Γενετική = γενοκτονία

 
Κάθε γενετική τεχνολογία είναι
1. Γενοκτονία
2. Γενοκτονία και μόνο γενοκτονία
3. Και άχρηστη και ακριβή
4. Τα υπόλοιπα  είναι:
    α)   Ευλαβή ψέματα
    β)   Σκόπιμα ψέματα για κακούς σκοπούς
Κάθε / κανένας ιατρός (δεν) ευθύνεται για γενοκτονία
(Και εσείς, μήπως «κατά τύχη» και εσείς είστε ακόμη ιατρός ή ασθενής των ιατρών ή βοηθός των
ιατρών ;)

Το κείμενο αυτό δεν γράφτηκε για τους φίλους των αινιγμάτων. Διαβάστε το απλά και μόνο. Γι’ αυτό είναι, κατ’ εξαίρεση, λιγάκι μακροσκελές. Μπορεί όμως, για αυτόν το λόγο, να συμβάλλει σε μια μακροβιότερη ζωή. Και αυτό γίνεται αναίμακτα.

1)
Το ότι η υγεία είναι μια βιολογιστικό-ναζιστική φαντασιοπληξία, το διαπίστωσε το SPK ήδη το 1970. Άλλοι αγνοούν ακόμα και σήμερα τους σχετικούς συσχετισμούς (κατά τη γνώμη τους αυτή η διαπίστωση «προκαλεί σύγχυση», «είναι δευτερεύουσα», «είναι αντιπερισπασμός», «δηλώνει εχθρική στάση απέναντι στις μάζες», κτλ. – μας είναι γνωστές οι προφάσεις). Εν τω μεταξύ μπορεί να το διαβάσει κανείς ακόμα και στον τύπο. Σαν ‘γεγονός’, δηλ. σαν κάτι τεχνητό που έχει φτιαχτεί και έγινε πραγματικότητα. Τίνος είναι το κακοτέχνημα; Της ιδίας της «τέχνης της ιατρικής»! Δεν υφίσταται καν το ερώτημα: «Στην εποχή της συλλογής γενετικών στοιχείων δεν θα υπάρχουν πια υγιείς άνθρωποι. Ο καθένας θα μπορέσει να διαπιστώσει από το γενετικό του κώδικα ότι η γονική του κληρονομιά είναι εσφαλμένη και επομένως η πρόγνωση της υγείας του είναι σκοτεινή εξ αιτίας  ειδικών κληρονομικών ελλείψεων. Όταν οι ερευνητές γονιδίων θα έχουν αποφασίσει για το ρίσκο αρρώστιας ενός ανθρώπου, τότε οι θεραπευτές των γονιδίων του θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για να γλιτώσει αυτός από τη μοίρα του». Όποιος, ακόμα σήμερα, τολμά να διαδίδει και μόνο τη λέξη ‘υγεία’ πρέπει να προσέξει να μην τον πιάσει ο ψυχίατρος επειδή πάσχει από φαντασιοπληξίες.
Η υγεία, το άγιο των αγίων, το ιερότατο του ιερού, ο υψηλότερος και μέχρι τώρα τόσο αυτονόητα όσο και φαινομενικά αμετακίνητος καθοριστικός κανόνας, η ‘νόρμα-τιμή’ που καθ-ορίζει και κρίνει (Richt-Wert)* , φορέας ελπίδων και αυταπάτης για μεγάλους και μικρούς σε όλες τις μέχρι τώρα υπάρχουσες κοινωνίες, η ‘υγεία’ λοιπόν πυροδοτήθηκε για να εκραγεί για πρώτη φορά και μονάχα στην Σοσιαλιστική Κολεκτίβα Ασθενών, στο Μέτωπο Ασθενών [SPK/PF(H)] (αυτά είπαν οι άλλοι για μας). Κανένας από τους 500 ασθενείς που ήταν εκεί δεν επιθυμούσε πια την ‘υγεία’, και από τότε κανένας δεν προσδοκούσε πια κάτι τέτοιο. Με λίγα λόγια: Το SPK, σαν γεγονός τόσο χειροδύναμο όσο και φανερό και αμετάκλητο, φρόντισε να σκάσουν και να μείνουν για πάντα σκασμένες δημόσια οι σαπουνόφουσκες ‘υγεία’ και ‘θεραπεία’. Κάθε έξωση των ανθρώπων, των άρρωστων, των ασθενών έφτασε εξ’ αρχής πάρα πολύ αργά, διότι η σαπουνόφουσκα ‘υγεία’ είχε ήδη σκάσει από το αρχικό ξεκίνημα (1965). Σ’ αυτό δεν άλλαξε τίποτα ακόμα και το γεγονός ότι κατόπιν, από την πλευρά του εχθρού και με όλως διόλου εχθρικές προθέσεις εναντίον του SPK, δια μέσου του ‘Αρχείου Πολιτικών Δικών της Γενεύης’, έχουν πιστωθεί στο SPK θαυματουργές θεραπείες. Στο SPK ποτέ κανείς δεν θεωρούσε και δεν δέχτηκε την αρρώστια ως αρρώστια των άλλων. Όποιος αφήνει την αρρώστια να παραμείνει αρρώστια των άλλων, φροντίζει ώστε να μεταβληθεί σε αρρώστια των ιατρών και ως τέτοια έχει επιπτώσεις και για τον ίδιο. Ο καθένας, και χωρίς εξαίρεση κάθε γυναίκα, κάθε άνδρας και κάθε παιδί στο SPK το είχε καταλάβει ενεργά, ανεξαρτήτως από τα μεγέθη ‘αμβλύνοιας’, ‘ζάχαρης’, ‘τοξικομανίας’, ‘παράλυσης’, ‘δυσλεξίας’, ‘γυαλιά VALIUM’ που του είχαν διαγνωσθεί εκ μέρους της ιατρικής.

 * Αμετακίνητη ‘νόρμα-τιμή’: Η ‘νόρμα-τιμή’ μεταξύ δούναι και λαβείν, χρεών και κερδών ή 

   έλλειψης και πλεονάσματος είναι μηδέν. Όλοι ευθυγραμμίζονται και προσανατολίζονται σ’ αυτό. 

   Έτσι όπως σ’ αυτό που θεωρείται «δίκαιο», «δίκαια κατανομή», ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο. 

   ‘Νόρμα-τιμή’ σαν κατευθυντήρια γραμμή ή χρυσή τομή, μέση οδός, η τιμή-αξία στην οποία 

   ευθυγραμμίζονται όλοι αναπόφευκτα. Όπως συνέβη με το κρεβάτι του Προκρούστη (όποιος εξέχει 

   σε ύψος και ξαπλώνει, κόβονται τα μέλη του, όποιος είναι μικρόσωμος και ξαπλώνει τεντώνεται 

   το σώμα του μέχρι να ταιριάξει στο μήκος του κρεβατιού). Ή ένας σκοπός ο οποίος έχει 

   προσδιοριστεί για τον κόσμο. Να προσέξετε προπάντων την υγεία σας. Να αποφύγετε υπερβολές. 

   Στον ψαλμό (από υμνολόγιο): «Αφήστε μα να ζήσω με ειρήνη και φιλία με κάθε άνθρωπο» η 

   ‘νόρμα-τιμή’ υφίσταται στη φιλία και την ειρήνη.

2.)
Ο Ιατρό-καπιταλισμός, οι ιατροί, το κάνουν δυνατό: ο Κομμουνισμός πραγματοποιείται από τους ιατρούς.
Πώς είναι ποτέ δυνατόν; Ο Κομμουνισμός προ πολλού ισχυρίζεται ως αξίωμα του, όπως τότε ο φιλόσοφος Πρωταγόρας, ότι «πάντων πραγμάτων μέτρον άνθρωπος», και επιπλέον ότι είναι κομμάτι - κομμάτι το πιο άξιο και το πιο πολύτιμο που υπάρχει ανάμεσα σε ουρανό και γη (βλ. και το θεμελιώδη νόμο της Βόννης: «Η αξιοπρέπεια του ανθρώπου είναι απαραβίαστη», χα! χα!). Από ιατρικής σκοπιάς, εν τω μεταξύ, ο άνθρωπος και κάθε κομμάτι του έχει γίνει ό,τι πιο πολύτιμο υπάρχει. Κάθε ανθρώπινο κύτταρο του σώματος, καλλιεργημένο και αναπτυσσόμενο στο εργαστήριο γενετικής, μεταβαλλόμενο σε εμπόρευμα, γίνεται αντικείμενο απόσβεσης με τόκους και πανωτόκια και φέρνει κέρδη δισεκατομμυρίων. Η ελεύθερη αγορά το κάνει δυνατό, μάλιστα το επιβάλλει μέσω της μαζικής παραγωγής, αυτή η ‘άνθηση’ της οικονομίας και η μαζική ανεργία, στο προσεχές μέλλον, ουδέν πρόβλημα. Κάθε ατομικό κύτταρο του σώματος έχει ατελείωτη αξία και δεν πρέπει να γίνει σπατάλη, διότι από το κύτταρο αυτό μπορεί να κλωνοποιηθεί ένας επιπλέον ‘άνθρωπος’, ως αντίγραφο ή ως ζωντανή αποθήκη ανταλλακτικών.
Ο Καπιταλισμός:
Ο πιο σύγχρονος καπιταλισμός της λίθινης εποχής. Από τον παλιό καπιταλισμό λίθινης εποχής έχουμε θεραπευτεί μια για πάντα χάρη στην τάξη των ιατρών. Και δια μέσου αυτού του συγχρόνου καπιταλισμού. Στον παλιό καπιταλισμό λίθινης εποχής αυτό που είχε ακόμα αξία ήταν τα πράγματα, ενώ ο άνθρωπος είχε λιγότερη αξία από ένα πεταμένο σκουπίδι. Ανταλλάξιμος όπως ήταν μπορούσε κάθε στιγμή να αντικατασταθεί: ‘Όταν πεθαίνουν άνθρωποι καμία απώλεια, όταν ψοφούν τα ζώα έρχεται μεγάλος φόβος.’ Όπως παλαιότερα έκαιγαν κάρβουνα στις ατμομηχανές των σιδηροδρομικών για να κινηθούν τα τρένα, με τον ίδιο τρόπο, στο παλιό καπιταλισμό λίθινης εποχής, έκαιγαν όλους τους ανθρώπους, όλους εκτός από το θερμαστή (!), αλλά μερικές φορές στο τέλος έκαιγαν και αυτόν, για να συσσωρευτεί το κεφάλαιο. Όχι, το κεφάλαιο δεν είναι χρήμα, αλλά είναι το κόλπο, το τέχνασμα να βγάζει κανείς περισσότερο χρήμα από το χρήμα, και συγκεκριμένα πάνω σε πτώματα, αυτό σημαίνει κεφάλαιο, δηλ. συσσώρευση κεφαλαίου, με μια λέξη: καπιταλισμός. Το τέχνασμα λοιπόν έχει γίνει σύστημα, και με το πέρασμα του χρόνου και εξ’ αιτίας της συνήθειας κανείς δεν το καταλαβαίνει πια. Όμως όλοι το νιώθουν, όλοι είναι βαθιά και από τις βάσεις άρρωστοι, και οι ιατροί τους κάνουν ετοιμοθάνατους.
Αυτή την πράξη την εφάρμοσαν και πριν χιλιετίες οι ιατροί - ιερείς: κάποια πράγματα θεοποιήθηκαν και θυσίαζαν ανθρώπους σ’ αυτά. Οι άνθρωποι δεν είχαν καμία αξία, πιο πολύ ‘εξυπηρετούσαν’ ως θύματα - σφάγια προσφοράς για αυτούς τους θεούς. Έτσι λοιπόν κάθε εποχή είχε τα ειδικά της τεχνάσματά και την ειδική της τάξη, εκείνους που επιχειρούσαν τέτοια τεχνάσματα. Που και που το τέχνασμα αποτύγχανε, και μάλιστα με άσχημες συνέπειες. Κάθε αποτυχία όμως ισοδυναμούσε με μεγάλη πρόοδο, αληθινά.
Εκπληρώνεται τώρα από τους ιατρούς ο στόχος των μαρξιστών και θεωρείται μόνο ‘ο άνθρωπος’ αξιότιμος και όχι τα πράγματα;
Όχι. Η αλλοτρίωση ανυψώνεται σε δύναμη. Το πολύτιμο πράγμα δεν είναι πλέον ο χρυσός η κάποιο διαμάντι, αλλά η ‘ανθρώπινη βιομάζα’ (Biomasse Mensch) είναι το χρυσωρυχείο και το ορυχείο των διαμαντιών της εποχής μας.  Από κάθε κύτταρο του σώματος είναι δυνατόν να ‘κλωνοποιηθεί’ ένας τέλειος ‘καινούριος άνθρωπος’. Ό, τι ονομάζεται άνθρωπος τώρα ‘πραγματοποιείται’ (γίνεται πράγμα) [verdinglicht] ακόμα περισσότερο, γίνεται το πιο πολύτιμο πράγμα, και για  κλωνοποίηση και σαν αποθήκη ανταλλακτικών για όσους έχουν τα χρήματα να αγοράζουν τα όργανα άλλων ανθρώπων. Ανακύκλωση πολύτιμης ύλης (Wertstoff) ενός άλλου είδους. Ελευθερία: ο καθένας μπορεί να αγοράζει και να πουλά ό,τι θέλει. Συνέπεια και βάση ακόμα και στον πιο σύγχρονο καπιταλισμό λίθινης εποχής: Ο άνθρωπος είναι διαμελίσιμος (για καινούριο μας το λένε;).
Κάποτε το μέτρο της νομισματικής αξίας ήταν τα αποθέματα χρυσού, και αργότερα το σύνολο των μονάδων εργασίας, μετρημένες σε χρόνο. Στο μέλλον το μέτρο της νομισματικής αξίας θα το ονομάσουν γονίδιο, απλά και λιτά γονίδιο. Δισεκατομμύρια από αυτά και εσύ θα λες ότι είναι δικά σου. Κράτα ο, τι και να έχεις για να μην κλέψει κανείς την κορώνα σου. Αν είναι δυνατόν!
Ήδη το 1965(!): Προσήλθε ένας νεαρός μοτοσικλετιστής μέσα στη νύχτα στο χειρουργείο, με ‘πολτό’ αντί για εγκέφαλο. Οι φοιτητές ιατρικής της κλινικής έκπληκτοι παρατήρησαν: Ούτε ένας ιατρός δεν κουνά το δακτυλάκι του! Κανείς δεν κάνει τίποτα. Είναι σαφές ότι ο νεαρός, αν δεν καταβληθεί αμέσως κάποια προσπάθεια, θα πεθάνει. Και όμως, δεν επεμβαίνει κανένας ιατρός. Αλλά λίγο αργότερα, όταν είναι ήδη πολύ αργά, άσπρο σύννεφο(!), οι διάδρομοι γεμίζουν με ιατρό-κεφαλαιοκράτες, ντυμένοι σε άσπρες φόρμες (Weisskittel), πλυμένοι, απασχολημένοι, με άρτιο εξοπλισμό για την αφαίρεση οργάνων.
Άνθρωποί ‘διακόπτονται’ πρόωρα, πριν ακόμα είναι ‘τελείως’ νεκροί, σφάζονται για τα όργανά τους, για να πουληθούν σε άλλους αντί πολλών χρημάτων. «Υπερπληθυσμός;» Οι μεν θανατώνονται, οι δε ‘εξοπλίζονται’ με τα ξένα, δηλ. με τα αποξενωμένα, αποξενωμένα από το ανθρώπινο είδος όργανά τους, για να συνεχίζουν να ζουν. Για τον καθένα που συνεχίζει να ζει κάποιος άλλος πρέπει να πεθάνει. Με αυτό τον τρόπο φροντίζει ο ένας για τον άλλο. Επομένως, δεν πρόκειται για τον συνολικό αριθμό των ζωντανών σε σχέση με τον «υπερπληθυσμό». Δεν πρόκειται δηλαδή για το ζήτημα ότι στη γη πρέπει να ζήσει λιγότερος κόσμος. Αλλιώς οι ιατροί θα χαίρονταν για κάθε άνθρωπο που πεθαίνει από «ανεπάρκεια οργάνων». Γιατί μεταμόσχευση οργάνων; Είναι ζήτημα  της τάξης στην οποία ανήκει κανείς και το καθορίζουν οι ιατροί: να ανήκει κανείς σε εκείνους που τοποθετούνται στον προϋπολογισμό του θανάτου (Sterbeetat) ή στους άλλους, τους «εκλεκτούς» για τη μεταμόσχευση οργάνων; Για το κέρδος οι ιατροί φροντίζουν και για τα δύο.
Και γενικά: Υπερπληθυσμός; Δεν υπάρχουν παρά οι ιατροί. Και όσον αφορά τους  υπόλοιπους; Από τη δική τους σκοπιά, δεν είναι παρά «human vegetable» (λαχανικά).
Εμείς το έχουμε δημοσιεύσει ήδη πριν από 20 χρόνια (1976): Ιατροκρατία. Οι ιατροί συγκροτούν μια τάξη, μια συμμορία, μια ράτσα (Aerzte als Klasse-Bande-Rasse) και αυτό περιλαμβάνει τόσο το μονοπώλιο φόνου των ιατρών όσο και το μονοπώλιο παραγωγής των ιατρών. Δημοσιεύθηκε από το 1977: Σβήσαμε τις λέξεις ‘αξία’, ‘βία’ και ‘εξουσία’ από το λεξιλόγιο μας και τις αντικαταστήσαμε με τη λέξη ‘ιατραρχία’. Ιατραρχία: Η δύναμη και η βία της αξίας της ιατρικής νόρμας (die Wertgewalt der aerztlichen Norm). Το 1979, σε μια προκήρυξη του Μετώπου των Ασθενών εναντία σε ένα διεθνές συνέδριο ιατρών (Iackerkongress) με θέμα τη διατροφή: Ασθενοφαγία των ιατρών = ο παλιός και ο καινούριος κανιβαλισμός. Το ‘θέατρο’ του πολέμου και το πεδίο της σφαγής είναι στην εποχή μας το σώμα.

3.
Η «προσωπική ταυτότητα» των αστών («Η δική μου κοιλιά ανήκει σε μένα») «διαλύεται. Στον ερωτευμένο χτυπάει η καρδιά πιο δυνατά; Η καρδιά ενός ξένου! Ποιος είναι ο ερωτευμένος; Ποιανού είναι ο έρωτας; Όταν σε έναν ασθενή από Parkinson έχουν μεταμοσχευτεί κύτταρα από έμβρυα και χάρη σ’ αυτά μπορεί να χαμογελά ξανά: ποιανού είναι το χαμόγελο; του ασθενή ή του εμβρύου που δεν έχει γεννηθεί ποτέ;»
Με αυτό «έννοιες όπως η μοίρα, η ταυτότητα και η μοναδικότητα θα είχαν τεθεί υπό αμφισβήτηση;» «Διάβρωση των αξιών», ο τύπος βυθίζεται σε σκέψεις.
Η συλλογική ταυτότητά μας ως Μέτωπο Ασθενών δεν μπορεί να μεταφυτευτεί από τη μια γλάστρα στην άλλη, δεν διαμελίζεται, δεν διαλύεται και δεν ανακαλείται: Πολιτική ταυτότητα (σταθερή στο χώρο), ιδεολογική ταυτότητα (σταθερή στο χρόνο), επαναστατική ταυτότητα (με στέρεα αποτελέσματα).
Το ανθρώπινο κεφάλι μεταμοσχευμένο σε κορμί πιθήκου και αντίστροφα, το ορτύκι σε κότα, θα μετατραπεί σε κεφάλι της αρρώστιας, ολοκληρωτικά και όχι μόνο κατά την πιο ανιαρή διάρκεια.
Η καινούρια ταυτότητα; Οι ιατροί είναι πλέον στα τελευταία τους (Ar-sch-zt im Arsch). Εισαγωγή της αρρώστιας εντός του δικαίου (Krankheit im Recht)!

4.)
Προοπτική του μέλλοντος
Το κράτος έχει το λόγο όλο και λιγότερο, και δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι’ αυτό. Αυτό που μένει είναι ένα σύμπλεγμα οικονομίας και ιατρών. Οι ηθικοί και οι νομοθέτες δέχτηκαν τα περί της «ανθρώπινης βιομάζας» ως εντελώς ανθρώπινα και στα μέτρα του ανθρώπου, το πιο πολύ που μπορούν είναι να φρενάρουν ακόμα λιγάκι. Οι νόρμες των ιατρών γίνονται (και έγιναν ήδη) εργοστάσια, συναρμολογούνται σε μηχανές και σε τρόπους κατασκευής κτλ. Δια ταύτα αποκτούν την αυθεντία του υπαρκτού.
Οι σκέψεις έρχονται στο κεφάλι των ανθρώπων μέσω της πράξης. Όταν αυτό έχει γίνει από τους ιατρούς ‘αντικείμενο’ (πραγματικότητα) και φτάνει δια της πράξης, δηλ. δια του χεριού στο κεφάλι, τότε καμία έννοια αυτή καθαυτή δεν μπορεί πια να αντιστέκεται. Τότε, εναντία σ’ αυτό χρειάζονται πια συλλογικές ομάδες (προσανατολισμένες στον) Πολύεστιακό Επεκτατισμό (ΠΕΕ) [ακριβής: multifokaler Expansionismus (MFE), βλ. τα βιβλία του SPK στο εκδοτικό οίκο KRRIM-Verlag fuer Krankheit (εκδότης υπέρ της αρρώστιας), π.χ. SPK – Turn illness into a weapon, GB, USA] διότι η σκέψη, η έννοια της αρρώστιας, όταν είναι σε πολλά κεφάλια, είναι ήδη υλική δύναμη, δύναμη αρρώστιας.
Επομένως, να φροντίζουμε για κάτι χειροπιαστό, ακόμα τώρα, αμέσως. Σ’ αυτά θα προστεθούν ακόμα μερικά άλλα πράγματα, το ένα στο άλλο, από μόνα τους. Αλλά η αρχή, δηλ. όσον αφορά τον Πολυεστιακό Επεκτατισμό (ΠΕΕ), δεν γίνεται από μόνη της. Εδώ χρειάζεται να ξεπεράσει κανείς, άνδρας και γυναίκα, τις συνήθειές του / της και να κάνει κάτι που δεν του / της αρέσει. Η απόφαση είναι το πάν, δεν έχετε καμία άλλη επιλογή: διότι όποιος πάσχει μπορεί και πρέπει να αποφασίσει υπέρ (της αρρώστιας) και σ’ αυτόν κάθε άλλη επιλογή είναι περιττή, γιατί είναι δευτερεύουσα και δεν του προσφέρει τίποτα δηλ. δεν αλλάζει τίποτα και επιπλέον δεν επιφέρει καμία βελτίωση.
Η ιστορία των ιατρό-κεφαλαιοκρατών (Iacker-Geschichte) έχει εκλείψει. Με τους δούλους ο αφέντης είχε απώλεια, όταν αυτοί πέθαιναν. Σήμερα βγάζει κέρδη. Οι δουλοπάροικοι περνούσαν ήδη χειρότερα, σε σύγκριση με τους δούλους. Οι δουλοπάροικοι δεν είχαν τόσο μεγάλο κόστος: έπρεπε να φροντίζουν οι ίδιοι για την διατροφή τους.
Τώρα έχουμε την μεγάλη διαλεκτική μεταβολή: Ο καθένας είναι εξ’ ολοκλήρου πολύτιμος, ως νεκρός ή εν ζωή, δεν έχει σημασία. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα άλμα ποιότητας. Η ανθρώπινη κοινωνία διαμελίζεται σε πολλά πολύτιμα ατομικά μέρη, νεφρά, καρδιά κλπ.. Ο άνθρωπος δεν ζει πια μόνο στο επίπεδο των ζώων, όπως μέχρι τώρα, αλλά σπρώχνεται προς τα πίσω, στο στάδιο των φυτών ή ακόμα στο στάδιο των ορυκτών.
Ενώ στο μεσαίωνα τραγουδούσαν «media in vita in morte sumus» (μέσα από τη ζωή ήμαστε στο θάνατο) σήμερα βρισκόμαστε ήδη ένα βήμα μπροστά, δηλαδή στην επέκταση: μέσα από τον θάνατο ήμαστε στη ζωή. Όχι, δεν πρόκειται για ανάκτηση (reanimation), δηλ. για επαναφορά στη ζωή, δεν πρόκειται για ιατρική μηχανικής υποστήριξης, αλλά για πολύ περισσότερα: Αρχίζει ακόμα πολύ πριν τη γέννα (αμινοκέντηση, υπερηχητική εξέταση, διάγνωση πριν τη γέννα). Δεν υπάρχουν πια παρά μόνο θνησιγενή μωρά, και όχι μόνο από την περίπτωση της (Μάργα)Ρίτας (βλ. Γκαίτε, Φάουστ Ι). Στο μέλλον στο εργαστήριο ή παραδοσιακά ακόμα στην κοιλιά μόνο νεκρά μωρά φέρονται εις γέννα σε ένα νεκρό κόσμο. Οι ιατρό-καπιταλιστικές συνθήκες είναι, στα θεμέλιά τους και ως αποτέλεσμα, βουνά πτωμάτων, νεκρό ανόργανο κεφαλαίο, παλιοπράματα (Dingzeugs), πραγματικότητα. Ναι, είναι η πραγματικότητα, η ‘Realitaet’, ο κόσμος των πραγμάτων [(‘res’ στα λατινικά: πράγμα, από εκεί προέρχεται η λέξη πραγματικότητα (‘reality’). Rebus δηλ. εικαστικά αινίγματα, ακόμα σήμερα;)]. Και ο, τι ακόμα κινείται, πρέπει να διωχτεί ή να αποβληθεί. Εδώ μόνο η αρρώστια μπορεί να βοηθήσει: Να ζήσετε για να προσβάλλετε προ πάντων την τάξη των ιατρό-κεφαλαιοκρατών, να την προσβάλλετε για να ζήσετε, μόνο εκείνοι που μεταβάλουν την αρρώστια σε όπλο έχουν δίκιο, έχουν το δίκαιο με το μέρος τους, με λίγα λόγια: Εισαγωγή της αρρώστιας εντός του δικαίου (Krankheit im Recht) [SPK/PF(H) 1983 και έπειτα, crescendo ed accelerando, forte fortissimo].
Και αφού μιλάμε για μεσαίωνα, ακόμα και για αστείο αναφερόμενος στη ‘νοοτροπία των σταυροφόρων’ (Prof. Dr. Dr. Heinz Haefner, 1970, χα!, χα!), και μάλιστα αιρετική νοοτροπία των σταυροφόρων, ναι ‘αιρετικοί’, αυτό θα ήμασταν πάνω απ’ όλα. Οι ναζί έτσι μας βρίσανε, οι αριστεροί έτσι μας βρίσανε, και ακόμα μερικοί φυγάδες από το SPK στα προηγούμενα χρόνια προσπάθησαν να μας αναλύουν σύμφωνα με το σχήμα της ‘ταξικής ανάλυσης’, κατά τα άλλα και εντελώς δωρεάν, προσπάθησαν να μας διαλύσουν και να μας διαμελίσουν. Πρόκειται για τη γνωστή καραμέλα; Να προσθέσουμε ακόμα το εξής: Στις αρχές του μεσαίωνα υπήρξε η απαγόρευση των ‘Τέμπλων’. Σε όσους υποτάσσονταν επετράπη να συνεχίσουν τη ζωή τους σε άλλα μοναχικά τάγματα, οργανώσεις και κόμματα. Πολλοί αρνήθηκαν να υποταχθούν. Για ποιο λόγο; Βρήκαν κάτι καλύτερο από τη ζωή, τη συνηθισμένη δήθεν ζωή που δεν είναι καθόλου ζωή. Αποκεφαλίστηκαν. Τι θα έκαναν αυτοί οι αξιοπρεπείς και αξιοζήλευτοι στην εποχή μας; Τότε μάλιστα δεν υπήρχε ακόμα η μεταμόσχευση οργάνων μετά τον θάνατο και δεν αναγκαζόταν κανείς να συνεχίζει τη ζωή του στην αποξένωση, σε ένα ξένο σώμα, στο αποκορύφωμα της αποξένωσης. Επειδή σήμερα, ακόμα περισσότερο από ποτέ, ισχύει το εξής: η ζωή αρχίζει μέσα από ένα κύτταρο (Zelle), αλλά δεν είναι πια δεδομένο ότι τελειώνει και μέσα σε ένα κελί, ούτε μέσα στη  φυλακή (Zelle), ούτε μόνο και μόνο για τους λεγόμενους αλήτες (und schon gar nicht mehr eitel und einzig fuer sogenannte Strolche).
Όποιος δεν πρεσβεύει την αρρώστια επισπεύδει εξ’ ολοκλήρου αυτόματα την πολιτική των ιατρό-κεφαλαιοκρατών (Iackerpolitik), είναι συνεργάτης του ιατρό-ναζισμού, από τα αποτεφρωτήρια των στρατοπέδων συγκέντρωσης μέχρι τα εργαστήρια της γενετικής, και συμμετέχει στο να ‘παραμερίσει’ τον ίδιο τον εαυτόν του (ο καθένας είναι γενετικά άρρωστος, κανείς δεν είναι έστω και μόνο εντάξει δηλαδή Ο.Κ. στα γονίδιά του, μάλλον είναι Κ.Ο., βλ. παραπάνω), και μάλιστα ατέλειωτα, σε ατέλειωτα επαναλαμβανόμενη αξιοποίηση, σε ατέλειωτη ανακύκλωση. Να τη, η αιώνια επαναφορά του ομοίου (Nietzsche). Ναι, μην ανησυχείτε και  δώστε τη συγκατάθεσή σας, το ισχυρό ιατρό-λόγο σας, εσείς οι κύριοι άρχοντες. Αλλά με την ανία μεγαλώνει όχι μόνον ο πόνος αλλά και η σωτήρια αρρώστια. Έχετε πραγματικά ακόμα ανάγκη των παρακαμπτηρίων και παραπλανητικών  δρόμων της γενετικής για να το καταλάβετε; Άμεσα, και μάλιστα σύσσωμα, από το πετσί στο κόκαλο (hautnah), την έχετε, τη σωτήρια αρρώστια, μέσω του αίματος και της σάρκας, το επαναστατικό λόγω της αρρώστιας κληρονομικό αγαθό, συγχρόνως και το γένο-τυπικό (Erbmasse) όλων των μέχρι τώρα εμπειριών των επαναστάσεων από τον Αδάμ και την  Εύα (ο Bakunin στέλνει τους χαιρετισμούς του). Γιατί να ψάξουμε μακριά όταν το καλό θα μπορούσε να είναι τόσο κοντά;
Ναι, συνεχίστε να διαβάζετε ακόμα και το Foucault σας, εσείς κ. φοιτητές: Επιτήρηση και τιμωρία. Ίσως θα το βρείτε κάπου υπονοούμενο, εμείς δεν βρήκαμε τίποτα από αυτά στα έργα του. Και ιδιαιτέρως το po-sitive thinking σας, σε ποιόν ωφελεί; Είναι πάνω από τον πισινό (Popo), τον αξιοσέβαστο, και ως τέτοιο είναι για τον κώλο-αρχίατρο (fuer den Ar-sch-zt), και αυτός είναι όλα εκτός από τα πιο πολύτιμα απόκρυφα μέρη σας.
Τι το ευχάριστο σ’ αυτήν την εξέλιξη;
Μέχρι τώρα ο κόσμος έτρεχε σε όλες τις κατευθύνσεις, εναντίον του κράτους, για τις πρώτες ύλες, για λίγη ευτυχία μέσω των ναρκωτικών, υπέρ και κατά των αλλοδαπών, εναντίον της κατεδάφισης του κοινωνικού κράτος και των θέσεων εργασίας. Το περιβάλλον (Umwelt), ο κόσμος της βλακείας-πλάκας (Dummwelt), το αδιαίρετο, το άτομο (ως άνθρωπος και ως ύλη των φυσικών) (Individuum und Atom), α-διαίρετο όπως λέει το ίδιο το όνομά του (χα! χα! χα!). Όλα αυτά είναι τώρα περιττά, και γι’ αυτό πιο ευκολονόητα και σαφή.
Ο καθένας μπορεί να περιπλανιέται πεπεισμένος ότι είναι εκατομμυριούχος, χωρίς να έχει ούτε ένα φράγκο στην τσέπη του. Το μόνο που δεν μπορεί, είναι να εξαγοράσει πίσω τα όργανά του, στην καλύτερη περίπτωση ίσως μπορεί να αγοράσει κάθε άλλο ‘yuppie-design’ (σχέδιο γιάπηδων). Όποιος στα τελευταία 30 χρόνια συμβουλευόταν τον ιατρό του, μπορεί να συνεχίσει να το κάνει, χωρίς να το σκεφτεί. Ούτως ή άλλως είναι χαμένος από χέρι. Όποιος έχει συνηθίσει να παίρνει φάρμακα και ναρκωτικά μπορεί να δραστηριοποιηθεί ακόμα λιγάκι χωρίς να το σκεφτεί. Όσον αφορά τα όργανά του έτσι κι αλλιώς κάτι θα έχει να προσφέρει ακόμα. Σε όποιον δεν αρέσει πια το πετσί του, ουδέν πρόβλημα. Από τα σωματικά κύτταρα ενός ξένου, που έχει πεθάνει στο μεταξύ, έχει φυτρώσει μαζικά καινούριο δέρμα. Το δέρμα του θα αφαιρεθεί, και από το ένα αυτί στο άλλο θα του βάλουν μια καινούρια ταπετσαρία.

Ναι, αγαπητέ φίλε των άστρων, οι τάξη των ιατρών (Iackerklasse) κατάφερε μια διασταύρωση εντελώς διαφορετική από εκείνες που αναφέρονται στο «Stern» ή στο «Spiegel». Κατάφερε, κρυφά, να διασταυρώσει την εποχή του υδροχόου, δηλαδή την εποχή των ηλεκτρονικών υπολογιστών, με την εποχή του καρκίνου, πριν ακόμα η εποχή του υδροχόου μπορέσει να ξεκινήσει με το σωστό τρόπο. Οι εσωτεριστές μπορούν να θάψουν τις φιλονικίες τους σχετικά με το ερώτημα για την σωστή αρχή της εποχής του υδροχόου. Σκεφτείτε τα καρκινογόνα κύτταρά σας, κοιτάξτε πως αυτά ξεφυτρώνουν και βλασταίνουν, σεις θείες φωτεινές μορφές. Τι είναι ένας άνθρωπος-κλώνος; Ένα κύτταρο που έχει αναγκασθεί να φυτρώσει και επομένως ένα καρκινογόνο κύτταρο, δια μέσου του ηλεκτρισμού. Εδώ και στον υδροχόο πέφτει λόγος. Πάντα στην υπηρεσία σας, κ. ιατρέ. Αλλά και η αρρώστια μπορεί να εκραγεί (SPK 1970/71). Ο καρκίνος θα εξουδετερωθεί από την ιατρική της γενετικής; Ναι, βέβαια, και η εποχή του καρκίνου θα περάσει κάποτε, αυτό θα έχει γίνει σε περίπου 2.500 χρόνια από τώρα. Μετά θα έρθουν οι Διόσκουροι, οι Δίδυμοι. Ο Κάστωρ και ο Πολυδεύκης, πρώτα απ’ όλα ο Κάστωρ.

  * Στα 1970/71 το SPK, ολομόναχο, ακόμα ολοκαίνουριο, ακόμα και ενάντια στους κομάντος 

    καταδρομείς της λεγόμενης εθνοφρουράς του νεοναζιστικού κόμματος του Thadden (NPD), 

    που ήταν αποφασισμένοι για όλα. Αλλά κι εμείς το ίδιο (δες το βιβλίο «Το ξεκίνημα»). 

    Η αρρώστια μας απέδειξε ότι ήταν καλά συνδεδεμένη με μας και κρατούσε γερά ακόμα και 

    ενάντια σ’ αυτά. Δυο φορές ευχάριστα και αυτά, και ακόμα πολλά άλλα.

5.)
Όσον αφορά τα καμώματα της ιατρό-κρατίας, κανένας αρχηγός - κράτος δεν τα αναχαιτίζει ποτέ, κανένας πολιτικός, καμία αστυνομία, κανένα στρατός. Ο λόγος; Παγκόσμια κυβέρνηση, συγκεκριμένα των ιατρών, τα πάντα για το HEIL, την ΥΓΕΙΑ. Εις υγείαν, «Prost GeSSundheit»!!
Ήδη το 1988 σημειώσαμε σε ένα από τα κείμενά μας: Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΟΣ. Όποιος γράφει μια διαθήκη ενάντια στην αφαίρεση οργάνων, βασίζεται στην προϋπόθεση ότι το κράτος και οι νόμοι έχουν ισχύ, ότι μπορούν να καταφέρουν κάτι. Το κάτι αυτό όμως εξαρτάται από τις περιπτώσεις που αλλάζουν με τις αλλαγές στην οικονομία. Όπως είναι γνωστό η οικονομία είναι αναρχική και παράλογη, επομένως έχει πάντα ανάγκη από διορθωτικές παρεμβάσεις. Το πώς, το κανονίζουν οι ιατρικές νόρμες σε στενή σχέση με την καπιταλιστική οικονομία, η οποία είναι κατ’ αρχήν αθεράπευτη. Το κανονίζουν οι ιατρικές νόρμες οι οποίες είναι ενσωματωμένες προπάντων και σε τελευταία ανάλυση στο κράτος, τη βουλή, τη νομοθεσία, την εκτελεστική εξουσία και τα ΜΜΕ, αδύναμες νόρμες, αδύναμες, από τα θεμέλια τους και άρρωστες, ακόμη περισσότερο από το οικονομικό-ιατρικό σύμπλεγμα στο σύνολό του, Ιατραρχία, Ιατροκρατία. Από κει και η δική σου αρρώστια, αγαπητέ φίλε της γενετικής, αγαπητέ σύντροφε (Gen-Freund, Gen-osse). Ο Kohl θα κερδίζει, έτσι και αλλιώς, επειδή Kohl ίσον λάχανο (αυτή είναι η σημασία του ονόματος στα γερμανικά), επομένως δωρητής οργάνων εν δυνάμει, δημόσιος δοκιμαστής σαλάτας για ακόμα περισσότερα Τσερνομπίλ, ήδη το 1986.

Προσθήκη (Huber):
Αυτά δεν εννοούνται προσωπικά. Το όνομα Kohl, το λέει ο ίδιος, προέρχεται από Koehler (καρβουνιάρης). Πρόκειται για μοναχικά άτομα που ζουν μέσα στο σκοτεινό δάσος. Ήδη το 1976 ο Kohl δήλωσε δημόσια στο Bundestag (βουλή) ότι έψαξε για την παρέα μας, και μάλιστα επειγόντως, γιατί στενοχωριόταν μήπως μπούμε στην παρανομία. Επομένως ιδιαίτερα εμείς, που δηλώνουμε ανοικτά την ταυτότητά μας ως ασθενείς του Μετώπου Ασθενών, για τον Kohl δεν χρειάζεται να ανησυχούμε περισσότερο απ’ ότι πρέπει να ανησυχούμε για εκατομμύρια άλλους Normoijacker, δηλ. ιατρό-καπιταλιστές του ‘νορμάλ’. Όμως, μια παροιμία λέει: «τόσο χλευασμένος όσο συρραμμένος» («verkohlt wie zugenaeht», πρόκειται για μια παραλλαγή του τρόπου έκφρασης: ‘damned and blast’ ή ‚verflixt und zugenaeht‘, το ρήμα ‘verkohlen’ σημαίνει κατά τα άλλα ‘να δουλεύω κάποιον’). Και το να μας δουλεύουν και να μας συρράπτουν, αυτή είναι δουλειά των ιατρό-καπιταλιστών. Αυτοί που δουλεύουν τους λαούς (Volksverkohler) πηγαινοέρχονται. Κανένας μετρητής Γκάιγκερ δεν χτυπάει σωστά. Αλλά αυτοί που έχουν χλευαστεί (die Verkohlten) είναι ‘κριτικοί?’. Δεν ξεγελιούνται από κανέναν πολιτικό αλλά δίνουν την ψήφο τους στο ιατρό-καπιταλιστικό καθεστώς, σε ένα καθεστώς που έχει ρυθμιστεί σύμφωνα με ιατρό-καπιταλιστικές νόρμες, και δίνουν την ψήφο τους χωρίς να έχουν την παραμικρή ιδέα. Πηγαίνουν στον ιατρό για να παραλάβουν την εκτύπωση (του κομπιούτερ) με τα αποτελέσματα περί της γενετικά καθορισμένης άρρωστης γενετικής μάζας (kranke Erbmasse) τους. Και μετά ξέρουν σε τι έχουν δώσει την ψήφο τους. Μετά η απόφαση του ιατρού είναι το μεγάλο τους λαχείο. Ή μήπως πρόκειται για το μεγάλο λαχείο του ιατρού; Έτσι ο κύκλος ολοκληρώνεται. Ολοκληρώνεται ο κύκλος ελέγχου, ο διαβολικός κύκλος, με την τάξη των ιατρών, με την μοναδική κυριαρχούσα και στα πάντα διεισδύουσα τάξη τον ιατρό-καπιταλιστών. Το όνομα Kohl εδώ δεν αναφέρεται πια σε όνομα ή πρόσωπο ή διεύθυνση ή ετικέτα, δεν είναι πια καθόλου σημαινόμενο. Ίσως αναφέρεται σε ένα βιότοπο. Όχι ένα χαρτί για να το παίξετε, για να μην μιλάμε για Άσσο. Και το χρώμα τους είναι λεγεώνα. (πρβλ. τη Βίβλο ‘Ο αριθμός τους ήταν λεγεώνα’) Λοιπόν, ας επιστρέψουμε στο βιότοπο, κάτι ανάμεσα σε εναλλακτικό νεκροταφείο και εργοστάσιο γενετικής. Επειδή εντελώς διαφορετικά απ’ ότι συμβαίνει στο κλασσικό νεκροταφείο  και διαφορετικά απ’ ότι συμβαίνει στην κλασσική κοινωνία (του νεκροταφείου) εσύ, αγαπητέ φίλε της γενετικής, αγαπητέ φίλε σύντροφε (Gen-osse) θα έχεις και εσύ, μαζί με τα παιδιά σου και με τα παιδιά των παιδιών σου, τις καλύτερες ελπίδες να συνεχίσεις τη ζωή σου χαρούμενος σαν φυτό σε ένα βιότοπο – εργοστάσιο γενετικής, δηλ. σε κάτι που μια φορά και μια αιωνιότητα πριν υπήρξε ένα μέρος (κομμάτι) του ιδίου του εαυτού σου, διότι θα σε έχουν δουλέψει ακόμα και εάν δεν τους άφησες να σε δουλέψουν (unverkohlt-verkohlt), εκτός αν επιχειρηθεί κάτι για να το εμποδίσει.

Η ΤΑΞΗ ΤΩΝ ΙΑΤΡΩΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Σ’ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟ ΕΝ ΜΕΡΕΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΘΕΙ  ΛΥΣΗ.

(Ένας, μόνος του, δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να σταματήσει την ‘χειροτεχνία’ τους; Μέγα λάθος. Ένα τρίτο του πληθυσμού ούτως ή άλλως δεν πηγαίνει ποτέ στον ιατρό. Πιστεύετε ότι αυτοί είναι --- «υγιείς»; ότι έχουν δηλαδή μια τρισευτυχισμένη ζωή, σύμφωνα με τα λόγια της παγκόσμιας οργάνωσης υγείας).

Έκτος από μας, το SPK/MFE, κανένας άλλος δεν ασχολείται με αυτό το πρόβλημα, κανένας άλλος δεν προσφέρει λύσεις.
Στην πιο στενή παρέα μας απλούστατα δεν υπάρχει π.χ. το ρίσκο που συνεπάγεται από την αιμοκάθαρση ή τη μεταμόσχευση καρδιάς. Ακόμα και χωρίς γενετική διάγνωση ο καθένας από μας γνωρίσει και για τον εαυτό του και για τον κοντινό του εάν  και πότε απειλείται από ένα χτύπημα στο εγκέφαλο, την καρδιά ή τα νεφρά (προσβολή, έμφραγμα, αποπληξία). Προπάντων όμως ισχύει: «το είπαμε, το κάναμε». ‘Προφυλακτήρες’ υπάρχουν για κάθε χτύπημα (Iatrocide). Τα χτυπήματα αποκρούονται, και καταλήγουν αλλού. Εδώ δεν απορρίπτουμε ούτε αρνούμαστε τίποτα σε κανέναν, αλλά δρούμε πάντα συνειδητά. Ο Μάης έχει έρθει, ακόμα και το τελευταίο λάχανο, ακόμα και τα δένδρα, ακόμα και το παροιμιώδες Γερμανικό Δένδρο, τα πάντα μπορούσαν και μπορούν να φυτρώσουν και να βλαστήσουν, και όλοι εμείς αν και είμαστε λάχανα και χόρτα για τους ιατρούς. Για μας, για την πιο στενή παρέα της κοινωνίας μας τα όρια είναι περιορισμένα. Η παλιά κοινωνία είχε ανάγκη από την ψευδαίσθηση της ελευθερίας, δηλαδή να πουλάει και να αγοράζει κανείς ο, τι θελήσει, κυρίως οργανισμούς που μπορούσαν να διαμελιστούν, να διαλυθούν, όπως π.χ. οι λεγόμενοι άνθρωποι. Αυτή είναι η ελευθερία, και όχι μόνο η ψευδαίσθηση για αυτήν. Επομένως: Αιμοκάθαρση, μεταμόσχευση οργάνων praemissis praemittendis: Σε κάθε ζωάκι το χάδι του, σε κάθε παιδί το μπαλόνι του.
Να ντρέπεται τουλάχιστον όποιος επιμένει και καμαρώνει για τη «δική του»  επί-«βίωση» επιτρέποντας να εκμεταλλεύονται και να σφάζονται οι άλλοι. Εδώ θα έπρεπε να είχε επιμείνει κανείς πολύ πιο πριν και αποφασιστικότερα σε κάτι εντελώς διαφορετικό, δηλαδή σε μια κοινωνία στην οποία δεν τίθεται καν τέτοιο ζήτημα, σε μια κοινωνία στην οποία τέτοιες ‘οριακές περιπτώσεις’, τέτοια προβλήματα μειονοτήτων δεν υπάρχουν καν. Εμείς από την δική μας πλευρά ξέρουμε για πιο ‘πράγμα’ μιλάμε διότι περισσότερο από μια φορά εμείς ήμασταν αυτές οι ‘οριακές περιπτώσεις’ και οι ‘μειονεκτικοί’. Πού βρίσκονταν τότε οι ιεροκήρυκες που έσπευσαν στο πλευρό μας; Ήταν στη Χαϊδελβέργη και στη Στουτγάρδη. Ονομάστηκαν Πρύτανης και Θεολόγος, Rendtorff, και Θεολόγος και Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Hahn. Και ποιο ήταν τότε το κήρυγμά τους; Ότι έπρεπε να ξεριζώσουν τα ζιζάνια! Με όλα τα κρατικά μέσα! – Τέλος πάντων, στο μεταξύ ο κανιβαλισμός και η ληστεία των πτωμάτων (η δωρεά οργάνων) έχει γίνει το απαραίτητο συστατικό μέρος της χριστιανικής αγάπης προς τον πλησίον, όπως διακήρυξε πρόσφατα ο εφημέριος Brinkmann στην τηλεόραση. Και το μόνο που είχε ξεχάσει, όπως ομολόγησε ο ίδιος, ήταν να συμπληρώσει το έντυπο για τη δωρεά οργάνων στο γραφείο του.
Εμείς καταργήσαμε τους ιατρούς σε διάφορες από τις πιο στενές παρέες μας, οι οποίες αποτελούν οπωσδήποτε κοινωνία, και επιπλέον καλή κοινωνία, γιατί τη δημιουργήσαμε εμείς μόνοι μας, όχι ‘μικρή’ ή ‘μεγάλη’ οικογένεια, καθόλου οικογένεια, ελεύθερη από γιατρούς, σε πείσμα της υπαρκτής ‘άριστης’ κοινωνίας που συνεχίζει. Εμείς αυτό το κάνουμε και το βιώνουμε υποδειγματικά εδώ και πάνω από  30 χρόνια, και συγκεκριμένα χωρίς και ελεύθεροι από ιατρούς, και οπωσδήποτε, σε συνθήκες που διαφέρουν η μια από την άλλη, στις κλινικές, τους αποκτημένους με τον αγώνα χώρους του SPK, τη φυλακή και σε συνθήκες διωγμού, σε δικηγορικά γραφεία και σε δικαστήρια, στο KRANKHEIT IM RECHT (ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ). Απόλυτα εχθρικά ως προς οποιαδήποτε θεραπεία επεμβαίνουμε και στην Ευρωπαϊκή Βουλή, και στα Ηνωμένα Έθνη και στο Παγκόσμια Συμβούλιο των Εκκλήσεων, στη Στουτγάρδη και τη Βόννη, τόσο σε καιρούς δήθεν δυσαρέσκειας με τους πολιτικούς όσο και σε καιρούς των δήθεν επαναστάσεων, ακόμα και σε πείσμα τους. Όλες οι μεγαλόφωνες στρατηγικές προσεγγίσεις έχουν εξαφανιστεί, μερικοί από τους παλιούς που πρωτοστάτησαν σ’ αυτά τα ρεύματα στο μεταξύ πρέπει να δώσουν λόγο στους νεότερους και να προσπαθήσουν τουλάχιστον να  προσποιηθούν ότι μετάνιωσαν για τότε, στη Χαϊδελβέργη, όταν πολεμούσαν το SPK.
Οι ιατροί επιτίθενται με στόχο το σώμα του καθενός ως μεμονωμένο σώμα. Σε μας κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Αλλά αντίστροφα στους ιατρούς το μεμονωμένο σώμα υπάρχει  κυριολεκτικά*.  Και που πηγαίνει το πτώμα; Τα τουριστικά ταξίδιά σας δεν θα αρκέσουν. Εμείς ξέρουμε που τα όργανά μας είναι ασφαλή, ακόμα και ως λείψανα. Εμείς δεν πουλάμε ούτε λείψανα από ιατρό-καπιταλιστές. Είμαστε κατ’ αρχήν τελείως αντίθετοι σε κάθε αγοραπωλησία. Όμως παντελώς ελεύθεροι από συμβιβασμούς όχι ακόμα, επειδή ακόμα και σε μια καινούρια κοινωνία υπάρχουν κάποιοι συμβιβασμοί. Ο τοίχος θα πέσει.

* Οι ιατροί αποτελούν ένα ‘σωματείο’ (corporation) μεμονωμένων σωμάτων, οργανωμένοι ως τάξη, 

   αντίθετα οι ασθενείς στην κοινή για όλους αρρώστια, αποτελούν ένα αδιάκριτο θερμικό σώμα, 

   βλ. Iatroklasie, SPK-Dokumentation IV.

Σε μέρος του ξένου τύπου, ο οποίος αγρυπνά, γράφεται για το SPK/PF(H):

• Το SPK/PF(H) συνιστά το ματ και συγχρόνως και τον εκ των προτέρων δυνατό παραμερισμό όλων των τάσεων γενοκτονίας ακόμα και στην τρίτη χιλιετία.
• Μετά από τον Εngels και τον Sartre ο Huber του SPK/PF(H) είναι ο πρώτος που έκανε υλιστικά χειροπιαστή την έννοια της αλλοτρίωσης, και συγκεκριμένα ως αρρώστια.
• Η πιο ριζοσπαστική επίθεση ενάντια στις λογιστικές ρίζες της σύγχρόνης εποχής των κομπιούτερ γίνεται από το Huber του SPK/PF(H), και συγκεκριμένα: υπό του σημαίνοντος της αρρώστιας (Signifikant Krankheit), το οποίο στην μέχρι τώρα μορφή του θεωρείται ανάθεμα, για τα κομπιούτερ (υπό την τάξη των ιατρών) ούτε ένας ασθενής δεν θεωρείται πια ‘θεραπεύσιμος’ και θα επιλεχθούν όλοι με σκοπό την εξόντωσή τους, δηλ. χωρίς εξαίρεση όλοι όσοι έχουν γεννηθεί, οπωσδήποτε εκείνοι που έχουν γεννηθεί με τεχνητό τρόπο, και κυρίως εκείνοι που έχουν γεννηθεί με ‘φυσικό’ τρόπο.
• Ο μιλιταρισμός ιδιωτικής μορφής στο γενικευμένο και παντοειδή εμφύλιο πόλεμο  πρέπει να διαλυθεί και να ξεπεραστεί έτσι όπως το κατάφερε το SPK με την άστοχη διαμαρτυρία των ασθενών ενάντια τους ιδίους τους εαυτούς τους. «Προς τα έξω! Γιατί από ‘κεί και η προέλευση της». Το SPK είναι παράδειγμα και για αυτά.
• Το SPK/PF(H) είναι η μόνη περαιτέρω εξέλιξη της επανάστασης στο χρόνο και στο παρόν.

Για την Πρωτομαγιά και εμείς λοιπόν κάνουμε ακόμα μια φορά έκκληση σε μας και σε όσους μας μοιάζουν, δηλαδή αυτή τη φορά σχεδόν σε όλους.
Εφ’ όσον αυτό προκαλεί κάποιον να μείνει άφωνος μαζί με τη λεγόμενη δύναμη δράσης του (που είναι δηλ. δύναμη μέσω της αρρώστιας), εφ’ όσον αυτό θίγει τις σύγχρονες ευαισθησίες με ή χωρίς θεραπεία προπόνησης της ευαισθησίας (sensitivity training therapy), εφ’ όσον τον θίγει ή ακόμα και τον προσβάλει (και ελπίζουμε να τον προσβάλει τουλάχιστον, μέχρι να εκραγεί;) - μια μορφή άμυνας που δεν παρέχει καμία άμυνα ούτε εμποδίζει τίποτα ούτε το κάνει αδύνατο να συμβεί - τότε κάποιος σαν αυτόν δεν μπορεί να βοηθηθεί εκ των υστέρων με σλόγκαν, χτυπητές λέξεις ή συνθήματα, όποιος κι αν είναι εκείνος που ύστερα - κραυγάζει σ’ αυτόν.