Για τη θανατηφόρα επιδημία βρώμας και λάσπης
(mud epidemic, Dreckepidemie)
φταίνε οι ιατροί
(λόγου της εγγυητικής θέσης που κατέχουν!)

 

Προς:
Εισαγγελία Πρωτοδικείου Βιέννης
Λάντστρασε 11
1080 Βιέννη

Βιέννη, 15-03-2005

Με το παρών υποβάλλω μήνυση

κατά

των ιατρών

για παράληψη του καθήκοντος παροχής βοήθειας κ.α. αδικήματα, με συνέπεια να προκληθεί ο θάνατος εκατοντάδες κόσμου,
καθώς επίσης και κατά άλλων ιατρών, τα ονόματα των οποίων θα προκύψουν από τις δέουσες προανακριτικές έρευνες, οι οποίοι ιατροί συμμετέχουν ως ιατροί του δημοσίου ή ως πανεπιστημιακοί συνεργάτες και ως υπηρεσιακά διορισμένοι εμπειρογνώμονες στο Συμβούλιο του Δήμου της Βιέννης
, ο καθένας με την ιδιότητα του ειδικού σύμβουλου.

και ζητώ την παραδειγματική τιμωρία τους.

Έκθεση των γεγονότων:

Σε σχεδόν καθημερινή βάση μπορεί κανείς να διαπιστώσει στα έντυπα μέσα μαζικής ενημέρωσης ότι εξ’ αιτίας του λεγόμενου προβλήματος της ρύπανσης από πολύ λεπτή σκόνη υφίσταται - ειδικά στη Βιέννη – η επιτακτική ανάγκη άμεσης λήψης περιβαλλοντικών μέτρων. Εντούτοις, δεν συμβαίνει τίποτα απολύτως. Αντί να ληφθούν τα απαραίτητα και κατάλληλα περιβαλλοντικά μέτρα, δημοσιεύονται - στα τέλη του χειμώνας – οι καινούριες στατιστικές (βλ. παρακάτω) που δείχνουν πόσες χιλιάδες κόσμου πεθαίνουν ετησίως αποκλειστικά εξ’ αιτίας αυτής της επιδημίας βρώμας και λάσπης και πόσα παιδιά και πόσοι ηλικιωμένοι αρρωσταίνουν βαριά και πάσχουν υπό του δηλητηριασμένου αέρα αναπνοής. Αντί να διαβάσει κανείς τις στατιστικές, αρκεί απλά να ενημερώνεται κατ’ ευθείας στις οικογένειες και στους παιδικούς σταθμούς για να διαπιστώσει ότι υπάρχει μια μεγάλη αύξηση των μακροχρονίων νοσημάτων των αναπνευστικών οδών στα παιδιά. Δεν είναι και τυχαίο το γεγονός ότι εδώ και πολύ καιρό υπάρχει ένα καταδικαστικό ψήφισμα των σχολικών ιατρών για τις σωματικές επιπτώσεις που έχει η οδική κυκλοφορία στα παιδιά.

Αντί να σταματήσουν επιτέλους με το να αποκόπτουν τον αέρα αναπνοής στον πληθυσμό της Βιέννης, προαναγγέλλουν νέες έρευνες για τους κύριους υπαιτίους της επιδημίας βρώμας και λάσπης. Στους ασθενούς όμως που σήμερα ακόμα βρίσκονται εν ζωή δεν βοηθάει καθόλου να μάθουν ποία ρυπαντική σκόνη είναι περισσότερα επικίνδυνη, η ρύπανση από τη βιομηχανία ή η ρύπανση από τα καλοριφέρ των σπιτιών ή η ρύπανση από την οδική κυκλοφορία. Εκτός από την αναγκαιότητα λήψης άμεσων μέτρων τίθεται ιδιαίτερα και το ερώτημα γιατί έπρεπε να φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο. Πως είναι δυνατόν να πεθάνουν κάθε χρόνο χιλιάδες κόσμου μόνο από μια επιδημία βρώμας και λάσπης χωρίς να κινείται κανείς σαν να συμβεί τίποτα απολύτως?!

Η απάντηση βρίσκεται στο οργανωτικό πλάνο κατανομής και εκτέλεσης των καθηκόντων του Δημοτικού Συμβουλίου της Βιέννης. Στο πλάνο αυτό ορίζεται ρητά ότι η ομάδα: σύστημα υγείας και νοσοκομειακή περίθαλψη, σε συνεργασία με την διεύθυνση της επικράτειας για θέματα υγειονομικής, είναι το κατ’ εξοχήν συμβουλευτικό όργανο του Δήμου όσον αφορά στην ιατροτεχνική διαβούλευση και γνωμοδότηση σχετικά με οποιοδήποτε τομέα ζωής. Εκεί καταγράφονται με κάθε λεπτομέρεια όχι μόνο όλες οι δραστηριότητες στις οποίες συμμετέχουν οι ιατροί αποφασιστικά, αλλά ρυθμίζεται και ρητά ότι τα ζητήματα της λεγόμενης κυκλοφοριακής και περιβαλλοντικής υγιεινής ανήκουν αποκλειστικά στην αρμοδιότητα των κατά τομέα αρμοδιοτήτων του κάθε ιατρού της δημόσιας υγείας (βλ. πλάνο κατανομής και εκτέλεσης των καθηκόντων του Δημοτικού Συμβουλίου της Βιέννης). Οι υπεύθυνοι ιατροί δε δεν αμφισβητούν καθόλου ότι υπάρχουν χιλιάδες νεκροί εξ’ αιτίας της επιδημικής μόλυνσης του αέρα αναπνοής. Αντίθετα: ο Dr. Hanns Moshammer, π.χ., ιατρός υγειονομικής και μικροβιολογίας στο Ινστιτούτο περιβαλλοντικής υγιεινής, σε ένα άρθρο του για την εφημερίδα Kurier, επισημαίνει ότι υφίσταται μια άμεση σχέση μεταξύ της αυξανόμενης ρύπανσης από πολύ λεπτή σκόνη και του καθημερινού ποσοστού θνησιμότητας. Επομένως, η ανάγκη για τη λήψη άμεσων μέτρων στη Βιέννη γίνεται επιτακτική, όπως ο ίδιος μεμψιμοιρεί υποκριτικά και προδοτικά. Εκείνος όμως που θα έπρεπε να είχε δραστηριοποιηθεί πρώτος εδώ και πολύ καιρό, και μάλιστα ως ιατρός ειδικός σε θέματα υγιεινής, αυτός είναι ο ίδιος! Ως ιατρός δεσμεύεται με βάση του νόμου και του ιατρικού όρκου μόνο και αποκλειστικά απέναντι των ασθενών του: μια δέσμευση που απορρέει νομικά από την εγγυητική θέση που κατέχει! Είναι εκείνος που πριν απ’ όλα πρέπει να φροντίσει εν προκειμένου οι ασθενείς του – στην προκειμένη περίπτωση όλοι οι κάτοικοι της Βιέννης – να μην υποστούν βλάβες. Οι πολιτικοί εμπιστεύονται στις εξειδικευμένες συμβουλές των ιατρών. Όταν οι τελευταίοι γνωρίζουν για την αιτιολογική σχέση που υφίσταται μεταξύ της μόλυνσης του αέρα αναπνοής και του ποσοστού θνησιμότητας, ενώ συγχρόνως δεν κάνουν το παραμικρό για να προστατέψουν τον πληθυσμό, τότε εναντίων αυτών των ιατρών πρέπει να ασκηθεί η ποινική δίωξη.

Ο ιατρός οφείλει να κάνει τα πάντα για να αποτρέψει τις βλάβες από τους ασθενούς, για τους οποίους είναι αρμόδιος βάση του λειτουργήματος και της θέσης του ως κρατικός λειτουργός. Εάν ένας ιατρός του δημοσίου όμως πιστεύει ότι δεν θα μπορεί να επιβληθεί απέναντι των ειδικών συμφερόντων της οικονομίας και της πολιτικής, τότε αυτός πρέπει να υποβάλλει άμεσα την παραίτηση του από την θέση που κατέχει και να δραστηριοποιηθεί, στον κύκλο των συναδέλφων του, εν προκειμένου να επιτυγχάνει, στις επικρατούσες συνθήκες ρύπανσης του αέρα, να μην αναλάβει ούτε ένας άλλος ιατρός την θέση του εγγυητή για το Συμβούλιο του Δήμου της Βιέννης.

Τέλος – αλλά όχι τελευταίος – ως συνέπεια της Δίκης των Ιατρών που διεξάχθηκε - στα πλαίσια της Δίκης της Νυρεμβέργης - κατά του ιατρικού επαγγέλματος στο σύνολο του για τα ιατρικά εγκλήματα που οι ιατροί διέπραξαν στην εποχή του ναζιστικού καθεστώτος (μαζική δολοφονία ασθενών) και που έγιναν γνωστά κατά την διάρκεια αυτής της δίκης, όλοι οι ιατροί δεσμεύονται από τότε παγκοσμίως να ασκούν το λειτούργημα τους μόνο και αποκλειστικά για το καλό των ασθενών. Από τότε σε κανέναν ιατρό δεν επιτρέπεται πια να επικαλεστεί την δικαιολογία της πράξης «κατά εντολής». Για το ο, τι πράττει ως ιατρός, ο μόνος και αποκλειστικά υπεύθυνος είναι ο ίδιος ο ιατρός. Στην δεκαετία του εβδομήντα του περασμένου αιώνα, τούτη η αρχή καταχωρήθηκε παγκοσμίως ως δέσμευση όλων των ιατρών με την υπόδειξη ότι κανένας ιατρός δεν μπορεί να αναγκαστεί στην εκτέλεση βασανιστηρίων. Αφορμή των σχετικών Διακηρύξεων του Παγκοσμίου Ιατρικού Συλλόγου (Τόκιο 1975, Λισσαβόνα 1981) ήταν το γεγονός ότι εκείνοι που προστάζανε παγκοσμίως σε βασανιστήρια ήταν οι ιατροί, γεγονός που δεν ήταν πια δυνατόν να αποσιωπηθεί.

Ο κάθε τοπικός πολιτικός, ο φορτηγατζής, ο μάνατζερ ενός εργοστασίου, όλοι εξαρτούνται από τους προϊστάμενος τους και από τους εντολές και υποδείξεις που λάβουν στα πλαίσια του συστήματος μισθωτής εργασίας και επιβράβευσης. Ο ιατρός όμως, ακόμα και όταν μισθοδοτείται ως ιατρός του δημοσίου από το Σύμβουλο του Δήμου, δεν δεσμεύεται ως ιατρός σε καμία ντιρεκτίβα της διοίκησης. Ο ιατρός κατέχει εγγυητή θέση απέναντι των ασθενών (οι κάτοικοι της Βιέννης). Πρέπει να πράττει σύμφωνα με αυτήν τη θέση του εγγυητή με όλα τα δέουσα μέσα και δεν του επιτρέπεται σε καμία περίπτωση να συμμετέχει σε διοικητικά μέτρα που βλάπτουν τους ασθενούς.

Το μέγεθος και την έκταση των κινητοποιήσεων που οι ιατροί είναι σε θέση να επιτυγχάνουν όταν οι ίδιοι το θεωρούν σκόπιμο μπορεί ο καθένας να διαπιστώσει π.χ. στις επιχειρήσεις τους που σχεδιάστηκαν με στρατιωτική ακρίβεια υπό των εντυπωσιακών υπότιτλων «SARS», «γρίπη των πουλερικών», κλπ.: αυστηρός περιορισμός και κράτηση των κατοίκων σε οικοδομικά τετράγωνα, στρατιωτική απαγόρευση σε επιλεγμένες και απομονωμένες κατοικίες, κλείσιμο βιομηχανιών, στενή διεθνή συνεργασία και σύμπραξη των ιατρικών συλλόγων, εντελώς ανεξαρτήτως κάθε πολιτικού συστήματος (πβλ., π.χ., το νομοσχέδιο περί των επιδημιών, τον κανονισμό απομόνωσης και προφύλαξης και τις ανακοινώσεις για τη σύμπραξη αυστριακών και κινεζικών ιατρών επιδημιολόγων).

Δι’ αυτού δεν κάνει καμία διαφορά εάν, από πλευρά των ιατρών, η αιτία των θανατηφόρων μολύνσεων ονομάζεται «ιός» ή «σωματίδιο λεπτής σκόνης». Για τους ιατρούς πρόκειται για το ίδιο πράγμα. Οι ίδιοι ιατροί ομολογούν εδώ και πολύ καιρό ότι η σκόνη - εν τω μεταξύ - είναι τόσο λεπτή που εισέρχεται κατ’ ευθείαν στο κυκλοφορούν αίμα, και ότι εκεί η σκόνη δρα με το ίδιο ακριβώς τρόπο όπως ο λεγόμενο «ιός»! Σωματίδια βρώμας και σκόνης, τα οποία εισέρχονται με την αναπνοή στο κυκλοφορούν αίμα, αντιμετωπίζονται από το σώμα με τις ίδιες ακριβώς αντιδράσεις όπως και «τα βακτηρίδια, οι ιοί και άλλοι εισβολείς: αντιδρά το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος», όπως διαβάζεται στις δημοσιοποιημένες ανακοινώσεις των ιατρών, που παρουσιάζονται ως έκθεση έρευνας, ωστόσο χωρίς καμία πρακτική συνέπεια - εκτός από το ότι ο κόσμος συνεχίζει να πεθάνει (!).

Η παρούσα υπόθεση είναι ένα εξαιρετικά επείγον θέμα, συγκρίσιμη π.χ. με την αναπνευστική ανακοπή του εισαγγελέα, ο οποίος καλείται να ερευνά την υπόθεση. Δεν είναι έργο του εκάστοτε δικαστηρίου να καταναλώσει το χρόνο του για να εξετάσει ποιες συγκεκριμένες ουσίες είναι περισσότερα ή λιγότερα επικίνδυνες, αλλά είναι καθήκον του κάθε δικαστή να διώχνει ποινικά εκείνους τους δράστες οι οποίοι, ως υπηρεσιακά διοριζόμενοι εμπειρογνώμονες του δημοσίου δια τις δήθεν συμβουλευτικής τους δραστηριότητες, έχουν εγκρίνει και συνεχίζουν να εγκρίνουν «εν λευκά» κάθε βρώμα και λάσπη στον αέρα. Οι ειδική νομική θέση, η οποία ξεχωρίσει το ιατρικό από κάθε άλλο επάγγελμα, φαίνεται και στο γεγονός ότι ένας ιατρός δεν διώχνεται για σωματική βλάβη (και κάθε ιατρική παρέμβαση, όπως είναι γνωστός, ορίζεται νομικά ως μια τέτοια βλάβη), όμως μόνο εφ’ όσον ενεργεί με βάση τη συγκατάθεση του ασθενή. Έτσι στην περίπτωση βαριάς αναπνευστικής ανεπάρκειας ένα μαχαίρωμα στο λαιμό, π.χ., ονομάζεται «ιατρικά αναγκαία τραχειοτομή».

Το μέγεθος εξάρτησης – ιδιαίτερα και των κυβερνήσεων – από τους ιατρούς και από την κατά του νόμου εγγυητική τους θέση μπόρεσε να διαπιστώσει κανείς βάση των αντιδράσεων του Υπουργείου Εσωτερικών μετά από το θάνατο του μετανάστη Cheibane Wague στο δημοτικό πάρκο της Βιέννης. Ένας υψηλόβαθμος αξιωματούχος του Υπουργείου Εσωτερικών παραδέχτηκε ότι η αστυνομία τότε, κατά την εκτέλεση των υπηρεσιακών της καθηκόντων εναντίων του Markus Omofuma, η οποία εκτέλεση επέφερε το θάνατο του τελευταίου, ίσως είχε κάνει κάποιο λάθος, αλλά τούτη τη φορά (κατά την εκτέλεση των υπηρεσιακών της καθηκόντων εναντίων του Cheibane Wague, εκτέλεση που και αυτή είχε σαν αποτέλεσμα το θάνατο του) δεν θα μπορεί να κατηγορηθεί από κανέναν, επειδή όλα είχε γίνει στην παρουσία ενός ιατρού !!! Εν τω μεταξύ λόγου αυτού του αδικήματος ακόμα και ο ιατρικός διευθυντής της αστυνομίας, Δρ. Fous, μπήκε στο στόχαστρο της δικαιοσύνης, επειδή είναι εκείνος που ευθύνεται για τις ιατρικές γνώσεις των συγκεκριμένων δημόσιων αξιωματούχων όσον αφορά την εκτέλεση των καθηκόντων τους.

Δεν ανταποκρίνεται σε καμία περίπτωση και ούτε κατ’ ελάχιστων στα καθήκοντα των ιατρών λειτουργών της δημόσιας υγείας να δείχνουν την αρμόζουσα προσοχή, όπως επίσης δεν ανταποκρίνεται στην εγγυητική θέση που κατέχουν όταν αυτοί περιορίζονται στο να ορίσουν κλιμακωτά κάποιες οριακές τιμές εκ των υστέρων ή όταν γίνει κανείς μέλος μιας οργάνωσης ιατρών για το περιβάλλον.

Ένας ιατρός πρέπει να δραστηριοποιηθεί αμέσως μόλις λαμβάνει γνώση ότι η ζωή των ασθενών του απειλείται από μια επιδημία (βρώμας και λάσπης). Από τα συνημμένα άρθρα του τύπου και μόνο προκύπτει κατηγορηματικά ότι η συγκεκριμένη οξεία απειλή είναι γνωστή εδώ και δεκαετίες. Εάν οι προαναφερθέντες ιατροί της δημόσιας υγείας και οι υπηρεσιακά διορισμένοι εμπειρογνώμονες θα είχαν ανταποκριθεί στα ιατρικά καθήκοντα τους, δεν θα αναγκαζόταν κανείς να υποφέρει και να πεθάνει λόγου του ότι ο αέρας στην πόλη έχει αλλοιωθεί σε τέτοιο σημείο που είναι εντελώς ακατάλληλος για την αναπνοή. Η αιτία θανάτου είναι και στην προκειμένη περίπτωση ο ιατρός.

Η παρούσα μήνυση πρέπει να γίνει δεκτή ως κατ’ ουσίαν βάσιμη για όλους τους νομικούς και πραγματικούς λόγους.

(υπογραφή)