Νέες
νίκες για την
τάξη των
ασθενών!
Χάρη
στην Τάξη των Ασθενών,
ένα από
τα δύο νομοσχέδια
για τον
υποχρεωτικό
εμβολιασμό
στο Κογκρέσο
της Κολομβίας ανατράπηκε
και επιπλέον, το
διάταγμα για
το πάσο
εμβολιασμού
κηρύχθηκε άκυρο
πριν από λίγες
μέρες!
Η ιατρική
δικτατορία, η ‘Δοκτατορία’
έχει
συντριβεί.
Τους
τελευταίους μήνες,
όχι μόνο
χιλιάδες πολίτες
υποστήριξαν
και υπέγραψαν
την έκκληση
και την αίτηση
για
δημοψήφισμα
που
αναπαράγεται
παρακάτω, αλλά
και χιλιάδες πολίτες
ανέλαβαν
αυθόρμητα
νομική δράση
(συνταγματικές
προσφυγές,
αγωγές
ακύρωσης,
διοικητικές
αγωγές, πειθαρχικές
αγωγές,
ποινικές
μηνύσεις κ.λπ.),
εκτός από
αμέτρητες
άλλες δράσεις,
δηλαδή:
δράσεις αντίστασης
και αγώνα. Η
κινητήρια
δύναμη και η
ώθηση για όλα
αυτά: η
διαμαρτυρία
που ενυπάρχει
στην ασθένεια.
Αυτές οι
επιθετικές δραστηριότητες
ενάντια στη Δοκτατορία,
ενάντια στην
ιατρική τάξη
και ενάντια
στους βοηθούς
και συνεργάτες
της στο κράτος,
αυτή η
αντιπαράθεση και
σύγκρουση που
επεκτείνεται
και διαχέεται είναι
το παθο-πρακτικό
πλαίσιο, δηλ. το
πλαίσιο που
προκύπτει από
την πρακτική
δια μέσου της
αρρώστιας,
και ο
πραγματικός
λόγος για τις
ήττες που
υπέστη η
ιατρική τάξη
και η
δικτατορία
της. Παντού,
ακόμη και σε
άλλες χώρες, η
τάξη των
ασθενών χάρη
στην έμπρακτη
και εγγενή
δύναμη της
ασθένειας.
ˇComo se ve claramente,
la enfermedad sigue haciendo frente!
ˇAbajo la clase
médica!
ˇAdelante la clase de pacientes!
Όπως
μπορείτε να
δείτε ξεκάθαρα
η
αρρώστια
εξακολουθεί να
εξελίσσεται σε
μέτωπο!
Κάτω η ιατρική
τάξη!
SPK/PF EMF Κολομβία,
06.05.2022
----------------------------------
Έκκληση
και αίτηση για
δημοψήφισμα:
ΟΧΙ
στο νόμο για
τον
υποχρεωτικό
εμβολιασμό
κατά του "COVID-19"!
Προς
κάθε αξιότιμο
Μέλος του
Κογκρέσου
Η
ΒΟΎΛΗΣΗ ΤΟΥ
ΑΣΘΕΝΟΎΣ
ΈΧΕΙ
ΤΗΝ ΥΨΗΛΌΤΕΡΗ
ΔΙΚΑΙΙΚΉ ΚΑΙ
ΝΟΜΙΚΉ
ΠΡΟΤΕΡΑΙΌΤΗΤΑ.
ΔΕΝ
ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ
ΥΠΆΡΧΟΥΝ
ΙΑΤΡΙΚΟΊ
ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΊ
ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΊ
ΟΎΤΕ
ΟΠΟΙΑΔΉΠΟΤΕ
ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΉ
ΙΑΤΡΙΚΉ ΑΓΩΓΉ
Εμείς, οι
υπογράφοντες
την παρούσα
έκκληση, απαιτούμε να
κηρυχθεί άκυρο
το νομοσχέδιο
αριθ. 386 του 2021, "που
προβλέπει τον
εμβολιασμό
κατά του Covid-19 ως υποχρεωτικό
μέτρο δημόσιας
υγείας".
Επιπλέον, ζητούμε να
κηρυχθεί άκυρο
το νομοσχέδιο
αριθ. 290 του 2021 "που
προβλέπει τον υποχρεωτικό
εμβολιασμό
κατά του Covid-19".
Επιπλέον, ζητάμε να κηρυχθεί
ομοίως άκυρο
κάθε άλλο
νομοσχέδιο
"που προβλέπει
υποχρεωτικό
εμβολιασμό
κατά του "Covid-19"".
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ
ΕΚΘΕΣΗ
(1.) Τα
προαναφερθέντα
σχέδια νόμου
προβλέπουν τον
υποχρεωτικό
εμβολιασμό
κατά του
λεγόμενου "ιού
Covid 19" των ατόμων
που διαμένουν
στην Κολομβία
(2.) Τα εν
λόγω σχέδια
νόμου αποσκοπούν
στο να
καταστήσουν τη
βούληση του
ασθενούς,
δηλαδή την
απροθυμία του
να υποβληθεί
σε οποιαδήποτε
ιατρική αγωγή, νομικά
άνευ σημασίας.
Ωστόσο, η
δήλωση
βούλησης του
ασθενούς να
αρνηθεί την
ιατρική αγωγή
έχει άνευ όρων
νομική
προτεραιότητα
και πρέπει να
λαμβάνεται
υπόψη κατά
προτεραιότητα.
Αυτή η νομικά
δεσμευτική
προτεραιότητα
της βούλησης
του ασθενούς
προστατεύεται
από το
σύνταγμα και
τους νόμους,
καθώς και από
διεθνείς
συνθήκες.
(3.) Η επιβολή
υποχρεωτικής
ιατρικής
αγωγής απαγορεύεται
από το νόμο. Η
βούληση του
ασθενούς
κατέχει την
πρώτη θέση σύμφωνα
με τον νόμο. Εάν ένας
ασθενής
αρνείται την
ιατρική αγωγή,
όποια κι αν
είναι αυτή
-στην προκειμένη
περίπτωση
είναι ο
εμβολιασμός- η
βούληση του
ασθενούς
πρέπει να
γίνεται
σεβαστή σε
κάθε
περίπτωση. Εάν
δεν τηρούνταν
η βούληση του
ασθενούς, αυτό
θα αποτελούσε
ποινικό
αδίκημα.
Η απόπειρα
εξαναγκαστικού
εμβολιασμού
του πληθυσμού
αποτελεί κατάφωρη
παραβίαση των
θεμελιωδών
δικαιωμάτων
και κατάφωρη
παραβίαση του
άρθρου 7 του
Διεθνούς
Συμφώνου για
τα Ατομικά και
Πολιτικά
Δικαιώματα.
Αυτή η διεθνής
συμφωνία για
τα δικαιώματα
είναι δεσμευτική
για όλα τα
κράτη και
αποτελεί
αναπόσπαστο
μέρος του
κολομβιανού
Συντάγματος.
Το άρθρο 7 του
προαναφερθέντος
Διεθνούς
Συμφώνου
απαγορεύει
ρητά την
ιατρική αγωγή
χωρίς τη
συγκατάθεση
του ασθενούς,
διότι αυτό θα
αποτελούσε παραβίαση
του νόμου, η
οποία
θεωρείται "βασανιστήριο
... σκληρή,
απάνθρωπη ή
εξευτελιστική
μεταχείριση ή
τιμωρία".
Επιπλέον, ο
εξαναγκαστικός
εμβολιασμός,
όπως και κάθε
εξαναγκαστική
ιατρική αγωγή,
έρχεται σε κατάφωρη
αντίθεση με
τις αρχές των
άρθρων 5 και 6 της Οικουμενικής
Διακήρυξης της
UNESCO για τη
Βιοηθική και
τα Ανθρώπινα
Δικαιώματα,
που επιβεβαιώνουν
ότι κάθε
ιατρική αγωγή
πρέπει να χορηγείται
μόνο με τη
συγκατάθεση
του ασθενούς.
Σύμφωνα με τις
διεθνείς
συνθήκες και
τις διακηρύξεις
για τα
ανθρώπινα
δικαιώματα,
καθώς και τις διακηρύξεις
του Ελσίνκι (1964),
του Τόκιο (1975) και
της Λισαβόνας
(1981) της
Παγκόσμιας
Ιατρικής
Ένωσης,
απαγορεύεται σε
όλους τους
γιατρούς
παγκοσμίως να
ενεργούν ενάντια
στη βούληση
του ασθενούς.
Κανένας
γιατρός δεν
μπορεί να
επιβάλει
ιατρικό μέτρο
με
εξαναγκασμό.
Οι γιατροί δεν
επιτρέπονται
να ακολουθούν
κανόνες ή νόμους
που έρχονται
σε αντίθεση με
τις εν λόγω δηλώσεις
της Παγκόσμιας
Ιατρικής
Ένωσης, οι
οποίες είναι
δεσμευτικές
για όλους τους
γιατρούς,
διότι τα εν
λόγω ιατρικά
πρότυπα είναι
νομικά
δεσμευτικά για
τους γιατρούς
και έχουν το
καθεστώς του
νόμου. Σύμφωνα
με τις
δηλώσεις
αυτές, οι
γιατροί είναι
επίσης ρητά
υποχρεωμένοι
να αντιταχθούν
σε κανονισμούς
και
διοικητικές
πράξεις εφόσον
περιορίζουν τα
δικαιώματα των
ασθενών. Ειδικότερα,
οι γιατροί
πρέπει να
αντιτίθενται
σε ρυθμίσεις
που επιβάλλουν
καταναγκαστικά
ιατρικά μέτρα
στον ασθενή,
και οι γιατροί
πρέπει να
διασφαλίζουν
ότι η άρνηση
ιατρικών
μέτρων δεν
ερμηνεύεται σε
βάρος του ασθενούς.
Οι
προαναφερθείσες
διακηρύξεις
της Παγκόσμιας
Ιατρικής
Ένωσης, καθώς
και οι
διεθνείς συνθήκες,
τα σύμφωνα και
οι διακηρύξεις
ανθρωπίνων
δικαιωμάτων
που
αναφέρθηκαν
παραπάνω, το
απαιτούν αυτό.
(4.) Το
Κολομβιανό
Σύνταγμα και η
κολομβιανή
νομοθεσία
συνάδουν με
την
προαναφερθείσα
διεθνή νομοθεσία
και νομολογία,
καθώς
προστατεύουν
επίσης ρητά
την
αυτοδιάθεση
και τη βούληση
του ασθενούς,
καθώς τα
έννομα αυτά
συμφέροντα
συγκαταλέγονται
στα θεμελιώδη
δικαιώματα,
όπως: η
σωματική ακεραιότητα
και η
απαγόρευση της
σκληρής,
απάνθρωπης ή
εξευτελιστικής
μεταχείρισης
(άρθρα 11 και 12 του
Κολομβιανού
Συντάγματος), η
ελευθερία της
συνείδησης (άρθρο
18 του
Κολομβιανού
Συντάγματος),
το δικαίωμα αυτοδιάθεσης
(άρθρο 16 του
Κολομβιανού
Συντάγματος) και
άλλα. Το
κολομβιανό
δίκαιο έχει
ρητά ορίσει ότι
κανείς δεν
μπορεί να
εξαναγκαστεί
να υποβληθεί
σε ιατρική
αγωγή παρά τη
βούλησή του
(άρθρο 10, παράγραφος
δ του νόμου 1751
του 2015), και
ομοίως το
κολομβιανό δίκαιο
απαγορεύει
αυστηρά και
ρητά στους
γιατρούς να
διενεργούν
ιατρικές
παρεμβάσεις
χωρίς τη συγκατάθεση
του ασθενούς
(άρθρο 15 του
νόμου 81 του 1981 -
Κώδικας
ιατρικής
δεοντολογίας).
Αυτό έχει
επανειλημμένα
επιβεβαιωθεί
από τη
δικαιοδοσία
των Ανώτατων
Δικαστηρίων
της Κολομβίας.
Για παράδειγμα,
με την απόφαση
T-365 του 2017, το
Συνταγματικό
Δικαστήριο της
Κολομβίας
επιβεβαίωσε
και έκρινε ότι,
γενικά, κάθε
υποχρεωτική ιατρική
αγωγή, δηλαδή
κάθε ιατρική
παρέμβαση παρά
τη βούληση του
ασθενούς, και
ιδίως κάθε
υποχρεωτικός
εμβολιασμός,
είναι αντισυνταγματικός
και συνιστά
σοβαρή
παραβίαση των
θεμελιωδών
δικαιωμάτων.
Με την απόφαση
αυτή - η οποία
δεν θα υπήρχε
χωρίς τον
επίμονο αγώνα
της τάξης των
ασθενών, συμπεριλαμβανομένων
και εκείνων
που πλήττονται
από τον
εμβολιασμό - το
Δικαστήριο
τονίζει ρητά
και δίνει
οδηγίες στο
Υπουργείο
Υγείας της
Κολομβίας ότι
ο γιατρός
πρέπει να
αποδεικνύει σε
κάθε περίπτωση
ότι έχει λάβει
τη συγκατάθεση
του ασθενούς
για οποιαδήποτε
ιατρική αγωγή,
συμπεριλαμβανομένων
των εμβολιασμών.
Το Δικαστήριο
υπογραμμίζει
ότι "κάθε
σωματική
επέμβαση χωρίς
τη συγκατάθεση
του ασθενούς
αποτελεί μια
από τις
σοβαρότερες
μορφές
παραβίασης του
νόμου" και
αναφέρεται σε
μια από τις
αποφάσεις του
το 1999. Αυτή η
νομική αρχή, η
οποία
επιτεύχθηκε
χάρη στον επίμονο
και συνεπή
αγώνα των
ασθενών, έχει
επιβεβαιωθεί
πολλές φορές
από το
Συνταγματικό
Δικαστήριο, π.χ.
στις αποφάσεις
T-559 του 1995, SU-337 του 1999, T-1019
του 2006 και πολλές
άλλες.
Πρέπει να
επαναλαμβάνεται:
μια
ιατρική
παρέμβαση που
πραγματοποιείται
με εξαναγκασμό,
δηλαδή ένα
ιατρικό μέτρο
χωρίς τη ρητή
συγκατάθεση
του ασθενούς,
αποτελεί, όπως
τονίζει το
Συνταγματικό
Δικαστήριο, "μια από
τις
σοβαρότερες
μορφές
παραβίασης των
δικαιωμάτων
και πρέπει,
επομένως,
απαραιτήτως να
απαγορεύεται".
Εάν ένας
γιατρός
χειρίζεται
έναν ασθενή
χωρίς τη ρητή
συγκατάθεση
του ασθενούς,
αυτό συνιστά
θεμελιώδη
σχέση
υποτέλειας. Ως
εκ τούτου, αυτή
η άσκηση
ιατρικής βίας
πρέπει να
χαρακτηριστεί
ποινικά κολάσιμη
από την αρχή
και κατά
προτεραιότητα.
Η
"συγκατάθεση
μετά από
ενημέρωση" [ =
συγκατάθεση
του ασθενούς
μετά από
ενημέρωση από
τον ιατρό: η συγκατάθεση
είναι νομικά
αποτελεσματική
μόνο εάν ο
ασθενής έχει
ενημερωθεί
πριν από την
ιατρική αγωγή,
δηλαδή εάν
έχει επίσης
ενημερωθεί
πλήρως για τις
πιθανές
ανεπιθύμητες
ενέργειες και
ζημίες που
προκαλεί η
ιατρική αγωγή]
και ο σεβασμός
των επιθυμιών
του ασθενούς δεν
είναι απλές
διατυπώσεις,
αλλά αποτελούν
δικαιώματα του
ασθενούς και
νομική
υποχρέωση του
ιατρού
απέναντί του.
(5.) Όλοι
αυτοί οι νόμοι
και οι
δικαστικές
αποφάσεις για
την προστασία
των ασθενών
θεσπίστηκαν ως
ελάχιστο μέτρο
πρόληψης, για
να μην
επαναληφθούν
ποτέ οι σοβαρές
φρικαλεότητες
που
διαπράττουν
και διέπραξαν
πάντα οι
γιατροί σε
βάρος των
ασθενών. Δεν
είναι τυχαίο
ότι μέρος των
δικαιωμάτων
των ασθενών, τα
οποία έχουν
κατοχυρωθεί
στη διεθνή
νομοθεσία, φέρει
την ονομασία
Κώδικας της
Νυρεμβέργης (1947).
Στις ιατρικές
δίκες της
Νυρεμβέργης το
1947, γιατροί καταδικάστηκαν,
ορισμένοι σε
θάνατο, για τις
φρικαλεότητες
και τις
δολοφονίες που
διέπραξαν σε
βάρος ασθενών
κατά τη
διάρκεια της
ναζιστικής
περιόδου. Ως
αποτέλεσμα
αυτών των
δικών, εισήχθη
ο Κώδικας της
Νυρεμβέργης.
Ακριβώς
αυτός ο
κώδικας της
Νυρεμβέργης
έδωσε το έναυσμα
για τη
σύγχρονη
λεγόμενη
συναίνεση μετά
από ενημέρωση, η οποία,
όπως ήδη
αναφέρθηκε,
αποτελεί
νομική εγγύηση
για τον ασθενή
και
υποχρεωτική
απαίτηση που πρέπει
να πληροί κάθε
γιατρός σε
κάθε ιατρική
παρέμβαση. Η
διεθνής και
εθνική
νομοθεσία για
την προστασία
των ασθενών
πηγάζει από το
γεγονός ότι
υπήρχαν
συντριπτικές
αποδείξεις ότι
σε όλο τον
κόσμο, και όχι
μόνο κατά τη
διάρκεια του Β'
Παγκοσμίου
Πολέμου και
όχι μόνο υπό το
καθεστώς των
Ναζί, αλλά
παντού και
ακόμα πιο
πρόσφατα, ήταν
και είναι οι γιατροί
που
χρησιμοποιούσαν
και
εξακολουθούν
να χρησιμοποιούν
το ιατρικό
τους
οπλοστάσιο για
να διεξάγουν
όσο το δυνατόν
πιο
αποτελεσματικά
αναγκαστικές
αγωγές, πειράματα
και
βασανιστήρια
και να
αποτρέπουν το
θάνατο (συχνά η
τελευταία επιλογή
των
βασανισθέντων!)
των
κακοποιημένων
θυμάτων
βασανιστηρίων
προκειμένου να
τα βασανίσουν
ξανά για να
αποσπούν
περισσότερες
πληροφορίες.
Αναγκαστική
στείρωση,
πειράματα
με βιολογικά,
χημικά και
πυρηνικά όπλα,
χρήση
ανθρώπινων
πειραματόζωων
για
ιατρικά-στρατιωτικά
και/ή
ιατρικά-εμπορικά
πειράματα κ.λπ.
κ.λπ. κ.λπ., - η
σειρά των
εγκλημάτων που
διαπράττουν οι
γιατροί και τα
ίχνη του
αίματός τους,
του αίματος
των ασθενών, θα
μπορούσε να
συνεχιστεί
ατελείωτα.
Έκπληξη; Το 2012, το
"Γερμανικό
Ιατρικό
Συνέδριο"
[Deutscher Aerztetag] δημοσίευσε
τη λεγόμενη
"Διακήρυξη της
Νυρεμβέργης 2012".
Η αφορμή ήταν η
65η επέτειος των
Ιατρικών Δικών
της Νυρεμβέργης
το 1947, όταν
κατηγορήθηκαν
οι γιατροί που
είχαν
οργανώσει και
εκτελέσει τα
πειράματα και
τη μαζική
δολοφονία
ασθενών ("Δράση
Τ 4", 275.000 ασθενείς
δολοφονήθηκαν
μέσω ασιτίας,
δολοφονία με
αέρια, με
ενέσεις
βενζίνης).
Στη
"Διακήρυξη της
Νυρεμβέργης 2012"
(που υιοθετήθηκε
από το
"Γερμανικό
Ιατρικό
Συνέδριο" μόνο
απρόθυμα, με
διαφορά 65 ετών,
αλλά τελικά
υιοθετήθηκε κάτω
από την πίεση
της κοινής
γνώμης)
παραδέχονται ότι
οι
χειρότερες
θηριωδίες και
τα εγκλήματα
κατά της
ανθρωπότητας
(συμπεριλαμβανομένης
της μαζικής
δολοφονίας
ασθενών) κατά
τη διάρκεια
του καθεστώτος
του Ναζισμού
διαπράχθηκαν από
τους
συναδέλφους
τους, τους
γιατρούς, μέλη
των ιατρικών
συλλόγων.
Όσον αφορά την ιατρική
πατρότητα των
μαζικών
δολοφονιών
ασθενών, είναι σημαντικό
να μην ξεχνάμε
ότι οι γιατροί
πραγματοποίησαν
αυτές τις
δολοφονίες με
δική τους
πρωτοβουλία,
σε μαζική
κλίμακα και
σχεδόν με
ενθουσιασμό,
κάτι που δεν
μπορούσε να
συγκαλυφθεί
στη διακήρυξη
του "Γερμανικού
Ιατρικού
Συνεδρίου",
όπως και το
γεγονός ότι οι
εμπλεκόμενοι
σε αυτά τα
εγκλήματα
κυμαίνονταν
από απλούς
γιατρούς μέχρι
τους ιατρικούς
ηγέτες των
ιατρικών
συλλόγων και
των ιατρικών
πανεπιστημίων.
Μαύρα πρόβατα
ενός μακρινού
παρελθόντος;
Καθόλου! Σε μια
μάταιη
προσπάθεια να
εξιλεωθεί, ένα
διάσημο ιατρικό
περιοδικό
ομολόγησε
πρόσφατα
επιγραμματικά
ότι "η
ιατρική κατά
τη διάρκεια
της ναζιστικής
εποχής δεν
αποτελεί θέμα
του μακρινού
παρελθόντος.
Τα ιστορικά
στοιχεία
δείχνουν ότι η
σκέψη, οι αξίες
και οι
δραστηριότητες
των
επαγγελματιών
υγείας και των
βιοϊατρικών
ερευνητών σε
αυτό το
πλαίσιο δεν είναι
παρά ακραίες εκδηλώσεις
των
προβληματικών
δυνατοτήτων
που ενυπάρχουν
στην ιατρική
γενικά" (The Lancet,
τεύχος 10277, 6
Μαρτίου 2021,
σελίδα 862).
Έτσι οι ομολογίες
των ίδιων των
ιατρικών
επιστημόνων.
(6.) Η
πίεση της
διεθνούς
κοινής γνώμης
απέναντι σε αυτές
τις ιατρικές
βαρβαρότητες
ήταν αυτή που
οδήγησε στην
υιοθέτηση των
προαναφερόμενων
διακηρύξεων
του Ελσίνκι,
του Τόκιο και
της
Λισσαβόνας, οι
οποίες απαγορεύουν
σε όλους τους
γιατρούς
παγκοσμίως να
ενεργούν
ενάντια στη
θέληση των
ασθενών και να
χρησιμοποιούν
εξαναγκαστικά
ιατρικά μέτρα.
Ήταν η
διαμαρτυρία
των παθόντων, των
συγγενών των
βασανισμένων
και
δολοφονημένων,
των
κακοποιημένων
και επηρεασμένων
αλλά όχι
ηττημένων από
τη σκληρότητα
των γιατρών,
που πέτυχε να
αποδοθεί
δικαιοσύνη και
να επιβληθούν αυτά
τα δικαιώματα
για όλους,
συμπεριλαμβανομένου
του
δικαιώματος
ότι η
βούληση του
ασθενούς έχει
την υψηλότερη
νομική προτεραιότητα.
Αυτό έθεσε
όρια στην αυθαιρεσία
των γιατρών
και
δημιούργησε
τουλάχιστον
ένα ελάχιστο
επίπεδο
ελέγχου.
Επομένως,
είναι καθήκον
όλων μας και
είναι προς το
συμφέρον όλων
μας να
αποτρέψουμε
την εκ νέου αφαίρεση
αυτών των
δικαιωμάτων
από τον
πληθυσμό. Οποιαδήποτε
υποχώρηση στην
επιδίωξη των
γιατρών για
εξουσία θα
σήμαινε την
εγκατάλειψη
σκληρά
κερδισμένου
εδάφους. Όχι
μόνο θα καταργηθούν
τα πιο βασικά
πολιτικά
δικαιώματα και
οι ελάχιστες
νομικές
προστασίες
κατά του
αυταρχισμού
και της
ιατρικής
τυραννίας.
Αντίθετα, θα
είχε
θανατηφόρες συνέπειες
για τους
ασθενείς,
επειδή θα το
πλήρωναν με τη
ζωή τους.
Δεν είναι θέμα
περιορισμένων
ιδιωτικών
συμφερόντων,
αλλά είναι
θέμα ύψιστου
δημόσιου και
γενικού
συμφέροντος η
διατήρηση των
θεμελιωδών
δικαιωμάτων
που με αγώνες
διεκδικήθηκαν
και προστατεύουν
τη ζωή των
ασθενών.
Χρειάζεται
αυτό το τείχος
προστασίας από
τους γιατρούς
που
διαφορετικά
νομίζουν ότι
μπορούν -
ατιμώρητα - να
παίρνουν τα
πάντα για τον
εαυτό τους.
Επομένως: Η
τάξη των
ασθενών είναι
το πρώτο
καθήκον του
πολίτη!
(7.) Όσον
αφορά τα εμβόλια
κατά του
λεγόμενου "ιού
Covid19", πρέπει να
σημειωθούν
ιδίως τα
ακόλουθα:
(7.1.) Τα
εμβόλια αυτά
εγκρίθηκαν
σύμφωνα με μια
επιταχυνόμενη,
δηλαδή χρονικά
συντομευμένη,
διαδικασία. Δεν
έχουν τακτική
έγκριση από το
INVIMA (Εθνικό
Ινστιτούτο
Κολομβίας για
την Εποπτεία
των Φαρμάκων
και των
Τροφίμων), αλλά
μόνο προσωρινή
και υπό όρους
έγκριση
έκτακτης
ανάγκης. Ωστόσο,
ακόμη και για
αυτόν τον
εμβολιασμό - ο
οποίος
επιτρέπεται
μόνο με
επείγουσα
διαδικασία - η
απαίτηση ότι ο
ασθενής πρέπει
να ενημερωθεί
και να συμφωνήσει
ισχύει εξίσου
και στον ίδιο
βαθμό.
Επιπλέον,
είναι γνωστό
ότι οι
κυβερνήσεις
έχουν
υπογράψει
ρήτρες
απαλλαγής από
την ευθύνη
υπέρ των
πολυεθνικών
φαρμακευτικών
εταιρειών. Αυτό γίνεται
για να διασφαλιστεί
ότι οι εν λόγω
φαρμακευτικές
εταιρείες δεν θα
ευθύνονται για
τις ζημιές και
τους θανάτους
που
προκαλούνται
από τα εμβόλιά
τους.
(7.2.) Το
γεγονός ότι τα
εμβόλια
μπορούν να
προκαλέσουν
σοβαρές βλάβες
αναγνωρίζεται
από τους
ίδιους τους
γιατρούς. Έχουν
αναφερθεί
πολυάριθμες
βλάβες μετά
από εμβολιασμούς
[βλ. τις
ιστοσελίδες
του CDC (Κέντρα
Ελέγχου και Πρόληψης
Νοσημάτων) των
ΗΠΑ και του EMA
(Ευρωπαϊκός Οργανισμός
Φαρμάκων)].
Έχουν
καταγραφεί οι
ακόλουθες
βλάβες:
Πονοκέφαλος,
μυϊκός πόνος,
πυρετός,
ναυτία,
νεφρική βλάβη,
απειλητικές
για τη ζωή
αλλεργίες (αναφυλαξία),
φλεγμονή του
καρδιακού μυός
(μυοκαρδίτιδα)
και
περικαρδίτιδα
(φλεγμονή της
μεμβράνης που
περιβάλλει την
καρδιά),
εγκάρσια
μυελίτιδα (νευρολογική
βλάβη του
νωτιαίου
μυελού), το
λεγόμενο
σύνδρομο
θρόμβωσης με
θρομβοκυτταροπενία
(βλάβη της πήξης
και θρόμβοι
αίματος που
μπορεί να
αποβούν μοιραίοι),
το λεγόμενο
σύνδρομο Guillain-Barré
(παράλυση που
αναδύεται από
τα κάτω άκρα
και μπορεί να
οδηγήσει σε
πλήρη
παράλυση,
ακόμη και σε
θάνατο) - και
ποιος ξέρει τι
άλλο υπάρχει
πλέον; ! Οι
μεσοπρόθεσμες
και μακροπρόθεσμες
επιπτώσεις δεν
είναι γνωστές,
καθώς
χρειάζονται
τουλάχιστον 5
χρόνια για τη
διεξαγωγή
τέτοιων
μελετών.
Από
νομικής και
ποινικής
άποψης, οι
ζημίες αυτές πρέπει
να θεωρούνται
βαριά σωματική
βλάβη και
ανθρωποκτονία.
Συμπτώσεις;
Πιστεύουν οι
βουλευτές στις
"συμπτώσεις";
Εμείς δεν το
πιστεύουμε.
Σε καμία
περίπτωση δεν
μπορεί ο
νομοθέτης να
δώσει την
ευλογία του σε
ένα ιατρικό
μέτρο, πόσο
μάλλον να το
διατάξει, εάν
τα
αποτελέσματά
του είναι εντελώς
αβέβαια και
εάν
αναμένονται
ακόμη και
σοβαρές σωματικές
βλάβες ακόμη
και ο θάνατος
των ασθενών.
Δεν πρόκειται
για προτροπή
σε περίσκεψη
και προσοχή,
διότι η
υποχρέωση
προστασίας εκ
μέρους του
νομοθέτη και
των αρχών είναι νομικά
κατοχυρωμένη.
Η εκπλήρωση αυτού
του καθήκοντος
είναι το
ελάχιστο.
Δεδομένης της
αβεβαιότητας
ως προς τις
αναμενόμενες
βλάβες και την
έκταση αυτών,
καθώς και των
αμέτρητων αναφορών
ανεπιθύμητων
παρενεργειών,
συνιστάται σε
κάθε ασθενή να
είναι
προσεκτικός
και να μην εμβολιάζεται,
διότι ο
κίνδυνος της
τυφλής
εμπιστοσύνης
στο γιατρό μπορεί
να οδηγήσει σε
θάνατο ή
σοβαρό
τραυματισμό.
Κανείς δεν
πρέπει να
εκτίθεται σε
τέτοιο κίνδυνο.
Σε
κάθε
περίπτωση, η
τελική απόφαση
για το θέμα αυτό
δεν ανήκει σε
καμία αρχή και
σίγουρα όχι σε
έναν γιατρό. Η
απόφαση ανήκει
αποκλειστικά
στον ασθενή:
Πρόκειται για
ζήτημα ζωής
και σωματικής
ακεραιότητας -
με νομικούς
όρους: η
βούληση του
ασθενούς είναι
νομικά
υπέρτατη και
πρέπει να έχει
προτεραιότητα.
(7.3.) Όπως
έχει ήδη
αναφερθεί, θα
χρειαστούν
τουλάχιστον 5
χρόνια προτού
γίνουν
οποιεσδήποτε
προβλέψεις σχετικά
με τον τρόπο
δράσης των
εμβολίων και είναι
προς το παρόν
ακόμη αδύνατο
να εκτιμηθούν
οι
μεσοπρόθεσμες
και
μακροπρόθεσμες
επιπτώσεις
τους. Υπάρχουν
όμως ήδη
αμέτρητες
αναφορές
περιπτώσεων
για ανεπιθύμητες
ενέργειες. Θα
μετατραπεί,
λοιπόν, ο
πληθυσμός σε
πειραματόζωα
και ποντίκια
εργαστηρίου με
αυτά τα σχέδια
νόμου, τα οποία
είναι
αποκλειστικά
προς όφελος
των γιατρών
και των
φαρμακευτικών
τους επιχειρήσεων;
Όντως. Αυτό δεν
μπορεί να
γίνει ανεκτό.
Είναι άκρως
παράνομο και
αποτελεί
κατάφωρη
παραβίαση των
θεμελιωδών
δικαιωμάτων
του πληθυσμού.
(7.4.) Ο
εμβολιασμός παρουσιάζεται
σαν να είναι
εθελοντικός.
Ωστόσο, αυτή η
υποτιθέμενη
εθελοντικότητα
του εμβολιασμού
εγκαταλείπεται
αμέσως όταν
κάποιος
αρνείται να εμβολιαστεί.
Τα άτομα αυτά
τιμωρούνται με
την απώλεια
των δικαιωμάτων
τους και
αποκλείονται
από την
πρόσβαση σε
χώρους
αναψυχής και
πολιτισμού,
απειλούνται με
εργασιακές
κυρώσεις μέχρι
και απόλυση,
καραντίνα και
άλλους
περιορισμούς.
Έτσι,
υφίστανται
διακρίσεις και
περιθωριοποιούνται
τα άτομα, τα
οποία πιέζονται
σκόπιμα να
εμβολιαστούν. Εάν
ασκείται πίεση
και έμμεσος
εξαναγκασμός,
είναι κοροϊδία
να μιλάμε για
ελεύθερη και
εκούσια συναίνεση.
Το να
αναγκάζεται
κάποιος να
αποκαλύψει την
κατάσταση
εμβολιασμού του
σε τρίτους
προκειμένου να
αποκτήσει
πρόσβαση σε
δημόσιο χώρο
αποτελεί κατάφωρη
παραβίαση του
δικαιώματος
στην εμπιστευτικότητα
των δεδομένων
ιατρικού
ιστορικού (τα
δεδομένα αυτά
προστατεύονται
από το
θεμελιώδες
δικαίωμα στην
ιδιωτική ζωή).
Το δικαίωμα αυτό
αποτελεί
δικαίωμα
προστασίας των
ασθενών. Έπρεπε
να κατοχυρωθεί
στο νόμο,
μεταξύ άλλων,
για να αποτραπεί
ο
στιγματισμός,
η διάκριση και
η κακοποίηση
των ασθενών.
Επιπλέον, οι
γιατροί πρέπει
να τηρούν
αυστηρά το ιατρικό
απόρρητο. Εάν
αυτό το
δικαίωμα των
ασθενών
παραβιάζεται,
οι γιατροί
είναι αυτοί
που πρέπει να
λάβουν μέτρα
κατά των
κανονισμών
αυτών, πράγμα
που είναι
νομικά
υποχρεωμένοι
να κάνουν (βλέπε
παράγραφο 3 του
παρόντος
ψηφίσματος).
(7.5.) Ας
πάρουμε ως
παράδειγμα τον
τρόπο με τον
οποίο πραγματοποιούνται
οι μαζικοί
εμβολιασμοί,
π.χ. η πρόσφατη "εθελοντική"
εκστρατεία
εμβολιασμού
κατά του "Covid-19":
Είναι γνωστό
ότι ο κόσμος
στα λεγόμενα
κέντρα υγείας
πρέπει να
κάνει ουρά για
να εμβολιαστεί
ο ένας μετά τον
άλλον. Δεν
γίνεται τεστ
αλλεργίας πριν
από τον
εμβολιασμό.
Αλλά αυτός
είναι ο μόνος
τρόπος για να
διαπιστωθεί
εάν κάποιος
είναι
αλλεργικός σε
ένα ή
περισσότερα
συστατικά του
εμβολίου. Όχι, τίποτα
τέτοιο. Ο
εμβολιασμός
γίνεται όπως
σε μια γραμμή
συναρμολόγησης
και η λεγόμενη
συγκατάθεση
μετά από ενημέρωση
περιορίζεται
έτσι σε μια
κενή τυπικότητα
και είναι έτσι
άκυρη.
Επιπλέον, θα
πρέπει να
αναμένεται ανά
πάσα στιγμή
ότι κάποιος θα
υποστεί ένα
σοβαρό
αναφυλακτικό σοκ,
το οποίο
μπορεί να
είναι
θανατηφόρο
(αναπνευστική
ανακοπή), λόγω
της
συγκεκριμένης
φυσικής του
κατάστασης, ή
μία από τις
άλλες σοβαρές
ή/και
θανατηφόρες
συνέπειες του
εμβολιασμού που
τεκμηριώνονται
στην ίδια την
ιατρική
βιβλιογραφία.
Πρέπει ο
κόσμος να το
δεχτεί
αδιαμαρτύρητα
και δεν έχει
άλλη επιλογή
από το να
ενταχθεί
τελικά στις
στατιστικές
των
προβλέψιμων
"παράπλευρων
απωλειών" που
είναι
συνέπειες του
εμβολιασμού; Δεν έχει
ο καθένας το
δικαίωμα να
ενεργεί με
σύνεση και να
εξετάζει εκ
των προτέρων
τις πιθανές -
γνωστές! -
ζημιές, δηλαδή
να
προστατεύεται
από τις ζημιές,
δηλαδή να μην εμβολιάζεται
εξαρχής, αν
υπάρχει
περίπτωση ο
εμβολιασμός να
οδηγήσει σε
σοβαρές
σωματικές
βλάβες, ακόμη
και στον
θάνατο ως
προβλέψιμη
συνέπεια! Όσοι
αρνούνται να
εμβολιαστούν
έχουν το
δικαίωμα με το
μέρος τους. Είναι όχι
μόνο
αυτονόητο,
αλλά και
κατοχυρωμένο
δικαίωμα ότι η
βούληση του
ασθενούς να
μην υποστεί
βλάβη πρέπει
να γίνεται
σεβαστή από
κάθε γιατρό.
Ο νόμος περί
εμβολιασμού
δεν μπορεί να
καταργήσει
αυτό το
θεμελιώδες και
συνταγματικό
δικαίωμα. Κανείς δεν
μπορεί να
αναγκαστεί να
αναλάβει τον κίνδυνο
να
τραυματιστεί
σοβαρά ή ακόμη
και να
σκοτωθεί με
οποιοδήποτε
πρόσχημα ή
επειδή τον
πείθουν ότι αυτό
είναι καλό για
αυτόν.
Όποιος
προορίζεται ως
θύμα για το
βωμό μιας
θανατηφόρας
ιατρικής έχει
κάθε δικαίωμα
να αντισταθεί
με κάθε μέσο.
(7.6.)
Ακόμη και χθες
ειπώθηκε ότι ο
εμβολιασμός
ήταν "εθελοντικός".
Σήμερα,
ασκείται ήδη
πίεση και όσοι
δεν επιθυμούν
να
εμβολιαστούν
απειλούνται με
απώλεια των
δικαιωμάτων
τους, με
διακρίσεις και
αποκλεισμό.
Στη συνέχεια, ο
εμβολιασμός θα
καταστεί υποχρεωτικός
και θα
επιβληθεί με
τη βία.
Πρόκειται
για μια
ιατρική
απάντηση
επειδή υπάρχουν
τόσες πολλές
διαμαρτυρίες
και τόσοι
πολλοί αρνούνται
ριζικά να
ταπεινωθούν
και να
υποταχθούν στη
ντιρεκτίβα του
εμβολιασμού;
Αποτελεί
επομένως μέτρο
για τον
περιορισμό και
την τιμωρία
των ασθενών
που επιμένουν
στην αυτοδιάθεσή
τους και
διεκδικούν τη
θέλησή τους
έναντι του
γιατρού; Όντως,
έτσι είναι.
(7.7.) Τα
επιβλαβή και
θανατηφόρα
αποτελέσματα
της εκστρατείας
εμβολιασμού
είναι
προβλέψιμα:
Και πάλι, θα
υπάρξουν
θάνατοι και παραλύσεις,
οι λεγόμενες
"παράπλευρες" βλάβες
του
εμβολιασμού, βλάβες
για τις οποίες
ευθύνονται
πρωτίστως οι
γιατροί, με
πράξεις ή
παραλείψεις,
ανεξάρτητα από
το αν είναι
παρόντες στον
τόπο του
εμβολιασμού ή
όχι. Αυτό
διότι οι
γιατροί
υποχρεούνται
από το νόμο, ως
εγγυητές, να
προστατεύουν
τους ασθενείς από
βλάβες: Ο
ιατρός είναι ο
κύριος
υπεύθυνος για οποιαδήποτε
ιατρική
παρέμβαση.
Μήπως ο
νομοθέτης
σκοπεύει
ξεδιάντροπα να
απαλλάξει εκ
των προτέρων
τους γιατρούς
από την ποινική,
αστική και
πειθαρχική
ευθύνη για
κάθε σοβαρή
και θανατηφόρα
σωματική
βλάβη, μεταθέτοντας,
αντίθετα, με τη
βία το βάρος
στους παθόντες;
Δεν είναι
εντελώς
ανεύθυνο και
δεν θέτει τους
ασθενείς σε
μεγάλο κίνδυνο
όταν οι
κυβερνήσεις
όχι μόνο
απαλλάσσουν
τους
κατασκευαστές
εμβολίων από
τη συμβατική
ευθύνη, αλλά
θέλουν επίσης
να μεταθέσουν
με τη βία το
βάρος των
ζημιών από τα
εμβόλια στους
ζημιωθέντες;!
Θα υποκύψουν
οι νομοθέτες
σε αυτό και θα
θέσουν τα
συμφέροντα της
ιατρικής και
τα κέρδη της
ιατρικής
βιομηχανίας
πάνω από το νόμο;
Όταν υποστηρίζεται
ότι το εμβόλιο
είναι
"δωρεάν", αυτό
δεν είναι
τίποτα άλλο
παρά ‘ξέπλυμα’ (whitewashing) και
απάτη. Ο σκοπός
είναι να
προκαλέσουν
σύγχυση στον
πληθυσμό και
να αποκρύψουν
το γεγονός ότι
τα τεράστια
ποσά που
ρίχνει τώρα η
κυβέρνηση στο
λαιμό των ιατρικών
εταιρειών,
προηγουμένως
αποσπάστηκαν
από τον
πληθυσμό μέσω
της μόνιμης
δήμευσης των
μισθών (των
λεγόμενων
φόρων). Ο κόσμος
έχει ήδη
ματώσει
(οικονομικά)
και τώρα
πρέπει να ματώσει
ξανά και να
πεθάνει ως
πειραματόζωα
σε ένα
επιβαλλόμενο
ιατρικό πείραμα.
Ωστόσο, οι
αναγκαστικοί
εμβολιασμοί
απαγορεύονται
από το νόμο και
το
συνταγματικό
δίκαιο και αυτό
πρέπει να
παραμείνει
έτσι. Η
νομική
προτεραιότητα
της βούλησης
του ασθενούς
είναι ύψιστου
δημόσιου και
γενικού
συμφέροντος,
δηλαδή προς το
συμφέρον ΟΛΩΝ. Τα
ιδιωτικά
κερδοσκοπικά
συμφέροντα του
ιατρικού
επαγγέλματος
και της
ιατρικής-φαρμακευτικής
βιομηχανίας
πρέπει να
υποχωρήσουν
μπροστά σε αυτό.
(8.) Όσοι
επιλέγουν να
μην
εμβολιαστούν
ΔΕΝ αποτελούν
κίνδυνο για
τους άλλους.
Αλλά το
γεγονός ότι
κάποιος τιμωρείται
αν δεν
εμβολιάζεται
και
υποβάλλεται με
τη βία σε
υποχρεωτική
ιατρική αγωγή
που βασίζεται
σε επικίνδυνες
υποθέσεις που
βλάπτουν την
κοινωνική
κοινότητα
είναι σαφώς
παράνομο και
αντισυνταγματικό
σε κάθε
περίπτωση.
(8.1.)
Ευτυχώς, το
μεγαλύτερο
μέρος του
πληθυσμού έχει
πλέον
αναπτύξει σε
κάποιο βαθμό την
ικανότητα να
αφομοιώνει και
να ‘μεταβολίζει’
το κυκλοφορούν
ιατρικό
δηλητήριο. Αυτό
οφείλεται στην
αρρώστια, η
οποία είναι το
μόνο
πραγματικό και
αποτελεσματικό
ανοσοποιητικό
σύστημα για
την άμυνα κατά
των βλαβερών
συνεπειών του
ιατροκαπιταλισμού.
Αυτό ισχύει
ιδιαίτερα όταν
η ασθένεια
εφαρμόζεται με
παθο-πρακτικό
τρόπο [pathopraktisch, πρακτική δια
μέσου της
αρρώστιας] και
η
διαμαρτυρία
που ενυπάρχει
στην ασθένεια
στρέφεται
σκόπιμα προς
τα έξω
εναντίον αυτού
του επιβλαβούς
και
θανατηφόρου
ιατρο-καπιταλιστικού
συστήματος.
(8.2.) Ακριβώς
από την πολύ
περιορισμένη
ιατρική οπτική
γωνία που
προϋποθέτει
ένα λεγόμενο
"ανοσοποιητικό
σύστημα", οι
γιατροί
αναγκάστηκαν
να αναγνωρίσουν
στη
βιβλιογραφία
τους ότι η ανοσία
που αποκαλούν
"φυσική"
προσφέρει πολύ
μεγαλύτερη
προστασία από
την ανοσία που
αποδίδουν στα
εμβόλιά τους -
αν και "φυσική
ανοσία" θα
έπρεπε να
ονομάζεται
ορθότερα όπως
προκύπτει από
την εξής
εμπειρία:
Εκείνοι
που
ενεργοποιούν
και
μετατρέπουν
την ασθένειά
τους σε δράση
και είναι έτσι
ενισχυμένοι
(αντλούν τη
δύναμή τους
από την
αρρώστια - "sind gut bei krankheitskraft") είναι
σε θέση να
αντιμετωπίσουν
καλύτερα τους εξωτερικούς
ερεθισμούς,
ακόμη και με τη
μορφή ιών.
Το γεγονός
αυτό αποτελεί
παραδοχή της αποτυχίας
των εμβολίων
τους, όταν τώρα
πρέπει να ομολογήσουν
ότι τα εμβόλιά
τους ΔΕΝ
προστατεύουν
όσους
εμβολιάζονται.
Για να
αποσπάσουν την
προσοχή,
εκείνοι που
δεν
εμβολιάζονται
περιθωριοποιούνται
και
απομονώνονται.
Είναι
ολοφάνερο: αν τα εμβόλια
είχαν πραγματικά
την επίδραση
που
ισχυρίζονται
οι ιδεολόγοι
του
εμβολιασμού,
τότε όλοι τα
άτομα που έχουν
εμβολιαστεί θα
ήταν απολύτως
ασφαλή και
προστατευμένα
και κανένας
εμβολιασμένος
δεν θα έπρεπε
να φοβάται ότι
θα ‘κολλήσει’
από κάποιον!
Επειδή όμως ο εμβολιασμός
-παρά την
ιατρική
προπαγάνδα- δεν
προσφέρει
καμία
προστασία,
γίνεται
εκστρατεία
κατά των
ανεμβολίαστων.
Για να
αποσπάσουν την
προσοχή από
την πλήρη
αποτυχία των
ιδεολόγων του
εμβολιασμού,
οι
ανεμβολίαστοι κατηγορούνται
για την
αρρώστια και
θεωρούνται
"κίνδυνος". Η
εκστρατεία
αυτή είναι
τόσο αβάσιμη
όσο και
παράνομη
(ρητορική
μίσους:
υποκίνηση διακρίσεων
και
αποκλεισμού).
Η τάξη των
ιατρών στο
σύνολό της
χρησιμοποιεί
την
καταπολέμηση
της αρρώστιας
ως απλό
πρόσχημα. Ένα
πρόσχημα,
διότι δεν
στοχοποιούνται
οι αιτίες της
αρρώστιας (βλ.
παρακάτω), αλλά
οι ασθενείς,
κατηγορώντας
τους ψευδώς
ότι "θέτουν σε
κίνδυνο τη
δημόσια
υγεία". Με
αυτόν τον
τρόπο, ο πληθυσμός
διαιρείται και
στρέφεται ο
ένας εναντίον
του άλλου, ενώ
οι γιατροί
παραμένουν στο
απυρόβλητο.
Διαίρει και
βασίλευε;
Είναι
προφανές.
(8.3.)
Είναι
επικίνδυνος
ισχυρισμός και
μόνο ένα πρόσχημα
ότι για την
"προστασία της
δημόσιας
υγείας" θα
πρέπει να
εμβολιαστούν
υποχρεωτικά
όλοι και ότι
όσοι αρνούνται
θα πρέπει να
αντιμετωπίσουν
περαιτέρω
καταναγκαστικά
και τιμωρητικά
μέτρα από το
κράτος. Της
τιμωρίας αυτής
προηγείται η
διαπόμπευση
και ο
κοινωνικός εξοστρακισμός
όσων αρνούνται
τον
εμβολιασμό: υποστηρίζεται
ότι αποτελούν
κίνδυνο, καθώς
θα μπορούσαν
να αποτελέσουν
"πηγή
μόλυνσης".
Τέτοια τιμωρητικά
μέτρα, τα οποία
βασίζονται
απλώς στην
εντελώς
κατασκευασμένη
ΥΠΟΘΕΣΗ ότι
αυτός ο - απλώς
υποτιθέμενος -
κίνδυνος θα
μπορούσε
ενδεχομένως να
υλοποιηθεί στο
μέλλον,
απαγορεύονται
απολύτως από
το νομικό σύστημα.
Ένας απλώς
υποτιθέμενος
και αφηρημένος
κίνδυνος δεν αποτελεί
συγκεκριμένο
κίνδυνο που
πρέπει να
αποτραπεί.
Αυτό
διαπιστώθηκε
από το
Συνταγματικό
Δικαστήριο,
για
παράδειγμα,
στην απόφαση C-040 του 2006:
Είναι αντίθετο
προς το
Σύνταγμα να
διατάσσονται
υποχρεωτικά
ιατρικά μέτρα
που "βασίζονται"
μόνο σε έναν
απλώς
υποθετικό,
απλώς
εικαζόμενο
κίνδυνο που
προβάλλεται
στο απώτερο
μέλλον.
Τέτοιες
υποθέσεις, τέτοιες μάλιστα
παραληρηματικές
ιατρικές
υποθέσεις,
είναι άκρως
επικίνδυνες,
διότι
αποσκοπούν
στην τιμωρία
ατόμων στο
παρόν με τη
μοναδική
υπόθεση ότι
μπορεί να αποτελέσουν
κίνδυνο για
οποιονδήποτε κάποια
στιγμή στο
μέλλον.
Με το
πρόσχημα της
αρρώστιας,
επιβάλλονται
τιμωρίες -
διακρίσεις,
αποκλεισμός
από την
κοινωνία κ.λπ.
Και αυτή η
διακριτική,
απαγορευμένη
μεταχείριση
στρέφεται
εναντίον όλων
όσοι μπορεί να
αρρωστήσουν.
Κατά συνέπεια
εναντίον ΟΛΩΝ.
Δεν υπάρχει
τιμωρία χωρίς
νόμο (nulla poena sine lege). Αυτό
το θεμελιώδες
νομικό αξίωμα
έχει
υπονομευθεί
από την ιατρική
τάξη. Όταν η
ιατρική τάξη
κάνει
κουμάντο, τιμωρεί
κάποιον χωρίς
να υπάρχει
νόμος, χωρίς να
υπάρχει "έγκλημα".
Η απλή δήλωση
ενός γιατρού
ότι υπάρχει πιθανότητα
να αρρωστήσει
κάποιος είναι
αρκετή για να
θέσει σε
κίνηση
τιμωρητικά
μέτρα. Δεν
είναι αυτό μια
κήρυξη ΥΓΙΕΙΝΟΜΙΚΟ-δικτατορικού
πολέμου
εναντίον όλων;
Όσοι δεν έχουν
εμβολιαστεί
δεν αποτελούν κίνδυνο.
Αντιθέτως, η
διαίρεση του
πληθυσμού και η
υποκίνηση
εναντίον του
τμήματος του
πληθυσμού που
δεν έχει
εμβολιαστεί
αποτελεί
μεγάλο κίνδυνο
για όλους, όπως
δείχνουν όλες
οι
υποκινήσεις,
οι αποκλεισμοί
και οι
διακρίσεις
εναντίον
τμημάτων του
πληθυσμού στην
ιστορία:
εξυπηρετεί
μόνο τη
διατήρηση της
ιατρικής
εξουσίας, της
εξουσίας της
ιατρικής τάξης,
και έτσι
κινδυνεύουν
ΟΛΟΙ.
Κανείς δεν
αρρωσταίνει
σοβαρά και δεν
καταλήγει σε
μια λεγόμενη μονάδα
εντατικής
θεραπείας μόνο
και μόνο
επειδή ήρθε σε
επαφή με
ιατρικό
δηλητήριο που
κυκλοφορεί.
Ιατρικό
δηλητήριο:
ακόμη και η
επίσημη
ιατρική βιβλιογραφία
δεν τολμά να
αποκλείσει το
ενδεχόμενο να
προέρχεται από
ιατρικό
εργαστήριο. Σε
κάθε
περίπτωση, χρησιμοποιήθηκε
και
χρησιμοποιείται
ως δηλητήριο
εναντίον του
πληθυσμού: Ο "ιός" ως
ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟ-ιδεολογικό
πρόσχημα για κατασταλτικά
αστυνομικά-ιατρικά
μέτρα.
Στην
πραγματικότητα,
κάποιος καταλήγει
στην εντατική
επειδή το σώμα
του έχει
υποστεί
εκμετάλλευση, φθορά,
αποδυνάμωση
και καταστροφή
σε καθημερινή βάση
εδώ και χρόνια,
επειδή είναι
αναγκασμένος
να ζει συνεχώς
μέσα στη
βιολογική,
χημική,
ραδιενεργή και
άλλη βρωμιά
που παράγει η
ιατρο-καπιταλιστική
βιομηχανία
και, τέλος,
επειδή πρέπει
να αναπνέει τη θανατηφόρα
ατμοσφαιρική
ρύπανση
(περισσότεροι
από 7
εκατομμύρια
άνθρωποι
σκοτώνονται
κάθε χρόνο από
την
ατμοσφαιρική
ρύπανση, γεγονός
που
παραδέχεται η
επίσημη
ιατρική
βιβλιογραφία
χωρίς την
παραμικρή
ντροπή, αλλά
ποτέ δεν
οδήγησε σε
πρακτικές
συνέπειες).
Πολλοί είναι
επίσης
αναγκασμένοι
να τρώνε μια πενιχρή
δίαιτα με
φαγητό και
ποτό γεμάτο
από εξίσου
επιβλαβή
πρόσθετα, όλα προς
το συμφέρον
της κανιβαλικής
πείνας για
υπεραξία και
εις βάρος όλων.
Όλα αυτά
εγκρίνονται
ιατρικά και
δηλώνονται
αβλαβή με
πιστοποιητικά
υγείας και πιστοποιητικά
περί
ικανότητας
εργασίας από
γιατρούς που
αποκρύπτουν
όλες αυτές τις
βλάβες, και οι
ασθενείς
ρίχνονται
συνεχώς στα
σαγόνια της
μισθωτής
σκλαβιάς, όπου
τους
εκμεταλλεύονται
μέχρι την
τελευταία
σταγόνα
αίματος.
Αν κάποιος
αρρωστήσει και
δεν μπορεί να
συνεχίσει να
εργάζεται, οι
γιατροί τον
παίρνουν "υπό
φροντίδα".
Αυτό
ισοδυναμεί με
το να λέμε ότι
επισκευάζουν
το άρρωστο
εργατικό
εμπόρευμα.
Εκτός από τη βλάβη
που
προκαλείται από
την
εκμετάλλευση,
υπάρχει επίσης
η βλάβη που προκαλείται
από τη
θεραπευτική
αγωγή, δηλαδή η
βλάβη που
προκαλείται
από τον γιατρό.
Ένα μέρος του
σώματος
θεραπεύεται
και η ασθένεια
σύντομα επανεμφανίζεται
σε ένα άλλο
μέρος του
σώματος. Αυτές
οι θεραπείες δεν
χρησιμεύουν σε
τίποτε άλλο
από το να
επαναφέρουν
τους ασθενείς
στη θέση να
υφίστανται
περαιτέρω
εκμετάλλευση
και να
εκτίθενται εκ
νέου στην ίδια
πραγματικότητα
που προκαλεί
την ασθένεια,
όπου συσσωρεύουν
όλο και
περισσότερες
βλάβες, κάτω από
τα ίδια χτυπήματα
που τους έχουν
ήδη συντρίψει πρωτύτερα.
Εκμεταλλευόμενος
και
εξαντλημένος,
φθαρμένος και
στη συνέχεια
ναρκωμένος με
φάρμακα,
στερείται σταδιακά
τη δύναμη να
αντιμετωπίσει
τους εξωτερικούς
ερεθισμούς.
Αποκλεισμένος
και αβοήθητος,
είναι εύκολη
λεία σε
οτιδήποτε
επιτίθεται από
έξω. Ο
εξασθενημένος
οργανισμός δεν
είναι σε θέση
να μεταβολίσει
και να αντιμετωπίσει
αυτό το ιατρικό
δηλητήριο που
ονομάζεται κορωνοϊός
(‘ιός’,
λατινικά virus = δηλητήριο),
το οποίο
πέφτει σε
γόνιμο έδαφος
σε έναν
ιατρικά εξασθενημένο
οργανισμό.
Θα ήταν
προτιμότερο να
έχουμε μάθει
εγκαίρως να συμβιβαζόμαστε
με την
αρρώστια, να
αξιοποιούμε τη
βοήθειά της,
έτσι ώστε - αντί
να καταπίνουμε
τα πάντα - να
μπορούμε
να την
στρέψουμε προς
τα έξω ως
διαμαρτυρία,
μαζί με άλλους,
ενάντια στις
συνθήκες που
προκαλούν την
αρρώστια και
στους υπεύθυνους
γι' αυτήν.
Όλες αυτές οι
συσσωρευμένες
βλάβες
(συνέπειες της
εκμετάλλευσης
και της
καταπίεσης)
αποσιωπούνται
από τους
γιατρούς ως
"συνοδές
ασθένειες".
Αυτό με τη
σειρά του
εξυπηρετεί την
απόκρυψη της
κοινωνικής,
δηλαδή
ιατροκαπιταλιστικής,
προέλευσης της
ασθένειας, με
την οποία οι
γιατροί
προσπαθούν να
αποφύγουν την
ευθύνη τους
(θέση εγγυητή!),
άλλοτε
κάνοντας και άλλοτε
παραλείποντας.
Αντί να δράσει
ενάντια σε αυτές
τις
ιατρο-καπιταλιστικές
αιτίες της
αρρώστιας, η
ιατρική τάξη
ανανεώνει και
ενισχύει
συνεχώς αυτή
την επιβλαβή
σύνδεση.
Για να γίνουν
τα πράγματα
χειρότερα, οι
ασθενείς που
έχουν ήδη
υποστεί βλάβη
κατηγορούνται
με ιατρικo-κυνισμό
για την
αρρώστια τους.
Διώκονται,
υφίστανται
διακρίσεις και
περιθωριοποιούνται,
με τον ψευδή
ισχυρισμό ότι
αποτελούν
"κίνδυνο για
τη δημόσια
υγεία". Αυτή η
εχθρότητα προς
τους ασθενείς,
που κατασκευάζεται
από τους
γιατρούς, αυτή
η εξοντωτική
ταραχή, έχει
οδηγήσει
ορισμένους
ανθρώπους να
ισχυρίζονται
ξεδιάντροπα
ότι οι
"ανεμβολίαστοι"
είναι "εν
δυνάμει
δολοφόνοι"! Αυτή
είναι η άμεση
και θανατηφόρα
συνέπεια του
ρατσισμού που
εξαπολύουν οι
γιατροί
εναντίον των
ασθενών = ιατρορατσισμός.
(8.5.) Και
ποιος δεν
αρρωσταίνει εν
μέσω μιας τόσο
επιβλαβούς και
θανατηφόρας
πραγματικότητας
όπως ο ιατροκαπιταλισμός;
Όλοι
αρρωσταίνουν
επειδή είμαστε
όλοι
αναγκασμένοι
να ζούμε σε
αυτές τις
παθογόνες,
επιβλαβείς και
θανατηφόρες
συνθήκες. Ο
καθένας μπορεί
να αρρωστήσει
οξέως ανά πάσα
στιγμή. Είναι
ένα γεγονός
που πρέπει να
λαμβάνεται
υπόψη ανά πάσα
στιγμή.
Επειδή
δεν υπάρχει
καπιταλισμός
χωρίς αρρώστια.
Το να
στρέφουμε την
προσοχή μας
μακριά από
αυτό και να
αναζητούμε
αποδιοπομπαίο
τράγο σε
άλλους είναι
μια διάκριση
στην οποία
όλοι πρέπει να
αντιταχθούν.
Οι
διακρίσεις
γενικά είναι
άκρως
παράνομες. Οι
διακρίσεις με
βάση την
αρρώστια είναι
η θεμελιώδης και
τυπική μορφή
διάκρισης, η
οποία, όπως
είναι ήδη
γνωστό και
αναφέρθηκε,
οδήγησε στις
χειρότερες φρικαλεότητες
κατά τη
διάρκεια του
εθνικοσοσιαλισμού,
αλλά και σε
άλλες εποχές
και σε άλλους
τόπους.
Στο πλαίσιο
αυτό, δεν είναι
περιττό να
υπενθυμίσουμε
στο νομοθέτη
τα ακόλουθα:
Στις αρχές του
20ού αιώνα, ο
αναγκαστικός
εμβολιασμός
χρησιμοποιήθηκε
από το Ανώτατο
Δικαστήριο των
ΗΠΑ ως
δεδικασμένο για
τη
νομιμοποίηση
των
αναγκαστικών
στειρώσεων!
Αυτές οι
αναγκαστικές
στειρώσεις
πραγματοποιήθηκαν
στις ΗΠΑ μέχρι
τη δεκαετία
του 1970(!), βάσει
αυτών των
νόμων περί
στειρώσεων, οι
οποίοι
στόχευαν ακριβώς
σε ασθενείς
που
χαρακτηρίζονταν
από τους γιατρούς
ως "κίνδυνος
για τη δημόσια
υγεία".
Σύμφωνα με τα
λόγια αυτού
του Ανώτατου
Δικαστηρίου:
"Η αρχή του υποχρεωτικού
εμβολιασμού
έχει λάβει
τόσο ευρεία έννοια
ώστε να
περιλαμβάνει
και την
αποκοπή των σαλπίγγων.
Τρεις γενιές
ηλιθίων είναι
αρκετές" (Ανώτατο
Δικαστήριο των
ΗΠΑ 1927, Buck κατά Bell).
Αυτοί οι
αμερικανικοί
νόμοι περί
στειρώσεων
επαινέθηκαν
από τους Ναζί,
οι οποίοι τους
ενσωμάτωσαν
άμεσα στους
λεγόμενους
νόμους τους
περί φυλετικής
ΥΓΙΕΙΝΗΣ.
Αλλά δεν
υπάρχει λόγος
να πάμε τόσο
μακριά. Εδώ στην
Κολομβία, ωστόσο,
τα πράγματα
έχουν
εξελιχθεί
διαφορετικά: Πρόσφατα,
η νομική
προτεραιότητα
της βούλησης
του ασθενούς
και η
απαγόρευση της
υποχρεωτικής
ιατρικής
αγωγής
επικυρώθηκαν
και πάλι με το
νόμο του 2019 του 1996,
στο βαθμό που
καταργήθηκε η
λεγόμενη
δικαστική ανικανότητα
(κηδεμονία).
Αυτός ο νόμος
του 2019 θεσπίστηκε
σύμφωνα με τη
Σύμβαση των
Ηνωμένων Εθνών
για τα
δικαιώματα των
ατόμων με τις
λεγόμενες
"αναπηρίες".
Αυτή η Σύμβαση
του ΟΗΕ του 2006
στρεφόταν κατά
ιατρικών
εγκλημάτων: οι
γιατροί είχαν
διαγνώσει ασθενείς
ως "διανοητικά
ανάπηρους" και
στη συνέχεια
τους είχαν
στειρώσει με
τη βία. Αυτή η
ιατρική πρακτική
της
αναγκαστικής
στείρωσης
υπήρχε και στην
Κολομβία, μια
ανοιχτά
ευγονική και
ολοκληρωτική
πρακτική που
είχε εγκριθεί
ακόμη και από
τα ανώτατα
δικαστήρια της
Κολομβίας στο
παρελθόν. Όμως,
ο νόμος αρ. 1996 του
2019 έβαλε τέλος σε
αυτά τα
εγκλήματα, τα
οποία έφεραν
τη σφραγίδα
της ιατρικής
τάξης. Αυτό
επιτεύχθηκε
από τους
πάσχοντες
ασθενείς, οι
οποίοι δεν το
έβαλαν κάτω
και
αγωνίστηκαν
επίμονα.
Μήπως αυτό σας
φαίνεται
υπερβολικό;
"Θεωρία
συνωμοσίας";
Τι το
θεωρητικό έχει
μια λεγόμενη
"θεωρία
συνωμοσίας"
όταν η παθο-
πρακτική
(πρακτική που
βασίζεται στην
ασθένεια) την
έχει
επιβεβαιώσει
σημείο προς
σημείο; Τίποτα.
Για
άλλη μια φορά:
αν ο
υποχρεωτικός
εμβολιασμός,
δηλαδή ο
εμβολιασμός
ενάντια στη
ρητά δηλωμένη
βούληση του
ενδιαφερόμενου,
κηρυχθεί νομικά
επιτρεπτός,
και αν υπάρχει
τέτοιος νόμος,
ανοίγει ο
δρόμος για τις
πιο σκοτεινές
εποχές της
ιστορίας με τα
ιατρικά
εγκλήματα.
Ένας τέτοιος
νόμος αίρει τα
εμπόδια που
στέκονταν
μέχρι σήμερα
εμπόδιο στην
εξέλιξη αυτή,
και ένα από
αυτά τα
εμπόδια είναι
τα θεμελιώδη
δικαιώματα για
τα οποία
αγωνίζεται η
τάξη των
ασθενών.
(9.) Συνοψίζοντας:
υπάρχει το
θεμελιώδες
δικαίωμα στη
ζωή και το
θεμελιώδες
δικαίωμα στη
σωματική
ακεραιότητα.
Κάθε
αναγκαστικός
εμβολιασμός αποτελεί
παρέμβαση στο
θεμελιώδες
δικαίωμα στη
σωματική
ακεραιότητα
και μπορεί να
τιμωρηθεί ως
σοβαρή και
επικίνδυνη
σωματική βλάβη
και ως απόπειρα
δολοφονίας.
Κανείς δεν
μπορεί να
υποχρεωθεί ή να
εξαναγκαστεί να
υποστεί βλάβη
ή θάνατο ως
αποτέλεσμα του
εμβολιασμού.
Πρόκειται για
έναν
εμβολιασμό που
·
είναι
περιττό και
αχρείαστο
(όσοι
αρνούνται να
εμβολιαστούν
δεν αποτελούν
κίνδυνο)
·
δεν
έχει
δοκιμαστεί (το
εμβόλιο δεν
έχει εγκριθεί
τακτικά.
Συνήθως
χρειάζονται
τουλάχιστον 5
χρόνια για να
δοκιμαστούν οι
μεσοπρόθεσμες
επιδράσεις
ενός εμβολίου.
·
μετατρέπει
τους
εμβολιαζόμενους
σε πειραματόζωα:
με τους
μαζικούς
εξαναγκαστικούς
εμβολιασμούς,
η σειρά των
δοκιμών που θα
έπρεπε να
έχουν πραγματοποιηθεί
πολύ καιρό
πριν από τον
εμβολιασμό, εκτελείται
τώρα
·
προκαλεί
σοβαρές βλάβες
(βλέπε
πολυάριθμες
αναφορές
σοβαρών ή και
θανατηφόρων
επιπτώσεων
μετά τον
εμβολιασμό)
·
απορρίπτεται
από αμέτρητο
κόσμο, δηλαδή
μαζικά
·
επιβάλλεται
υποχρεωτικά
μέσω μιας
εκστρατείας εμβολιασμού
και διαχωρίζει
όσους
αρνούνται να εμβολιαστούν,
εξοβελίζοντάς
τους από την
κοινωνική
συμβίωση. Η
ελεύθερη και
αυτοκαθοριζόμενη
απόφαση αυτών
των ανθρώπων
αγνοείται
παράνομα και η σωματική
τους
ακεραιότητα
(που
προστατεύεται
από νομικές
εγγυήσεις)
παραβιάζεται
παράνομα.
·
περιορίζει
βίαια τα
θεμελιώδη
δικαιώματα του
πληθυσμού.
Σύνοψη:
Οι γιατροί των
αντίστοιχων
υγειονομικών
υπηρεσιών,
νοσοκομείων,
κέντρων υγείας
και οι
ταξιαρχίες
εμβολιασμού
τους είναι οι
δράστες των
ζημιών που
προκαλούνται
από τον
εμβολιασμό,
δηλαδή είναι
οι κύριοι
υπεύθυνοι για
τις ζημιές που
προκαλούνται
στον άμαχο
πληθυσμό. Η
ευθύνη των
γιατρών βάσει
του ποινικού
και αστικού
δικαίου
απορρέει από
την ιδιότητά
τους ως νομικά
ρυθμισμένων
εγγυητών. Το
γεγονός αυτό
είναι τόσο
προφανές όσο
και σαφώς
ρυθμισμένο από
το νόμο. Η
άρνησή του θα
σήμαινε ότι
κανείς θα
γινόταν
συνένοχος σε
ιατρικά
εγκλήματα και
θα ενίσχυε αυτή
την αδικία. Και
αυτό ακριβώς
πρόκειται να
κάνει το Κογκρέσο!
Περί
τίνος
πρόκειται
λοιπόν; Είναι
ένα ακόμη βήμα
προς την
κατάληψη της
εξουσίας από
την ιατρική τάξη;
Ένα
ακόμη βήμα
προς την
εδραίωση της
κυριαρχίας τους
επί του λαού;
ΙΑΤΡΟΔΙΤΤΑΤΟΡΙΑ
(DOCTATORSHIP)? Ναι, φυσικά.
Είναι συμβατή
με τη θεσμοθετημένη
λειτουργία του
Κογκρέσου ή
μήπως δεν
πρόκειται
μάλλον για
εξουδετέρωση
του Κογκρέσου
από την
ιατρική τάξη;
Επιτρέπουμε
στους γιατρούς
να ανατρέψουν
το νομοθετικό
σώμα; Ο
νομοθέτης δεν
είναι
υποχρεωμένος
να υποκύψει
στην αξίωση
των γιατρών
για εξουσία.
Αντιθέτως,
είναι
υποχρεωμένος
να καταστήσει
το συμφέρον
του λαού την
ύψιστη έκφραση
της δράσης του
και πρέπει να
αντιταχθεί σε
κάθε
προσπάθεια
υφαρπαγής της
εξουσίας.
Τι
πρέπει να γίνει;
Όλοι πρέπει να
το γνωρίζουν
τούτο:
Όποιος
εμβολιάζει
παρά τη θέληση
του ασθενούς,
όποιος
προωθεί τον
υποχρεωτικό
εμβολιασμό,
όποιος κάνει
οργανωτικές
προετοιμασίες
για να επιβάλει
τον
εμβολιασμό,
ευθύνεται
βάσει του
αστικού και
ποινικού
δικαίου για
τις σωματικές
βλάβες και
τους θανάτους
που
προκαλούνται
από τον εμβολιασμό, θα
θεωρηθεί
υπεύθυνος για
παράνομο
εκβιασμό, σωματική
βλάβη και
δολοφονία σε
μαζική
κλίμακα.
Όσοι ενεργούν
με αυτόν τον
τρόπο
αποτελούν
δημόσιο
κίνδυνο και
διεξάγουν
πόλεμο
εναντίον του
ίδιου τους του
λαού τους. Οι
δράστες πρέπει
να συλληφθούν
και να τεθούν
σε απομόνωση.
Υπάρχει
κίνδυνος
συγκάλυψης.
Τι
μπορεί να
κάνει ο
πληθυσμός,
δηλαδή τι
μπορεί να
κάνει ο
καθένας και η
καθεμιά, τώρα
αμέσως και κατ'
ελάχιστον: να καταγγείλει
τους γιατρούς
και τους
συνεργούς τους
στην εισαγγελία,
ώστε να
κινηθεί
ποινική
διαδικασία και
να διωχθούν οι
δράστες για
εξαναγκασμό,
βαριά σωματική
βλάβη και
απόπειρα
ανθρωποκτονίας.
Ρητό αίτημα
προς τα μέλη
του Κογκρέσου
Το
λιγότερο που
πρέπει να
κάνουν τα μέλη του
Κογκρέσου
βάσει του
νόμου προς το
παρόν:
Να
αντιταχθούν
στον νόμο περί
υποχρεωτικού
εμβολιασμού
"Covid-19" και να τον
καταργήσουν.
Η ΒΟΎΛΗΣΗ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΎΣ ΈΧΕΙ ΎΨΙΣΤΗ ΝΟΜΙΚΉ ΠΡΟΤΕΡΑΙΌΤΗΤΑ
ΔΕΝ
ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ
ΥΠΆΡΧΟΥΝ
ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΊ
ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΊ
ΚΑΙ
ΚΑΜΊΑ ΆΛΛΗ
ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΉ ΙΑΤΡΙΚΉ
ΑΓΩΓΉ
Η ΤΆΞΗ
ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΏΝ
ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΠΡΏΤΟ
ΚΑΘΉΚΟΝ ΤΩΝ
ΠΟΛΙΤΏΝ
Υπογραφή
SPK/PF MFE Κολομβία
Χιλιάδες
πολίτες έχουν
υπογράψει αυτή
την Έκκληση
και αίτηση για
δημοψήφισμα. Εδώ
στο διαδίκτυο,
οι κατάλογοι
με τις
υπογραφές δεν
επισυνάπτονται.
Η ΒΟΎΛΗΣΗ
ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΎΣ
ΈΧΕΙ ΎΨΙΣΤΗ
ΝΟΜΙΚΉ ΠΡΟΤΕΡΑΙΌΤΗΤΑ
ΔΕΝ
ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ
ΥΠΆΡΧΕΙ
ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΌΣ
ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΌΣ
ΚΑΙ
ΚΑΜΊΑ ΆΛΛΗ
ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΉ
ΙΑΤΡΙΚΉ ΑΓΩΓΉ
Η ΤΆΞΗ
ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΏΝ
ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΠΡΏΤΟ
ΚΑΘΉΚΟΝ ΤΟΥ
ΠΟΛΊΤΗ
SPK/PF MFE
Κολομβία, 19.04.2022
Μετάφραση SPK/PF MFE Greece
SPK/PF(H),
20.06.2022
|
|
||
|
|
|
|
