαρά την αξίωση του πανεπιστημίου, ως κοινωνική του αποστολή, να παράγει «επιστήμη για τον άνθρωπο»: αυτός ήταν ο Dr. Wolfgang HUBER. Χρησιμοποίησε ανεπιφύλακτα, χωρίς περιορισμό, όλες τις γνώσεις και τις ικανότητές του καθώς και τον υλικό εξοπλισμό της πανεπιστημιακής κλινικής για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των ασθενών, οι οποίοι απευθυνόταν σ’ αυτόν. Με την ολική προσφορά του στην βάση κατάφερε να δημιουργήσει μια κατάσταση η οποία, από τη σκοπιά των ασθενών, αντιστοιχούσε στο ξεπέρασμα και στην κατάργηση του ρόλου τους ως υποκινούμενα από το σύστημα αντικείμενα [Aufhebung ihrer systembedingten Objektrolle].

Αυτή η επιστήμη υπέρ του αρρώστου καθιστούσε τους ασθενείς ικανούς να αντιμετωπίσουν τις συνθήκες εκμετάλλευσης τους, δηλ. οι ασθενείς έπαψαν να χρησιμοποιούνται ως πειραματόζωα και ως σφαγεία για τις σταδιοδρομίες των ιατρών και για τα κερδοφόρα συμφέροντα των ερευνητών. Οι δια του τρόπου αυτού απελευθερωμένοι ασθενείς και ο ιατρός τους αναγκαστικά έπρεπε να έρχονται σε σύγκρουση με τα κερδοσκοπικά συμφέροντα και με τους καταπιεστικούς μηχανισμούς όπως υφίστανται πραγματικά σε μια πανεπιστημιακή κλινική.

Από το 1965 γινόταν ολοένα και πιο φανερό ότι αυτή η Κεντρική Ψυχιατρική Κλινική βάδιζε προς την χρεοκοπία: ενώ ήταν επιθυμητή η πλήρης κατάληψη των κρεβατιών της κλινικής με ασθενείς, συγχρόνως τους απέπεμπε μαζικά και κατά σειρά και διέταζε την απομάκρυνση τους κατά τα κέφια του εκάστοτε ιατρού, στα χέρια του οποίου οι ασθενείς είχαν την τύχη / ατυχία να καταλήξουν, ανάλογα με την εκάστοτε συγκυρία.
 

Με την εκ των πραγμάτων θεσμοποίησή του, σαν ομάδα εργασίας μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους, το SOZIALISTISCHES PATIENTENKOLLEKTIV πέτυχε να αποσπάσει τη δήλωση-διαπίστωση από το σύνολο του πανεπιστημίου, δια του αντιπροσώπου του, του πρύτανη, ότι η Ιατρική Σχολή είναι αναρμόδια και ανίκανη να αναλάβει την περίθαλψη των ασθενών. Πέτυχε δε να εξαναγκάσει την Ιατρική Σχολή σε δημόσια ομολογία για την αποτυχία της. Ακόμα στις αρχές του Γενάρη 1970, ο Πρύτανης Rendtorff (βλ. σφυγμομέτρηση, επιτόπια έρευνα από τους ασθενείς) οχυρωνόταν πίσω από προφάσεις: δήλωσε ότι εν’ όψη της απειλούμενης καταστροφής δεν ήταν αυτός αρμόδιος να αποφασίσει..
 

Πριν από το ξεκίνημα της δίκης οι ασθενείς του SPK(H), μηδενός εξαιρούμενου, απέλυσαν τους δικηγόρους τους. Οι λόγοι: Κανένας από τους δικηγόρους δεν ήταν διατεθειμένος ή τουλάχιστον ικανός να αντιληφθεί και να κατανοήσει τη θεωρία του SPK(H) περί της Νέο-Επανάστασης δια της δύναμης της αρρώστιας, πόσο μάλλον να την εκφράσει δημόσια.

Εν τω μεταξύ καταφέραμε να αλλάξουμε και αυτό: πολλοί δικηγόροι υπογράφουν και εγγυούνται δημόσια για τα προϊόντα της εξειδικευμένης εφαρμογής της νέο-επαναστατικής θεωρίας αυτής μέσω της δύναμης της αρρώστιας.

Και τι απέγινε με τους διώκτες του SPK(H) ; Κανένας δεν είχε επιτυχημένη σταδιοδρομία στα χρόνια που ακολούθησαν, και πολλοί εν τω μεταξύ έχουν αποβιώσει. Παράξενο ; Όχι, αναπόφευκτο και δυνατό να επαναληφθεί.

Η αδιάκοπη δράση του SPK/PF-HUBER κατά τα έτη 1971 – 76 συνεχίζεται στη φυλακή. Έπειτα επεκτάθηκε σε όλα τα επίπεδα και σε όλες τις ηπείρους.
 

Η αδιάκοπη δράση του SPK/PF(H) συνεχίστηκε στα έτη 1971-1976 στη φυλακή και ήταν εστιασμένη μόνο σε ελάχιστους ασθενείς του Μετώπου Ασθενών. Η απεργία πείνας του SPK/PF(H) στο 1975 ώθησε και παρακίνησε και άλλους ασθενείς να συμμετέχουν. Από τότε ο αριθμός εκείνων που παίρνουν θέση υπέρ της αρρώστιας και ενεργοποιούνται αυτόνομα, σύμφωνα με την αρχή του πολύ-εστιακού επεκτατισμού [MFE – multi-fokaler-Expansionismus] και με προσανατολισμό τη θεωρία και πράξη του SPK/PF(H), αυξάνεται συνεχώς. Άλλες MFE-εστίες εξελίχθηκαν και σε άλλες χώρες και ηπείρους. Όλοι όσοι συμμετέχουν σ’ αυτές προτιμούν να εξυπηρετούν ελεύθερα και αυτεξούσια την αρρώστια αντί της μανιώδους πλάνης να συνεχίσουν, ως Κυρίες και Κύριοι, μέρα νύχτα την επιχείρηση της προσωπικής τους αθανασίας με εξουσία και κυριαρχία, ιδιοκτησία και κέρδος και πολύ «πολιτισμό», φυσικά πάντα σε βάρος των ομοιογενών τους.

Η κριτική φάση του SPK/PF(H) μπορεί να συγκριθεί με τη λειτουργία μιας ‘κλεψύδρας’. Μετά τη στρατηγική υποχώρηση των 500, μόνο λίγοι συνεχίζουν στη φυλακή, μέχρι την απεργία πείνας του 1975, η οποία γίνεται ακόμα ένα βίωμα ‘μύησης’ και για άλλους, να συμμετέχουν ξανά ή για πρώτη φορά, και για πολλούς άλλους ακόμα, στα επόμενα χρόνια, να ενεργοποιούνται αυτόνομα. ‘Κλεψύδρα’: κλεισούρα ελεύθερη από άγχος και φόβο, όχι «mementomori» («το θάνατο να ενθυμείς !»), δες και τη δύναμη της αρρώστιας στην απεργία πείνας του  SPK/PF(H) του 1975: Η αρρώστια είναι πιο ισχυρή από το θάνατο.

Προσθήκη (μετά από ευθεία ερώτηση):
Επομένως ακόμα και το σύστημα φυλακών έγινε επιρρεπές στην αρρώστια, έχει προσβληθεί από αρρώστια: οι ιατροί έγιναν ‘αραιοί’, το σιδηροπαγές σκυρόδεμα έγινε πορώδες (σε σύγκριση με αυτό η τέχνη του Σολόμωντος, δηλ. το αστρικό ταξίδι που διαπερνάει, κεφάλι και σώμα, τους τοίχους είναι μικρό πράγμα!). Ο τοίχος θα καταρρεύσει. Οι φυλακές πρέπει να εξαφανιστούν. Από ιατρό-γενετικό-κυνικής πλευράς και εδώ δεν υπάρχει ακόμα ο «καινούριος» άνθρωπος ο οποίος μπορεί να ταιριάζει ακόμα και στις παλιές φυλακές.

Για την ώρα, το δίλημμα το οποίο εμείς δωρίσαμε στους ιατρούς έχει ως συνέπεια ότι απαγορεύτηκε στους ιατρούς να προχωρήσουν στην αναγκαστική σίτιση «εκτός εάν ο ασθενής χάσει τη συναίσθηση (δηλ. τη συνείδηση) του». Αλλά όχι κάθε φυλακισμένος, θα έπρεπε να προστεθεί, έχει ακόμα κάτι να χάσει, π.χ. μια ‘συνείδηση’ αυτού του είδους, που μπορεί να γυμναστεί, να τρομοκρατηθεί, και επομένως να «οριστεί» από παλιούς ή καινούριους νόμους.

Επομένως γεγονός είναι: όταν προχωρούν στην αναγκαστική σίτιση, αυτή είναι και παραμένει βασανιστήριο από ιατρούς, και ακόμα όταν δεν προχωρούν στην αναγκαστική σίτιση, αυτό είναι δολοφονία από τους ιατρούς.

Όσον αφορά τη σχέση ανάμεσα του SPK και του PF, παραπέμπουμε ενδεικτικά στο εξής: Χωρισμός μεταξύ μαχητικού (militant) και προπαγανδιστικού πόλου (εννοείται και πάντα εννοούσε: χωρισμός στο χρόνο, ποτέ στην ουσία). Πρόσεξε επίσης τη διαφορά μεταξύ μαχητικός (militant) και μιλιταριστικός (militaristic). Στη στρατηγική της αρρώστιας (πρακτική μέσω της αρρώστιας = Pathopraktik) δεν υπάρχει μιλιταρισμός. Σχετικά με τη μαχητικότητα στις φυλακές δες επίσης: Der Begriff Einzelhaft (The concept of reclusion in a solitary cell, ελληνικά: η έννοια της απομόνωσης σε ατομικό κελί), στο βιβλίο: PATIENTENFRONT: SPK IV, σελ. 115, ειδικά όσον αφορά τις μεθόδους αντίστασης των ασθενών στις φυλακές. Δες επίσης παραπάνω, στο κείμενο αυτό: απεριόριστη και απρόθεσμη απεργία πείνας του SPK/PF(H), όχι για να βγουν από τη φυλακή αλλά για να συγκρουστούν με τους ιατρούς εκθέτοντάς αυτούς ως υπεύθυνους για τις φυλακές και τα βασανιστήρια.

Ακόμα μια φορά: Το SPK ήταν προπαγάνδα (προπαγάνδα και μαχητικότητα, «αφελής και μαχητικός», στη γλώσσα των φοιτητών). Προπαγάνδα σημαίνει επι/κοινωνία  (communication) συν πλήθυνση (multiplication), δηλ. επικοινωνία ή συμμετοχή και πολλαπλασιασμός [ανθρώπινο είδος (Gattung Mensch)].

Μαχητικότητα ως πρακτική μέσω της αρρώστιας (Pathopraktik) σημαίνει ευθεία σύγκρουση με τους ιατρούς, με πρωτοβουλία των ασθενών. Πουθενά αλλού οι πρωτότυπες συνθήκες σε καθαρά πολιτιστική διάσταση δεν είναι δοσμένες με  τέτοιο υποδειγματικό τρόπο όπως είναι στα ιατρεία των φυλακών, όπου τα αόρατα και μη ανιχνεύσιμα βασανιστήρια της απομόνωσης σε ατομικά κελιά και τα ορατά και αισθητά εργαλεία των βασανιστηρίων (ιατρικά όργανα και σύνεργα) έχουν αναχθεί άμεσα εις ένα και υπό την ευθύνη των ιατρών. Και αυτό, οπωσδήποτε όχι χωρίς προπαγανδιστικό σημείο (Διαλεκτική; Όχι! Μάλλον Διαπάθικη, δηλ. διαλεκτική δια μέσου της αρρώστιας [Diapathik]!). Στο Μέτωπο Ασθενών υπήρξαν, κατά τα άλλα, άλλες δυο συγκρούσεις σε πρωτότυπες συνθήκες: η απεργία πείνας ενός άλλου ασθενή στο ιατρείο της φυλακής του Wittlich, στο 1977. Σύγκρουση που βρήκε τέλος με την ψυχιατρικοποίηση του υπευθύνου ιατρού και την απελευθέρωση του ασθενή. Η άλλη σύγκρουση εξελίχθηκε στο 1978, με την απεργία πείνας ενός ακόμη ασθενή: από τον υπεύθυνο ιατρό της νοσοκομειακής φυλακής του Hohenasperg, όπου έγινε αυτή η σύγκρουση, αφαιρέθηκε η προσωπίδα του πρώην, ευκαιριακού μέλους του SPK και επομένως του ‘γκάνγκστερ’, ένα χρόνο αργότερα σε δημόσια ακρόαση στο δικαστήριο με ενάγοντα τον ίδιο τον ασθενή του Μετώπου και τον συνήγορο του. Μετά απ’ αυτό παραιτήθηκε από τη θέση του ως ‘δημόσιος υπάλληλος’. Όλα αυτά ίσως ακούγονται περίεργα, αλλά είναι έτσι όπως έπρεπε και όπως πρέπει να γίνουν, μια και καλή. Κάθε άλλη ‘αντίσταση’ μπορεί να είναι σωστή ή λανθασμένη, καλύτερή ή χειρότερη. Όμως δεν ήταν και δεν είναι σε καμία περίπτωση SPK/PF(H).

Σ’ αυτό το σημείο το χρονοδιάγραμμα διακόπτεται.
Αντί να εκθέσουμε αναλυτικά τα πολλαπλάσια συμβάντα που συσχετίζονται με το Μέτωπο Ασθενών, PF(H), κατά τα επόμενα χρόνια, εδώ θα περιοριστούμε στο να προσθέσουμε συνοπτικά και με σκοπό τον προσανατολισμό του αναγνώστη τα εξής:

Οι δημοσιεύσεις του τύπου και των άλλων ΜΜΕ σχετικά με το Μέτωπο Ασθενών, τους ασθενείς του Μετώπου και τους δικηγόρους τους γεμίζουν αρκετά κλασέρ, μολονότι εμείς μποϊκοτάρουμε τα γερμανικά ΜΜΕ για λόγους για τους οποίους ευθύνονται τα ίδια ΜΜΕ.

Στα πλαίσια μιας επίθεσης του ΜΕΤΏΠΟΥ ΑΣΘΕΝΩΝ ενάντια στο Διεθνές Συνέδριο της Ψυχιατρικής (Παρίσι, Φεβρουάριο 1976), ο HUBER WD, ο οποίος μόλις είχε βγει από τη φυλακή, μετά από 4½ χρόνια φυλάκισης σε ειδικό κελί απομόνωσης και 2½ μήνες απεργία πείνας, δραστηριοποιήθηκε αμέσως δημόσια ενάντια στους ιατρούς.

Από το 1976 το ΜΕΤΩΠΟ ΑΣΘΕΝΩΝ προχωρεί στην ανάπτυξη και την εφαρμογή της αρρώστιας ως όπλο συλλογικής απελευθέρωσης στους διάφορους τομείς: στην καθημερινή ζωή, τη φιλοσοφία, τη γεωπονία, τη θρησκεία, τη δικαιοσύνη, τη μουσική, την ιστορία, τον λεγόμενο εσωτερισμό. Για να εκφραστεί και να διαρθρώνεται η αρρώστια (ανάπτυξη της έννοιας της αρρώστιας), να ερευνηθούν ριζοσπαστικά τα πάντα δια μέσου της αρρώστιας (πρακτική μέσω της αρρώστιας: Diapathik), παντού και πάντοτε, ο καθένας εκεί που βρίσκεται, και αυτό εδώ και 25 χρόνια  από το αρχικό ξεκίνημα.

Σχόλια από έξω: το 1992 στην Ιταλία το περιοδικό για πολιτισμό και πολιτική INVARIANTI (Ρώμη), εξ αφορμής των δημοσιεύσεων και εκδόσεων κειμένων και βιβλίων του SPK(H) και του PATIENTENFRONT [SPK/PF(H)] στην Ιταλία, διαπιστώνει τα εξής:

Η σύγχρονη γενετική είναι η γενοκτονία της Τρίτης Χιλιετίας. Πολύ καιρό πριν, ήδη από τη δεκαετία του 1970, αυτός ο πόλεμος έχει προαποφασιστεί καθοριστικά υπέρ της αρρώστιας από το SPK και από το PF.

Κανείς άλλος, στην σύγχρονη Ευρώπη, δεν έχει προωθήσει τόσο πολύ την επαναστατική ζύμωση

στην πράξη – ασυμβίβαστο Μέτωπο ενάντια σε κάθε τι που είναι ιατρικά καθορισμένο, και

στα γραπτά – με κείμενα που προσβάλουν με αρρώστια, έκφραση της αναπτυγμένης έννοιας της αρρώστιας.

Ένα μέρος του ΜΕΤΩΠΟΥ ΑΣΘΕΝΩΝ δραστηριοποιείται, προς το παρόν (από το 23.8.1985), στο KRANKHEIT IM RECHT (Δικαίωση μέσω της αρρώστιας – Μόνο η αρρώστια έχει δίκιο), στη διεύθυνση: U 5, 18 - D-68161 Mannheim, τηλέφωνο 0049/621/25366, καθημερινά από 9 έως 18, και επιπλέον όλο το εικοσιτετράωρο (αυτόματος τηλεφωνητής). Όχι, δεν πρόκειται για ομάδα αυτοβοήθειας, ή για σύνδεσμο προστασίας ασθενών, ή οίκο στέγασης ατόμων προς επανένταξη (run-away-home) δηλ. εξωτερικό ιατρείο ψυχιατρικής, ή βοήθεια στο θάνατο (ευθανασία), ή σύλλογο ανθρωπίνων δικαιωμάτων της άρχουσας τάξης (Herrenmenschenrechtsverein), αλλά πρόκειται για τη μια και μοναδική Οργάνωση υπέρ της αρρώστιας.

'Τι σημαίνει αυτό από πλευράς τεχνικής εργασίας?
 

Από έξω:

Μπράβο! Θαυμάσιο! Όχι πια φάρμακα! Αύριο θα πάρω το εξιτήριο μου. Η ιατρός: «Εναντίον του δικού σας SPK-Huber δεν βοηθάει κανένα φάρμακο». Μπορώ να έρθω αμέσως μετά, να συντάξετε μια επιστολή για την περίπτωσή μου την οποία μπορώ να υποβάλλω οπουδήποτε χρειαστεί? Δεν έχω χρόνο για να μείνω άλλο. / Αυτός είναι ντοπαρισμένος με φάρμακα και τώρα βρίσκεται πάνω στο κάγκελο του μπαλκονιού του δικού μου σπιτιού. Τι μπορώ να κάνω? Υπερβαίνει εντελώς τις δυνάμεις μου. Κάντε εσείς κάτι! / Τώρα πάει και το σπίτι. Από χθες μένω στο δάσος. Δεν μπορώ να πάω προσωπικά στις αρχές, επειδή θα με φυλακίσουν. / Εάν δεν μου επιτραπεί να δω τη μικρή μου κόρη θα τους σκοτώσω όλους. / Αυτοί στην κλινική ήθελαν να ακρωτηριάσουν το πόδι μου. Έκανα αντίσταση, έφυγα. Έφυγε και η φλεγμονή. Πώς να γράψω τη γνωστοποίηση της αναχώρησης μου? / … … …
 

Προς τον έξω κόσμο:

1. 14.000 ζυμώσεις (agitations), απομακρύνθηκε ο θάνατος, απομακρύνθηκαν επίσης η φυλακή, η κλινική, οι καταστροφές της καθημερινότητας. Και αυτό αφορά όλους τους τομείς της ζωής, επειδή όλοι συμπεριλαμβάνονται στην αρρώστια (οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, ιδεολογικά, …). Και σε κάθε ηλικία, πριν από τη γέννηση έως μετά-θάνατον, από τον προγραμματισμό απογόνων έως τους επιτάφιους λόγους.

2. Δοκιμάστηκε μισή δωδεκάδα δικηγόρων και νομικών, περίπου μια εκατοντάδα έπρεπε να αποκλειστεί ήδη μετά από τις πρώτες επαφές.

3. 700 μηνύσεις, καταγγελίες και δικαστήρια ενάντια στην κυριαρχία των ιατρών σε όλους τους τομείς, και σε όλες τις βαθμίδες του δικαστικού αγώνα, ακόμα και διεθνώς. Όλοι οι θεσμοί, από τις δημοτικές αρχές μέχρι και τους παγκόσμιους οργανισμούς (Ευρωπαϊκή Κοινότητα, Ενωμένα Έθνη,  Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλήσεων).

4. Έχουν αποκρουστεί πάνω από 50 επιθέσεις, εν μέρει βαρύτατες (με στόχο τη φυσική εξόντωση μας).

5. Εκστρατείες, δραστηριότητες σε διεθνή συνέδρια.
 

Εντός του χώρου μας:

Ανάπτυξη και πολλαπλασιασμός των ικανοτήτων όλων, τεχνικές …, στοχαστικές τεχνικές, σωματικές τεχνικές, ρήξη και διάλυση  του καταμερισμού εργασίας και των ιεραρχιών, καθημερινή απελευθέρωση από τις επιτακτικές προσταγές της καταπίεσης. Κατάργηση και ξεπέρασμα του διαχωρισμού ανάμεσα σε κεφάλι και χέρια, φαντασία, αισθήματα, βούληση και σκέψη. Εξωτερικοί οικονομικοί αναγκασμοί ξεπεράστηκαν συλλογικά, καμία οικονομική εξάρτηση, καμία δημόσιο-οικονομική χρηματοδότηση.

Πρόκειται για τη δική μας επανάσταση. Ουτοπία μέσω της αρρώστιας (Utopathie).   Ο στόχος μας έχει εκπληρωθεί.

Προσωπικό δυναμικό:

Στο KRANKHEIT IM RECHT συσσωρεύονται: μερικές εκατοντάδες χρόνια εξειδικευμένης εκπαίδευσης στο εμπόριο, τα χειρονακτικά και άλλα επαγγέλματα, και φυσικά οι αποφοιτήσεις από την ιατρική, τις θετικές και τις θεωρητικές επιστήμες, συμπεριλαμβανομένων και της πληροφορικής, των φιλολογιών και της παιδαγωγικής, πρόκειται για συνολικά 17 κατευθύνσεις. Χάριν σύγκρισης: στα συνηθισμένα ιατρεία, τα δικηγορικά γραφεία και τα δικαστήρια είναι το πολύ μερικές δεκαετίες μικρόνοιας και δουλοπρεπούς εξυπηρέτησης.
 

Τεχνικά μέσα:

Υπάρχουν όσα είναι απαραίτητα, συμπεριλαμβανομένων και των χώρων, αυτοκινήτων, υπολογιστών που τρέχουν εκατοντάδες προγράμματα, του εκτυπωτή και του τυπογραφείου: Χρησιμοποιήθηκαν 320 ταινίες για εκτυπωτή, εκτυπώθηκαν 900.000 αντίγραφα.
 

Συνολικά:

Πρόκειται για συμπυκνωμένη γόμωση από ενέργεια, δράση – πώς αυτά πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια μιας οποιαδήποτε εβδομάδας μπορείτε να το διαβάζετε παρακάτω στο πρωτόκολλο δράσης του Φεβρουάριου 1993.

Παρατήρηση: Αυτό που σήμερα είναι KRANKHEIT IM RECHT [ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ] ήταν ήδη τότε SPK(H), ένδικη κίνηση μετά από ένδικη κίνηση. Από πλευράς ‘τακτικής’ ήδη τότε κάθε ‘έννομη’ πράξη μεταβλήθηκε σε πράξη μέσω της αρρώστιας εκ μέρους του SPK(H), και μάλιστα συχνά εντελώς προληπτικά και εν παρόδω; Κάντε μια σύγκριση! Σε ποια πλευρά βρίσκεται επομένως κάθε φορά η λεγόμενη Κ.Ο. –τική, η χαοτική; Σε καμία περίπτωση στην πλευρά του SPK/PF(H).

Τα προσβλητικά μέσω της αρρώστιας έγγραφα [Kraenkschriften, ή offensive writings of illness] του SPK(H) και του PATIENTENFRONT (καθώς και οι μεταφράσεις στις πιο γνωστές ξένες γλώσσες) δημοσιεύονται από το KRRIM – Verlag fuer Krankheit  [ΚΡΡΙΜ – εκδότης υπέρ της αρρώστιας] … - από τα αυθεντικά έγγραφα των πρώτων ημερών, συμπεριλαμβανομένων και των φιλοσοφικά-συστηματικών αναλύσεων που κατόπιν επεξεργάστηκαν στην φυλακή από τον HUBER (SPK/PF) WD, Dr.med., έως τις ανακοινώσεις και εισηγήσεις που παρουσιάστηκαν από το 1976 και έπειτα σε διεθνή συνέδρια. Εν τω μεταξύ υπάρχουν περισσότερες από 60 δημοσιεύσεις. Πρόκειται για πραγματικές δημοσιεύσεις, και όχι απλά για ολιγοσέλιδες προκηρύξεις  εκείνου του είδος που ο καθ. von BAEYER, τότε, είχε προσπαθήσει να πνίξει (Αύγουστο ’69, βλ. παραπάνω) προσφέροντας στον HUBER την ευκαιρία να γίνει ένας σαν και αυτόν (Πρόεδρος του Παγκοσμίου Συνδέσμου Ψυχιατρικής, Ψυχίατρος των Ενόπλων Δυνάμεων, και τι άλλο ακόμα). Και ας μην μιλάμε για το Διοικητικό Διευθυντή της Πανεπιστημιακής Κλινικής ο οποίος, υπηρεσιακός αλλά όχι δημόσια και λίγες μέρες μόνο πριν ξεκινάει το SPK(H), είχε προσφέρει στον HUBER τις αποδοχές 7 μηνών, για να καταφέρει να παραιτηθεί ο HUBER από τις επιθέσεις του και να φύγει το συντομότερο δυνατόν από τη Χαϊδελβέργη.
 

Υστερόγραφο (HUBER):

Μέχρι και σήμερα δεν έχω διαβάσει έστω και μια λέξη των δικαστικών και ιατρικών αποφάσεων και καταδικών που πάρθηκαν εναντίον μου. Ο, τι γνωρίζω από αυτά, κυρίως από τις δημοσιεύσεις της αριστεράς αλλά και από άλλες δημοσιεύσεις, δεν συσχετίζεται ούτε στο ελάχιστο με την αρρώστια, η οποία ήταν το μοναδικό σημείο αναφοράς για την πράξη και τη σκέψη μου από τις πρώτες κιόλας αρχές των αναφερόμενων σχέσεων-συσχετισμών. Επομένως: δεν έχει σχέση με την αρρώστια, πρόκειται για σκευωρία των μπάτσων (Bullenmist, bullshit).

Έμαθα από αυτούς τους εκδότες και δημοσιογράφους ότι μας καταδικάσανε για «εσκεμμένη επαναστατική πράξη» (nota benissime!). Όπως αντιλαμβάνεται κανείς σε αυτήν τη διατύπωση δεν γίνεται καθόλου λόγος για την αρρώστια και δεν αναφέρεται καν η λέξη αρρώστια, ούτε ως βασικός παράγων ούτε ως στόχος. Την (αρρώστια) αντικατάστησαν με διατυπώσεις όπως η «συνταγματική τάξη της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας», όπου εξ ίσου λείπει η λέξη αρρώστια. Επομένως: δεν έχει σχέση με την αρρώστια, πρόκειται για σκευωρία των μπάτσων (Bullenmist, bullshit).

Θυμάμαι δε, από αυτές τις δημοσιεύσεις, ότι ήμουν – και τώρα χρησιμοποιώ τα δικά μου λόγια – ο αρχηγός μιας συμμορίας, ένας ερασιτέχνης βομβών, ένας πλαστογράφος διαβατηρίων. Σωστό ή λάθος, και αφαιρώντας όλη την πρέπουσα αναμενόμενη μετριοφροσύνη, ομολογώ ότι μέχρι και σήμερα έκανα πάντοτε τα αδύνατα δυνατά για να προωθήσω την αρρώστια και να την υπερασπίσω, καθώς επίσης και ο, τι είχε σχέση με την αρρώστια, τόσο συλλογικά όσο και επί της ουσίας. Όμως και σ’ αυτούς τους παραπάνω τίτλους, τους οποίους εγώ ο ίδιος χρησιμοποιώ ευχαρίστως όταν μου δίνεται η ευκαιρία, λείπει κάθε αναφορά στην αρρώστια. Επομένως: δεν έχει σχέση με την αρρώστια, πρόκειται για σκευωρία των μπάτσων (Bullenmist, bullshit).

Φυσικά, οι δικοί μας κύκλοι εργασίας, για τη Crime-guerilla και ακόμα για το μαγικό Sex (αντάρτικο των πόλεων, σεξουαλικότητα, κλπ.), δημιουργήθηκαν στην και από την αρρώστια και πρόκειται για επαναστατικούς κύκλους εργασίας για τον απλούστατο λόγο ότι δεν εξυπηρέτησαν θεραπευτικές σκοπιμότητες, ασφαλώς δεν ήταν θεραπευτικοί και δεν μπορούσαν να γίνουν κατόπιν σύστασης των ιατρών, για να μη αναφερθούμε στην υγειονομική πλευρά. Αλλά φαίνεται ότι οι εκδότες και οι δημοσιογράφοι, όταν γράφανε για μας, αυτό που διέπραξαν ήταν κυρίως αλκοόλ-πνευματώδεις και ντοπαρισμένους από την κατανάλωση ναρκωτικών ουσιών κύκλους εργασίας, οι οποίοι συνελήφθησαν και συστάθηκαν μετά από τη χορήγηση της σχετικής άδειας των ιατρών ή κύκλους που γίνονταν κατόπιν σύστασης των ιατρών. Και επειδή στο SPK(H) υπήρξε αυτή η τεράστια έλλειψη οινοπνευματωδών ποτών και ναρκωτικών, διότι αυτά δεν ταιριάζουν καθόλου στην δική μας έννοια της αρρώστιας, το Sex & Crime, όπως συσχετίζονται μέχρι και σήμερα με την αρρώστια, δεν έχουν καμία σχέση με την αρρώστια, δηλ. μένουν και παραμένουν σκευωρία των μπάτσων (Bullenmist, bullshit).

Αληθεύει ότι ακόμα και τα στρατεύματα των ΗΠΑ και, φυσικά, τα ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα της Γερμανίας είχαν στείλει αποσταλμένους στα διευθυντήρια διαχείρισης κρίσεων όταν είχαν ξεκινήσει οι διώξεις και οι ανακρίσεις. Προσελκύστηκαν από την αρρώστια όπως αυτή των «Φώτο-τεχνικών κύκλων εργασίας» ή προσελκύστηκαν από άλλα φετίχ λατρείας τα οποία προσομοιάζουν στους ίδιους πολύ περισσότερο απ’ ότι προσομοιάζουν με την αρρώστια; Μάλλον είναι απίθανο να είχε συμβεί κάτι τέτοιο! Διότι αποχώρισαν άρον άρον, όπως θυμάμαι από τις σημειώσεις μερικών εκ των προαναφερόμενων εκδοτών και δημοσιογράφων. Επομένως: δεν έχει σχέση με την αρρώστια, πρόκειται για σκευωρία των μπάτσων (Bullenmist, bullshit), εάν το συσχετίσει κανείς  με την αρρώστια και την πράξη και σκέψη μας από τότε μέχρι και σήμερα.

Όποιος δημοσιεύει για το SPK, θα βρει στις τελευταίες πέντε παραγράφους το τεστ που θα του δείξει είτε ότι βρίσκεται ακόμα βαθιά βουτηγμένος μέσα στη λάσπη της σκευωρίας των μπάτσων, είτε ότι βρίσκεται με κάποιο τρόπο ήδη στο ύψος των περιστάσεων, χάριν του SPK, έστω και μετά από δυο δεκαετίες.
 
 

Μια οποιαδήποτε εβδομάδα από την 7-ετή ύπαρξη του KRANKHEIT IM RECHT (ΜΟΝΟ Η ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ) (επαφή μέσω τηλεφωνικής, ταχυδρομικής ή διαπροσωπικής επικοινωνίας):
 

Σποραδικά ασχοληθήκαμε και με παιδιά και εγγόνια που αντιμετωπίζουν τις συνέπειες των ιατρικών θεραπειών, προβλήματα στα σχολεία, στο τόπο εργασίας, στις φιλίες δια μέσου (ξενόγλωσσης) αλληλογραφίας, με τις αρχές, κλπ.
Πρόσεξε: Το παραπάνω δεν γράφτηκε με σκοπό τη διαφήμιση. Όποιος δεν θέλει ας μην έρθει. Ούτως ή άλλως όλα γίνονται με δικό μας κόπο και δικά μας έξοδα.

Κοινωνική πρόνοια; Street work (επέμβαση επί τόπου στο περιθωριοποιημένο κοινωνικό φάσμα)? Border-line cases (οριακές περιπτώσεις)?

Όχι, σε καμία περίπτωση:

Από τις αρχές του μέχρι σήμερα και στο μέλλον το SPK/PF(H) κατέβαλε, καταβάλλει και θα καταβάλει κάθε προσπάθεια για να προκαλέσει και να προωθήσει πρακτικές αλλαγές, δηλ. αλλαγές στην πράξη, σε κάθε άτομο, πράγμα και σχέση με τα οποία ήρθε και έρχεται «κατά τύχη» σε επαφή.

Υπό αυτή την έννοια ούτε η σύνταξη συγγραμμάτων ούτε καλλιτεχνικές ή άλλου είδους εκδηλώσεις δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα πριν να έχουνπραγματοποιηθεί αυτές οι πρακτικές αλλαγές και πριν αυτές οι πρακτικές αλλαγές να έχουν φέρει αποτελέσματα στην πράξη και στην εμπειρία εκείνων στους οποίους αναφέρονται. Το SPK/PF(H) έχει να γνωστοποιήσει επίσης ότι η επαναστατική πράξη, όπως την περιγράψαμε στις προηγούμενες σελίδες, δεν παράγει μόνο καλύτερη αρρώστια, καλύτερες ορμόνες και ενδοκρινείς ουσίες, αλλά και καλύτερες καταστάσεις έκστασης και ‘ανοσίας’ απ’ ο, τι δεν θα μπορούσαν να καταφέρουν ποτέ ούτε τα καλύτερα τρόφιμα και τα καλύτερα φάρμακα (food & drug & company).

Πριν λίγα χρόνια το SPK/PF(H) διαπίστωσε ότι ο επαναστατικός στόχος του έχει εκπληρωθεί: η πραγματικότητά του απελευθερώνεται συνεχώς από ιατρικές και ναζιστικές επιρροές, οι οποίες αντικαθίστανται από εκείνο το οποίο το SPK/PF(H) ονομάζει Utopathie, δηλ. ουτοπία μέσω της αρρώστιας.

Εάν και οι δικές σας επιθυμίες στοχεύουν σε πρακτικές αλλαγές, κοιτάξτε στο περιβάλλον σας και δραστηριοποιηθείτε από μόνοι σας.