Από τον πρόλογο του Huber, ιδρυτής του SPK (Σοσιαλιστική Κολεκτίβα Ασθενών), στην αγγλική έκδοση του βιβλίου SPK – Aus der Krankheit eine Waffe machen / SPK - Turn Illness into a Weapon /
SPK – Να μεταβάλουμε την αρρώστια σε όπλο

Το να είναι κανείς ενήμερος, στις μέρες μας, σημαίνει ότι έχει αντιληφθεί τα εξής: Η μεγαλύτερη βιομηχανία δεν είναι πια εκείνη που παράγει όπλα, ηλεκτρονικούς υπολογιστές, αυτοκίνητα ή διαστημόπλοια. Η μεγαλύτερη βιομηχανία στις μέρες μας είναι εκείνη που προσποιείται να παράγει υγεία, δηλαδή κάτι που δεν υπήρχε ποτέ και που δεν πρόκειται ποτέ να υπάρχει παρά μόνο ως ένα προϊόν αυταπάτης που τροφοδοτεί τον Ναζισμό σε όλες τις ποικίλες μορφές του στο παρελθόν και στο μέλλον (HEILwesen). Ο Καπιταλισμός αποσπά τα μεγαλύτερα κέρδη του από αυτήν την κορυφαία βιομηχανία και δεν είναι πια μακριά η ημέρα όποτε ο μισός πληθυσμός του δυτικού κόσμου είτε θα απασχολείται σε κλινικές είτε θα εκμεταλλεύεται σε αυτές, ο άλλος μισός, υπό άλλη μορφή, και συγκεκριμένα ως ιατρικά υποδουλωμένοι ασθενείς (doctor-patients, Arztpatienten). Πρόκειται για ένα περιστροφικό σύστημα. Με σκοπό τη διασκέδαση? Μόνο για τον κάθε πλανητάρχη (Για χάρη του θεού!) ή τον κάθε αστρικό κυβερνήτη.

Ο αναγνώστης των ακόλουθων σελίδων, για αυτόν το λόγο, δεν καλείται καθόλου να θεωρεί τον όρο ταξικός ανταγωνισμός ως τίποτα άλλο παρά μόνο ένα μαρξιστικό απολίθωμα. Αλήθεια, ο Hegel, ο διάσημος προκάτοχος του Marx, προσδοκούσε στην εξαφάνιση του ταξικού ανταγωνισμού λόγω του αποικισμού, το επιχείρημα της αστικής τάξης του 19^ου αιώνα. Όμως εδώ και πολύ καιρό ο ταξικός ανταγωνισμός έχει επιστρέψει, όχι στα εργοστάσια, τα οποία κυβερνούνται έτσι και αλλιώς από τα συνδικάτα και τους αφεντικούς, μα έχει επιστρέψει στις κλινικές, όπου κυβερνούν οι ιατροί, οι οποίοι υποδουλώνουν και εκμεταλλεύονται τους ασθενείς και παράγουν το απατηλό εμπόρευμα υγεία σε όλα αυτά τα εργοστάσια, ανεξαρτήτως όλων των συνδικαλιστικών δραστηριοτήτων, ανεξαρτήτως όλων των ανταρτικών δράσεων.

Εν γένει ο ταξικός ανταγωνισμός τίθεται σήμερα είτε ως ειδοποιημένη αρρώστια (Kankheit als Gattung, specified illness, in-dividualisierte Gattung, in-dividualized illness, εξ-α-τομικευμένη αρρώστια) εν προκειμένου να δημιουργηθεί το ανθρώπινο είδος, είτε ως ιατρο-επαγγελματικός ειδικολογισμός που σκοπεύει στην τελική του καταστροφή (το ανθρώπινο ΕΙΔΟΣ ενάντια στην ΤΑΞΗ της καταστροφής και της ‘Τελικής Λύσης’ του ζητήματος του ανθρώπινου είδους) (die MenschenGATTUNG gegen deren Zerstörungs- und EndlösungsKLASSE). Τούτος είναι ο ταξικός ανταγωνισμός στις ημέρες μας, και είναι το μοναδικό πραγματικό πρόβλημα που πρέπει να λυθεί.

Όλοι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι ο ταξικός ανταγωνισμός έχει εξαφανιστεί εδώ και πολύ καιρό και ότι τώρα θα πρέπει να σωθεί το γρηγορότερο δυνατόν το ανθρώπινο είδος (Τι πρέπει να σωθεί? Ενάντια σε ποιόν και ενάντια σε τι πρέπει να σωθεί ‘τι πράγμα’?!), όπως οι ποικίλοι Gorbaciov και Dutschke καθώς και ο Francis Fukuyama, οι οποίοι εκστομίσουν ευκαιριακά τη λέξη ‘είδος’, δεν είχαν ποτέ καμία συναφή σχέση ούτε με το πρόβλημα ούτε με τη λύση του, σε αντίθεση με τον γέρο Hegel, ο οποίος ίσως είχε κάποια συνάφεια. Πρέπει εδώ να υπενθυμίσουμε ότι για τον Hegel ήταν αποκλειστικά η αρρώστια να αναπαριστά το είδος στο επίπεδο του ανθρώπινου γένους, όπως επίσης και την αποτυχία του είδους, λόγω της διαλεκτικής του. Επομένως, είναι απόλυτα σαφής, σύμφωνα και με τον Hegel, ότι το ζήτημα πως να επιτυγχάνεται το ανθρώπινο είδος είναι συνδεόμενο με το ζήτημα πώς να πραγματοποιηθούν οι ανθρώπινες κοινότητες, ενώ η αποτυχία του ανθρώπινου είδους, η οποία αποτυχία βιώνεται από κάθε απομονωμένο άτομο ξεχωριστά, συνδέεται με το ιατρικό σύστημα, το οποίο – horribili dictu - είναι καταδικασμένο στην αιώνια αποτυχία, από την αρχή της ύπαρξης του, επειδή, με τα λόγια του Hegel, τα οποία επαναφέρω εδώ με τα δικά μου λόγια: “Krankheit ... das INDIVIDUUM, sich gleichsam mit sich selbst beGATTEND", hinzuzufügen: ... unTEILbar unHEILbar.

Και ο Ιμπεριαλισμός συνεχίζει να υπάρχει. Και δεν λες τίποτα! Πως?! Και που?! Εν τω μεταξύ μπορείτε να ξεχάσετε το γεωγραφικό χάρτη, και ο τι συνδέεται με αυτόν τον όρο στα βιβλία του Marx και του Lenin, καθώς επίσης και ο τι ξέρετε για την ελευθερία και τον ολοκληρωτισμό, τη διδακτορία και τη δημοκρατία (κατά την έκδοση περί του τέλους – της - ιστορίας του Fukuyama).

Πάρε τον άτλαντα της ιατρικής και δες πως ο εγκέφαλος σου κατέστη αποικία και κυβερνάται από ονόματα (και τις αντίστοιχες μεθόδους ιατρικής!) όπως εκείνων των Parkinson, Alzheimer, Bleuler κλπ., το στομάχι σου από τον Billroth, ο λαιμός σου από τον θυρεοειδή αδένα του Basedow, οι μύες σου και η (ίσως δήθεν υστερική) συμπεριφορά σου από το Charcot και το Freud, και να συσχετίσεις όλα αυτά με ο τι έχουν γράψει οι Μαρξιστές για τον Ιμπεριαλισμό – βρισκόμενοι, τότε, ακόμα πολύ μακριά από την λεγόμενη ελεύθερη αγορά, τον σημερινό Ιμπεριαλισμό γύρω από την τράπεζα οργάνων. Ενός Ιμπεριαλισμού που σήμερα εμπορεύεται π.χ. με τα όργανα παιδιών, κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τον οποίο εμπορεύεται, όπως έχει καταγραφτεί στα μαρξιστικά βιβλία, με μακρινές χώρες και μακρινούς λαούς.

Σε ακόμα πιο μακρινές εποχές υπήρξαν αστρολογικές χάρτες στις οποίες ο κυβερνήτης του εγκέφαλου σου ονομαζόταν Σελήνη (Luna) ή Καρκίνος, ο κυβερνήτης των μυών σου Άρης, κλπ.. Φέρονταν εκείνα τα αρχαία ονόματα, τα οποία ωστόσο συνεχίζουν να αντιπροσωπεύουν ακόμα σήμερα υπάρχοντες πύλες εισβολής και τράπεζες ανταλλαγής για ακόμα άλλους δαίμονες και διαβόλους, κατέχοντες και κατατρύχοντας, με συμφέρον πάντα τον Ιμπεριαλισμό, εχθροί όμως κάθε επανάστασης η οποία είναι συναφή προς τα κοσμικά και τα κοινωνικά, βεβαιότατα! (κοσμικό-κοινωνική επανάσταση).

Στο μέλλον θα υπάρχουν όλο και περισσότερα ομάδες, που έχουν δημιουργηθεί χάρη των ειδοποιημένων δυνάμεων της αρρώστιας (special forces of illness), οι οποίες θα αναπτύξουν μια πραγματική εξατομίκευση (in-dividuation) (MFE - Πολύ-Εστιακός Επεκτατισμός). Μια τέτοια ειδοποιημένη δύναμη της αρρώστιας είναι η μανία, η οποία, εάν εξελιχθεί συλλογικά, δρα σαν μουσικό είδος (musical species, Musikgattungswesen, δηλ. σαν ένα εξατομικευμένο ον μουσικής, καθόλου ανέπαφος), το οποίο σκοτώνει κάθε πειθαρχεία δια της υπερβατικότητας (Transcendence). Ακριβώς με το ίδιο τρόπο με το οποίο μια κοινότητα αναπτύσσει τους αυτό-ελεγμένους σωματικούς εθισμούς της, στην εξάσκηση σώμα με σώμα, επειδή τότε ο εθισμός θα γίνει ένα θανατηφόρο όπλο ενάντια σε κάθε είδους ναρκωτικών και φαρμάκων, μεταβάλλοντας όλα τα σώματα σε ένα εύκρατο είδος (σώμα θερμότητας, απείθαρχος), επομένως δια μέσου της εγκατοίκησης (through immanence, βλ. ‘Ιμμανενδισμός’, ‘πανταχού παρουσία’). Μπορεί κανείς να διαιρέσει μια μελωδία, την θερμότητα, μια αρρώστια ή ένα άλλο είδος? Φυσικά όχι, διότι α-τομι(η)-κότητες (in-divid-ualities) ή είναι ά-τομα (in-divid-uals, δηλ. μη διαιρέσιμοι) ή είναι διασπάσιμες, και επομένως δεν ήταν ά-τομα.

Ίσως ο Πλάτωνας και ο Bergson ξέχασαν να το αναφέρουν σε κείνη την τελειότητα την οποία έχουμε ανάγκη σήμερα για να γίνουμε ικανοί για δράση, και ο Πλούτωνας, ομαδοποιώντας το αστάθμητο με την βαρύτητα και την βαρύτητα με το αστάθμητο, έχει γίνει έξαλλους και καταφεύγει σε σεισμούς.

Το να μεταβάλλουμε την αρρώστια σε όπλο είναι η πρώτη αστραφτερή ματιά σε ένα μέλλον που πρέπει να πραγματοποιηθεί, απαλλαγμένο από ονόματα, κυβερνήτες, εργοστάσια της υγείας κλπ. (τα οποία είναι όλα υποταγμένοι στην ‘τελική λύση’). Εμείς το ονομάσουμε Ουτο-πάθεια, δηλ πραγματοποίηση της ουτοπίας εδώ και τώρα δια μέσου της αρρώστιας (Utopathie).

Huber